klik hier om terug te keren naar startpagina
Vanaf 2008 kan u onze avonturen volgen op www.bloggen.be/mobielehonden
Klik hier voor een verslag van onze VAKANTIE 2007
Klik hier voor een verslag van onze VAKANTIE 2006
VAKANTIE 2005
Dit jaar is er heel lang
getwijfeld over ons reisdoel. Door allerlei omstandigheden konden we niet langer
dan 14 dagen "grote vakantie" nemen en te lange afstanden moesten dus vermeden
worden. We waren van plan de Auvergne te verkennen maar het weer in het midden
van Frankrijk zag er op langere termijn niet erg rooskleurig uit. Akkoord, je
mag niet te veel geloof hechten aan weersvoorspellingen maar we wilden toch niet
het risico lopen de helft van onze vakantie bij 14 graden in de regen te zitten.
Na een lange surftocht langs vele weersites hebben we besloten naar Oostenrijk
te rijden. Omdat we tot nu toe in Frankrijk bijna altijd mooie grote plaatsen
met de nodige privacy hadden gevonden, vertrokken we niet helemaal met een
gerust hart naar het Alpenland. Op de meeste foto’s en beschrijvingen die je op
internet en in folders kan vinden, zijn de plaatsen op de Oostenrijkse campings
aan de kleine kant en liggen ze allemaal door elkaar op een grasveld zonder
enige afscheiding. Voor ons is dat niet echt een probleem maar de honden
appreciëren het niet dat iedereen maar over "hun" plekje loopt, met het (on)nodige
geblaf tot gevolg. We kijken dus nieuwsgierig uit naar deze voor ons nieuwe
bestemming. Voor de eerste keer in jaren vertrekken we zonder de fietsen mee te
nemen. Onze conditie is momenteel niet echt geweldig en als we de tweewielers
niet bijhebben, kunnen we meer met de honden op stap. Verder hebben we ook
besloten er een echte rustvakantie van te maken, verwacht dus geen grootse
avonturen in dit verslag.
14 mei
Rond 10u30 vertrek in Antwerpen, langs Aachen, Köln en Frankfurt naar
Frickenhausen/Ochsenfurt bij Würzburg. Het hele Duitse snelwegennet lijkt wel
één grote "Baustelle", maar gelukkig staan de files allemaal in de
tegenovergestelde richting zodat we zonder problemen (maar wel met heel veel
regen) na 520 km rijden rond 17u30 aankomen op het Knaus Campingpark. We hebben
geluk : er is nog slechts 1 plaatsje over in dit verlengde pinksterweekend. We
krijgen nummer 19, een verharde plaats voor korte verblijven. De normale prijs
bedraagt 29 euro, met onze ACSI-kaart betalen we maar 16,50 - alles inbegrepen.
Aan de muur van het sanitairgebouw hangt een krantenartikel over
motorhometoeristen die in Duitsland slachtoffer werden van een overval met
KO-gas … ‘s Avonds wandelen we naar het centrum van Ochsenfurt, een gezellig
stadje met goede inkoopmogelijkheden en mooie oude gebouwen. Op een plein aan de
rivier is het kermis en er staat (natuurlijk) ook een biertent en enkele
kraampjes met echte Ochsenfurter Bratwursten. Echt heel gezellig. Op de camping
zelf wordt ook flink wat gefeest met vrij luide muziek, blijkbaar stoort niemand
zich er aan.
15 mei
Het heeft de hele nacht geregend en we worden gewekt met muziek van een
blaaskapel. Die blaaskapel heeft samen met een pastoor en enkele misdienaars een
droog plaatsje gevonden onder het overdekte gedeelte vóór het sanitair gebouw.
Douchen moet even uitgesteld worden, want anders moeten we de gelovigen storen
die de pinkstermis bijwonen. Later douchen we wel, de douches zijn nogal krap en
er moet dikwijls op het knopje geduwd worden om water te krijgen van wisselende
temperatuur. Na het ontbijt wandelen we naar de overkant van de Main om nog een
andere camping (in Polisina) te gaan opzoeken. De camping ligt heel rustig maar
lijkt ons uitsluitend voor vast verblijf geschikt. Vergeleken met "onze" camping
lijkt het hier wel uitgestorven.
In de namiddag krijgen we de zon eindelijk te zien en zetten we de stoeltjes
buiten. Na het avondeten volgen we de "Schwalbenpaar"-wandeling, een mooie
rondwandeling van 3 km, waar de honden hier en daar vrij kunnen rondlopen. Fakie
maakt voor de eerste keer kennis met schrikdraad, ze weet niet wat haar
overkomt. In de omgeving zijn talrijke uitgestippelde wandel-en fietsroutes goed
aangegeven. Je kan hier makkelijk enkele dagen verblijven en elke dag een andere
wandeling of fietstocht maken, maar wij vertrekken morgenvroeg richting
Oostenrijk.
16 mei
Om 10 u vertrekken we. en via Nürnberg en München rijden we richting Oostenrijk,
net voor de grens verlaten we de autosnelweg en gaan verder via Walchsee naar
Kössen. Het is 15u30 en we hebben 380 km afgelegd. De bedoeling is de volgende 2
nachten door de brengen op Euro Camp Wilder Kaiser. We hangen wat rond bij de
receptie tot een ietwat norse man ons voorthelpt. We willen betalen met Camping
Cheques en daardoor is onze keuze beperkt tot de "gewone" comfortplaatsen met
elektriciteit en tv-aansluiting. Mits opleg kan je ook een plaats krijgen met
water aan-en afvoer + gasaansluiting maar dat hebben we allemaal niet nodig. De
plaatsen zijn niet afgebakend en liggen bijna allemaal in een open veld. Ze
voorspellen erg slecht weer, dus elke zonnestraaltje dat we kunnen opvangen is
meegenomen. We kiezen plaats R4 met een mooi zicht op de Unterberghorn en zetten
de auto waterpas op de verharde ondergrond. Onmiddellijk daarna gaan we even de
directe omgeving verkennen. Er is een speciaal hondenpad + grasveld en we
ontdekken onmiddellijk vele wandelmogelijkheden. Intussen zien we de
deltavliegers en parapente-liefhebbers in grote aantallen naar beneden komen om
vlak bij de camping te landen. Op de camping zelf is echt alles aanwezig :
winkel (ook met charcuterie, fruit en groenten), 2 restaurants, sportvelden,
klein zwembad en echt super-de-luxe sanitair. Echt ruim zijn de douches niet
maar wel mooi met een glazen wand afsluitbaar zodat je kleren droog blijven. Je
kan de temperatuur van het water zelf regelen, het water blijft lopen zolang je
dat wil én er is een afneembare handsproeier - dat kom je zelden tegen. Een
aantal WC’s zijn van het zelfreinigende type. Na het avondeten wandelen we naar
Kössen-centrum, een wandeling van 40 minuten. Het lijkt er gezellig maar wel
nogal verlaten, ik probeer het me voor te stellen in de winter met alle drukte
die erbij hoort en het wordt plots veel "gemütlicher".
17 mei
Het heeft vannacht flink gewaaid, hier en daar hoorden we vanuit ons bed het
geluid van omvallende fietsen en stoelen. Op de radio wordt verteld over een
vrouw van wie de handtas is afgepakt. Als zoiets op de radio vermeld wordt, zal
het hier misschien nog een echt nieuwsfeit zijn, het kan ons veiligheidsgevoel
alleen maar versterken. Het weerbericht voorspelt niet echt schitterend weer, in
de voormiddag opklaringen en later regen en onweer. Vannacht en morgen nog meer
regen en er wordt zelfs gewaarschuwd voor plaatselijke overstromingen. Toch
kunnen we nog een mooie wandeling maken naar de Scheibenwaldhütte op 1150 meter
hoogte. De honden kunnen onderweg overal vrij rondlopen en hier en daar hun
dorst lessen aan een watervalletje. Na de middag blijft de zon vrolijk schijnen
tot een uur of vier. Dat geeft Nancy de tijd om ons afvalwater grondig te
onderzoeken, op zoek naar een oorringetje dat ze gisteren in de afvoer van de
lavabo heeft zien verdwijnen. Thuis is ze daar ook al enkele keren in geslaagd,
onderweg is het de eerste keer. Het kleinood wordt echter niet gevonden. ’s
Avonds hebben we een hapje gegeten in het campingrestaurant : een flinke Tirol
Salatschüssl met een Ofenkartoffel - lekker ! Voor het slapengaan drink ik het
laatste restje groeimelk uit (gratis fles dank zij GB-actie) maar ik vrees dat
ze weer iets wijsgemaakt hebben … zelfs geen centimeter groter geworden.
18 mei
De hele nacht heeft het geregend en ook als we opstaan blijft het water met
bakken naar beneden komen, toch moeten we even een wandeling met de honden
maken. Rond half elf vertrekken we richting Reit im Winkl, net over de Duitse
grens. In de winter is dit dorp via skipistes verbonden met het Oostenrijkse
Waidring. We maken deze kleine omweg om even de campings daar te bekijken met
het oog op een volgende vakantie in deze streek. De onmiddellijke omgeving van
de camping lijkt aantrekkelijk en het dorp is zeker de moeite waard, zeer veel
restaurants en winkels. Het belangrijkste aan deze campings dat ze ook camping
cheques en/of de ACSI-kaart accepteren in het hoogseizoen. Belangrijk voor ons
jaar tijdskrediet/loopbaanonderbreking in 2007.
We rijden verder richting Zell am See maar maken nog een kleine omweg langs
Sankt Johann in Tirol, waar we een uurtje rondwandelen en enkele inkopen doen.
Nog steeds in de stromende regen komen we rond 15 uur aan in Bruck aan de
Grossglocknerstrasse. Camping Woferlgut leek ons op voorhand een camping waar we
in theorie wel een week zouden willen blijven maar als we aankomen is ons
enthousiasme al wat minder. Natuurlijk heeft het ook te maken met de troosteloze
verzopen aanblik maar het geheel spreekt ons niet direct aan. Op de achtergrond
hoor je steeds het verkeer voorbijrazen en grote stukken van het panorama worden
ontsierd door hoogspanningsmasten. De moderne mens heeft nu eenmaal
elektriciteit nodig tot in de verste uithoeken. Hopelijk wordt het straks wat
droger zodat we nog een flinke wandeling kunnen maken.
19 mei
Een echte wandeling hebben we niet meer gemaakt gisterenavond, maar vandaag
halen we dat zeker in. De eerste zonnestralen drijven de wolken uiteen en de
camping ziet er al een stuk aangenamer uit. Het is een heel grote camping met
heel wat mogelijkheden op sportief vlak. We wilden graag naar Zell am See
wandelen maar onderweg besluiten we toch maar de weg naar Kaprun te kiezen.
Gewoon de Tauernradweg volgen en 5 km later staan we in het centrum van Kaprun
waar we onze picknick verorberen en een ijsje eten. Het is meer dan 15 jaar
geleden dat we in Kaprun waren maar het dorp straalt nog steeds gezelligheid
uit. Op de terugweg wandelen we langs de Burg, een oude burcht die stilaan
gerestaureerd wordt. In de buurt vinden we ook het gedenkteken voor de
gesneuvelde Sovjets terug. ‘s Middags geeft de zon genoeg warmte om in zwembroek
buiten te zitten en in het verwarmde zwembadje spartelen al enkele kinderen. Het
meertje dat bij de camping hoort zal in de zomer veel campinggasten afkoeling
kunnen bieden. ‘s Avonds wandelen we even naar Bruck-centrum, buiten enkele
restaurants is er niet veel te zien. De minigolf ziet er wat verwaarloosd uit
maar er is wel een mooi openluchtzwembad.
20 mei
We hebben besloten om toch nog een nachtje extra te blijven, Nancy wil graag nog
eens naar Zell am See wandelen. De geplande tocht over de Grossglockner
Hochalpenstrasse wordt daardoor verschoven naar een van de volgende vakanties.
Onze plannen worden echter in de war gestuurd door Fakie, die een beetje mankt
met haar linkervoorpoot. We zullen er stilaan aan moeten wennen dat de honden
meer tijd nodig hebben om te recupereren, ze zijn tenslotte allebei al 10 jaar
oud. Fakie is wel een echte komediant, we zijn er allebei zeker van dat zij
kwetsuren kan "faken". Een staaltje van haar kunnen : als Oxbow in het hok ligt
en zij wil er liggen, blaft ze zonder enige aanleiding zodat Oxbow uit het hok
komt om te kijken wat er gebeurt. Voor Oxbow het doorheeft, glipt ze dan achter
zijn rug in het hok …
Enfin, we besluiten dan maar een fiets te huren en rijden langs het
Tauernfietspad naar Zell. Zell blijft een van de mooiste toeristische plaatsen
van Oostenrijk en het Grand Hotel willen we wel eens afhuren om de ganse
familie- en vriendenkring een weekje te verwennen. We kopen een autowegenvignet
en na het verplichte ijsje rijden we de Zeller See rond en arriveren we via
Thumersbach terug in Bruck. ‘s Avonds eten we een lekkere pizza in het
campingrestaurant.
21 MEI
Om 10 uur vertrokken richting Krimmler Wasserfälle waar we een uurtje later
aankwamen. Parkeren kan alleen op de betalende parkings en voor een motorhome
vragen ze 6 euro, gewoon schandalig om enkele uurtjes in de blakende zon te
staan. Voor het dubbele van die prijs staan we 24 u op een goede camping met
zwembad. Nancy wou betalen maar voor mij moest het niet meer. We zijn dan verder
richting Zillertal gereden over de Gerlospas en zijn onderweg af en toe gestopt
om de watervallen van in de verte te bewonderen, uiteindelijk hadden we ze
vroeger al eens gezien. Rond 13 uur kwamen we aan in Zell am Ziller waar we
direct Camping Hofer vonden, maar na even rondkijken bleek al snel dat dit niets
voor ons was. Plaatsen direct naast de straat, midden in een woonbuurt met langs
alle kanten zicht op huizen in aanbouw. Voor iemand iets kon vragen zijn we maar
snel weer verdergereden en een klein uurtje later kwamen we aan in Kramsach. Uit
het camping cheque-aanbod hebben we daar camping Seeblick Toni gekozen en dat
bleek een goede keuze. We werden direct vriendelijk onthaald en binnengeloodst.
We kregen eerst een plaatsje direct bij het hoofdgebouw en dicht bij het strand
maar op ons verzoek en met de mededeling dat we 2 honden bijhadden zijn we
uitgeweken naar het einde van de camping. Het plaatsje dat we daar uitkozen
heeft geen nummer en je moet een flinke kabel bijhebben om aan elektriciteit te
geraken maar voor de rest : subliem ! Vlak bij een achteruitgang (en ook toegang
tot het meer) en ideaal om met de honden te wandelen. Links zicht op de bossen,
in de verte de besneeuwde bergtoppen en rechts het meer met eendjes - beter
kunnen we ons niet wensen.
22 MEI
Over vandaag kunnen we vrij kort zijn : prachtig weer om buiten in de zon te
zitten en dat hebben we dan ook gedaan. We zijn wel met de honden naar de
Berglsteiner See gewandeld, heen en terug + rond het meer neemt ongeveer 2 uur
in beslag. ‘s Avonds hebben we ons eens goed laten gaan bij de Imbiss op de
camping die meer en meer op een Hollandse kolonie begint te lijken.
23 MEI
Heel wisselvallig weer vandaag. In de voormiddag zijn we naar het Bauernhöfe
museum geweest, een soort Oostenrijks Bokrijk. In de namiddag is het beginnen
regenen en hebben we het centrum van Kramsach met een bezoekje vereerd. Veel is
er niet te zien maar er zijn wel 2 goede supermarkten (Spar en Billa). Intussen
beginnen we ons toch een beetje zorgen te maken over Toni en familie : ze zijn
van het allescontrolerende type, overal kom je ze tegen : WC-papier aanvullen,
is er niet te veel mosterd op de braadworsten, klopt de rekening in het
winkeltje wel enz. Eigenlijk een beetje beangstigend maar een camping leiden zal
wel niet zonder een beetje discipline en toezicht gaan veronderstel ik. Maar
toch, als de mama’s de kinderen waarschuwen voor die böse Toni is er toch iets
mis.
24 MEI
Het is nog de hele nacht blijven doorregenen maar nu is het droog en de zon
probeert de kilte te verdrijven. Rond 10 uur zijn we vertrokken, langs de
normale uitgang lukte het niet wegens asfalteringswerken maar langs een steile
zijweg raakten we terug op de goede weg. Onderweg zijn we nog even gestopt in
Rattenberg, dat blijft altijd een gezellig dorpje om een uurtje rond te
wandelen. Eigenlijk wilden we ook nog een kijkje gaan nemen aan het
Museumsfriedhof, een begraafplaats zonder doden maar wel met grafzerken met
leuke opschriften, maar we zijn het gewoonweg vergeten.
Nog even langs de supermarkt geweest om inkopen te doen voor de laatste dagen en
dan naar Stams doorgereden. Rond half twee aangekomen op camping Eichenwald, een
vrij bescheiden camping (vlak naast 2 springschansen) met sanitair dat we
vroeger normaal vonden op een camping maar na onze ervaringen op de vorige
campings zijn we zo rotverwend dat we het maar minnetjes vinden. Alles is wel
heel proper maar in hun brochure spreken ze over luxueus en dat vinden we
overdreven. De plaatsen zijn niet genummerd en iedereen kan op verschillende
terrassen gaan staan waar hij/zij wil. Spijtig genoeg wordt ook hier het zich
weer verpest door hoogspanningskabels, inclusief een mast op de camping. Achter
de camping is een mooie wandelweg en in de verte zie en hoor je de
Inntalautobahn maar echt storend is het niet. Het kleine zwembad zou moeten open
zijn, maar is duidelijk nog niet schoongemaakt. Na het avondeten wandelen we
naar het beroemde klooster van Stams, een rustgevend en idyllisch plekje.
25 MEI
Goed geslapen en een praatje gemaakt met onze Nederlandse buur. Hij is net terug
van Kroatië en het is hem niet meegevallen. Zeer grote campings met goed
sanitair maar de wegen zijn soms nog van erbarmelijke kwaliteit. Het geheel deed
hem nog altijd aan het vroegere Oostblok denken, vooral de mentaliteit van de
mensen. Daarna vertrokken naar Prütz, waar we na amper 50 km rijden aankomen. We
hadden gehoopt dat we nog enkele rustige nachten in de bergen zouden kunnen
doorbrengen maar dat is zonder het drukke verkeer van de Reschenpas gerekend. De
camping is overzichtelijk en is niet ver van het centrum gelegen. Het onthaal
aan de receptie is het vriendelijkste van deze vakantie en we kiezen plaats
nummer 42, de plaatsen zijn gemiddeld groter dan we tot nu toe gewend zijn in
Oostenrijk. Het sanitair is ruim, modern en zeer proper. Voor de honden is er
een hondendouche en genoeg schaduw, wandelen kan richting Ried langs de Inn,
waar ze ook kunnen loslopen. Vanuit Ried denken we dat we kunnen terugwandelen
langs de andere oever maar uiteindelijk loopt het pad dood op een plaats waar
twee rivieren samenkomen. Helemaal terug zien de honden niet echt zitten, het is
dan ook erg warm vandaag. De enige mogelijkheid is de berm opkruipen en de
drukke autoweg oversteken. Dat doen we dan maar en via het centrum van Prutz
bereiken we terug de camping. We zitten nog maar net in ons stoeltje of er
breekt in de schuur vlak over de camping brand uit, enkele minuten later is het
voltallige vrijwillige brandweerkorps ter plaatse. De ramptoeristen op de
comfortplaatsen hebben het beste zicht. Van ons mag dat, ze hebben ook meer
betaald … Als we even rondkijken valt het ons op dat op het comfortgedeelte
(waar de plaatsen iets groter zouden moeten zijn) vol staat met Duitsers, het
goedkope deel staat vol met Nederlanders (en wij). Het verschil tussen een
Nederlander en een Duitser is precies 2 euro.
26 MEI
Toch goed geslapen, ondanks het drukke verkeer aan de overzijde van de Inn.
Overdag is er meer lawaai, vooral van de vele motorrijders. Eigenlijk zouden we
het liefst vandaag opnieuw versassen maar het is te warm om te rijden. Bovendien
is het Sacramentsdag, een officiële feestdag en er gaat een processie uit in het
dorp. Het hele dorp lijkt actief te zijn als misdienaar of als lid van de
blaaskapel of schuttersgilde. Het autoverkeer is volledig verbannen uit de
dorpskern. en heerst een serene sfeer. Na de processie zitten we de hele dag te
puffen in de zon, de temperatuur ligt rond de 30 graden. Enkele keren gaan we
naar een klein "strandje" aan de Inn waar de honden zich even kunnen verfrissen.
Voor de rest ergeren we ons toch een beetje aan onze Noorderburen die ook hier
weer in grote aantallen zijn neergestreken. We gaan ook even een kijkje nemen
bij de bron met mineraal water vlak bij de camping. Regelmatig stoppen daar
auto's om flessen te vullen en we besluiten dat ook te doen. Wij vinden het
water echter niet lekker, het heeft een beetje een verroest smaakje.
27 MEI
Nu is het genoeg geweest, bovenop het lawaai van de auto’s kregen we vanmorgen
als extraatje nog het lawaai van een bouwwerf aan de overkant van de straat. We
hebben even overlegd over de dagindeling en hebben dan toch maar gekozen voor
een uitstapje naar de Kaunertalgletscher. Even na Feichten moet je een "Maut"
van 19 euro betalen en daarna begint de klim naar boven. Als we aan de Stausee
aankomen kunnen we kiezen : links of rechts langs het stuwmeer. Langs de
rechterkant staat aan de zijkant een afsluiting met een verbodsteken maar echt
duidelijk is het niet en we besluiten dat maar die weg te kiezen. Iets verder
staat er nog een bord dat waarschuwt voor "gevaarlijke weg met vele bochten"
maar voor de rest ondervinden we geen problemen. Het valt wel op dat al de
andere auto’s en moto’s de andere kant nemen. Als we later terugrijden is de weg
wel degelijk afgesloten !
Na 29 bochten staan we helemaal boven tussen de skipistes op 2750 meter hoogte.
Het zicht rondom is magnifiek, hier kan je foto’s blijven nemen. Halverwege de
afdaling stoppen we aan het snelstromende riviertje om iets te eten. Rond 14u30
zijn we terug beneden en besluiten we een omweg langs Mittenwald te maken omdat
daar een camping is waar we in het najaar nog enkele dagen naartoe willen. We
rijden over Zirl naar Seefeld maar dat gaat niet vanzelf, de helling is zeer
steil en enkele vrachtwagens hebben moeite om boven te geraken en zorgen zo voor
een file. Hier en daar staat een auto aan de kant met de motorkap open maar wij
geraken zonder problemen boven. Voor we de grens passeren tanken we, in
Oostenrijk is de diesel toch nog iets goedkoper dan in Duitsland en wij zijn
duidelijk niet de enigen die daar van op de hoogte zijn.
Rond half zes komen we in Mittenwald aan op Naturcampingplatz Isarhorn, een
grote camping zonder genummerde plaatsen. De omgeving is zeer mooi, de Isar
stroomt langs het kampeerterrein en de plaatsen liggen verspreid op
verschillende niveaus. Het lijkt hier wel een commune uit de sixties, iedereen
doet zijn zin en in het enige sanitairgebouw (waar het regelmatig aanschuiven is
want er zijn duidelijk te weinig douches en afwasbakken) lopen mensen in hun
blootje rond. De gemiddelde leeftijd is hier een stuk lager dan op de vorige
campings, er zijn heel veel jonge mensen en de sfeer is heel los. Op het terras
aan de ingang zit veel volk te eten en te drinken. De pizza diabolo is zeker aan
te bevelen, 7 euro en een slaatje inbegrepen. Wandelen met de honden is hier
geen probleem, de beste mogelijkheden heb je aan de overkant van de grote baan.
Je kan naar Mittenwald wandelen in een klein uurtje (ook de bus is mogelijk)
maar ook langs de Isar zijn gezellige wegen waar de honden kunnen loslopen en
regelmatig in het water kunnen.
‘s Avonds hangt er een verbrand geurtje over de hele camping, overal worden
kampvuurtjes aangestoken.
28 MEI
Het wordt stilaan tijd om richting Antwerpen te rijden. Het is zeer warm en na
370 km stoppen we in Durlach-Karslruhe op camping Turmbergblick. Echt een mooie
camping zonder al te veel overbodige zaken, en ondanks de ligging vlak bij de
autosnelweg verrassend rustig. Karlsruhe ligt op 8 km afstand en er is een Aldi
en een openlucht zwembad vlak bij de camping. De receptie doet denken aan een
postloket van lang geleden en maakt het onthaal niet echt gezellig. We wandelen
in de buurt tussen volkstuintjes en langs een fietspad maar vinden nergens een
plaatsje waar de honden kunnen loslopen. Rustig wandelen aan de leiband is geen
probleem. Pas na 10 uur ‘s avond begint de warmte iets draaglijker te worden.
29 MEI
De laatste dag en nog zo’n 500 km voor de boeg. Rond 10 uur doorgereden en om
half vijf 's middags thuis gearriveerd.
ALGEMENE INDRUK VAN DEZE VAKANTIE
We hebben 2400 km gereden met een gemiddeld verbruik van 10 liter per 100 km.
De vakantie is geworden wat we er van verwacht hadden. We hebben echt
Oostenrijks weer gehad : zowel 12 graden en regen als wolkenloze lucht en meer
dan 30 graden. De campings zijn meegevallen maar we blijven de Franse in het
algemeen toch gezelliger vinden. Het sanitair staat bijna overal op zeer hoog
niveau en de motorhomes zijn overal goed vertegenwoordigd, vrij overnachten is
dan ook (bijna) overal verboden. Toiletcassettes kan je overal legen, voor een
vaste tank hebben we geen mogelijkheden gezien. De weersvoorspellingen op lange
termijn waren in ons geval perfect betrouwbaar, hier kunnen Frank en Sabine een
puntje aan zuigen. Honden zijn overal toegelaten, maar er wordt echt op gehamerd
om alle troep op te kuisen (en gelijk hebben ze). Alle campings waar we
overnacht hebben; komen uit het camping cheque-boekje en op deze manier blijft
het betaalbaar, de prijs wordt echter fors opgedreven door allerlei toeslagen
(ecotaks e.d.), De prijzen voor een hond zijn aan de hoge kant (meestal 4 tot 5
euro per nacht) maar je krijgt er wel overal zakjes voor in de plaats. Wat ons
absoluut tegenviel, is het feit dat veel campings aan drukke wegen liggen en/of
helemaal niet in het mooie landschap dat we ons bij Oostenrijk voorstellen. Op
de campings worden (in tegenstelling tot) Frankrijk weinig verhuurhuisjes,
-caravans en -tenten aangeboden. Nog een vergelijking met Frankrijk : ronde
punten zijn hier ook in opmars, maar vooral tunnels graven doen ze graag.
Tijdens onze 14 dagen zijn we maximum 10 Belgen tegengekomen. En het laatste :
vrijwel elke pizzeria heeft tegenwoordig een kebabzaak als buur.
Geschreven door Eddy en goedgekeurd door Nancy