klik hier om terug te keren naar startpagina

Vanaf 2008 kan u onze avonturen volgen op www.bloggen.be/mobielehonden

Klik hier voor een verslag van onze VAKANTIE 2005

Klik hier voor een verslag van onze VAKANTIE 2006

VAKANTIE 2007

OVERZICHT EERSTE HONDERD DAGEN - gevolgd door het complete dagboek.

Eigenlijk was het best een rare rondreis. We volgden niet altijd de meest voor de hand liggende route omdat we alles wilden bezoeken wat al zo lang op ons verlanglijstje stond. Soms leek het wel alsof het onze allerlaatste reis zou zijn. Langs de andere kant hebben we ook veel interessante zaken links laten liggen. Waarom ? Omdat we ook alle stress wilden achterlaten en het moest toch ook nog altijd minstens een beetje op vakantie lijken. Ook omdat we tijdens dit deel van onze vakantie wilden uittesten of het wel mogelijk is om met 2 mensen en een hond voor een lange tijd op pakweg 10 m² samen te leven. En ook nog omdat we deze vakantie als een verkenningstocht zien. We willen uitkijken naar plaatsen waar we later (volgend jaar, binnen 5 jaar, binnen 15 jaar - wie zal het zeggen ?) voor langere tijd willen verblijven. Ideale bestemmingen waar je alles hebt en liefst zo goedkoop mogelijk : strand, bergen, inkoopmogelijkheden, ... En hebben we die plaatsen ook gevonden ? Ja, zo veel dat het weer moeilijk wordt om te kiezen.

Waar willen we later onze (niet zo) oude dag slijten en regelmatig iets langer verblijven : Benidorm, Isla Cristina, El Puerto de Santa Maria, Santiago de Compostela, El Rocío, Ribadesella, Viana do Castelo, Coimbra, Nazare, Évora, Quarteira, Sagres, Praia de Mira.

En kunnen we inderdaad op een beperkte oppervlakte samenleven ? Ja, absoluut ! Hoe langer je onderweg bent, hoe minder je denkt aan de dagelijkse sleur die je in België al zo lang hebt moeten ondergaan. We hebben regelmatig helemaal zonder nieuws uit het thuisland gezeten. Alhoewel we thuis nieuwsfreaks zijn, interesseert het ons momenteel echt niet meer wie de Ronde van Vlaanderen heeft gewonnen, wie de verkiezingen gaat verliezen, waar de files staan enz. Zelfs het lekkere brood van de bakker naast de deur en de gemakkelijke zetel : het kan ons allemaal gestolen worden.

Zijn er ook zaken die ons gestoord hebben ? Ja, natuurlijk ! Een kleine opsomming :

- mensen die hun vuil water overal laten lopen

- zwembaden, restaurants e.d. op campings dikwijls gesloten alhoewel in de campinggidsen anders beloofd wordt

- afstanden tot dorp/zee die voortdurend langer zijn dan beloofd

- vrouwen van wie de houdbaarheidsdatum verstreken is en die in hun ondergoed liggen te zonnen

- de erbarmelijke staat van sommige grote wegen in Portugal

- gebruikt WC-papier dat in vuilbakjes wordt gesmeten omdat de rioleringen anders verstopt raken

- zelden warm afwaswater op de campings

- op sommige plaatsen blijven de Spanjaarden en Portugezen hun rommel langs de weg droppen,, maar er is verbering merkbaar

Wat is ons in het algemeen in positieve zin opgevallen ?

- de hoffelijkheid van Portugese chauffeurs t.o.v. fietsers en voetgangers

- campings in het algemeen zeer proper

- Portugese campings zijn in vergelijking met Spanje, zeer goedkoop maar meestal ook iets simpeler (geen WC-papier, geen WC-brillen e.d.)

- de, in vergelijking met Spanje, ongereptheid van Portugal : niet alles is volgebouwd en er heerst nog steeds de alles-mag-als-je-maar-niemand-stoort mentaliteit

- Portugal lijkt sterk op het Spanje van 30 jaar geleden (en dit is absoluut positief bedoeld !)

- de zeer goede staat van de wegen in Spanje (er zijn natuurlijk uitzonderingen !), tot in elke uithoek hebben ze een autostrade gelegd

- op veel plaatsen vind je propere openbare toiletten, meestal gratis en soms zelfs met douchegelegenheid

Wat moet je als je in de buurt bent, zelf ook eens bezoeken ?

- El Rocío op een zondag, tijdens de jaarlijkse bedevaart met Pinksteren lijkt ons een beetje overdreven

- Santiago de Compostela : voor de sfeer en, als je erin geïnteresseerd bent, de ontelbare kerken

- Alcobaça (klooster op zondag gratis)

- de hele Portugese kustlijn : zeer afwisselend met lange zandstranden, steile rotsen, woeste golven, traditionele visvangst, ...

- de grote steden in het zuiden van Spanje (Sevilla, Granada e.d.) : zelf hebben we er te weinig tijd voor uitgetrokken omdat we Fakie geen dagenlang alleen kunnen laten in de auto

Opmerkelijk :

- nog altijd zie je overal zwerfhonden en - katten rondlopen

- zowat elke Portugees lijkt Engels te spreken, behalve wanneer het echt nodig is (ziekenhuis)

- snelheidsbegrenzers in vrachtwagens hebben ze in Spanje nog nooit van gehoord (zo lijkt het toch ...)

- Franse motorhomereizigers zie je altijd in groepjes van minstens 2 of 3 rondrijden en overnachten, zelden alleen

- Canadese fietstoeristen die zowat heel de wereld hebben afgefietst, vinden Dinant één van hun meest memorabele bestemmingen !

- digitale teevee is zeer wisselvallig te ontvangen : in heel Portugal helemaal niet en in Spanje soms tot 14 zenders, soms helemaal niets

- als je een tijdje onderweg bent, kom je regelmatig dezelfde mensen tegen, soms met enkele weken onderbreking

Nog een extra stukje over rijden in Portugal :

De diesel is er duurder dan in Spanje en er wordt duidelijk heel veel Europees geld gespendeerd aan de uitbouw van het snelwegennet. Die autostrades worden echter nauwelijks gebruikt,, zodat ze het geld beter zouden gebruiken om de wel gebruikte hoofdwegen te vernieuwen. Eigenlijk lijkt rijden in Portugal een beetje op een videospelletje met volgend scenario :

- elke km zonder snelheidovertreding krijg je honderd punten

- over een afstand van 1 km zet je borden neer met max. 80-50-30-80-50-40-80-50 km/u (speciaal terug gereden om na te kijken !)

- een snelheidsovertreding (en ze flitsen regelmatig !) : 500 strafpunten

- als je een gemiddelde snelheid van meer dan 50 km/u haalt honderd punten extra

- een verbruik van minder dan 10 liter op 100 km is ook honderd punten waard

- het inleveren van je vijfde of zesde versnelling kan 200 punten opleveren (afgeven die 5e of 6e versnelling - je kan ze toch niet gebruiken !)

- moeilijke keuze : ga ik voor snelheid of verbruik ?

- onderweg moet je rekening houden met borden als maximum hoogte 3 meter (altijd verkeerd gemeten), maximum breedte 3 meter, maar de straatbewoners zitten wel met hun stoeltje voor de deur)

- honderden meters op voorhand staan waarschuwingsborden als er een verkeersdrempel is

- voor de put die honderd meter voor de verkeersdrempel ligt (en dieper is dan de verkeersdrempel hoog) staat geen waarschuwingsbord, BOINK !

- vering stuk : 200 strafpunten

- het ontwijken van ossenwagens en vrouwen die op stap zijn met een varken (neen, niet hun man) levert een bonus op : je mag dan iets kiezen uit de mand op het hoofd van een oud vrouwtje

Als iemand zich geroepen voelt om dit verder uit te werken en te verkopen aan Nintendo, ik ben tevreden met een vermelding op de verpakking en een gratis spelconsole.



Het volledige dagboek :

3 februari

Om half twaalf vertrokken en via de E19 en E411 richting Luxemburg. Dan verder langs Bertrix en Sedan tot de camping van Lac de Bairon bij Le Chesne. Deze camping waren we een aantal jaren geleden al eens gepasseerd met de fiets (vanuit Buzancy) en het zag er gezellig uit. Eigenlijk waren we van plan om tot St. Remy sous Barbuise (zo'n 150 km verder) te rijden, maar het was mooi weer en zonde om de hele dag in de auto te zitten. De mensen die Nancy een beetje kennen, weten dat ze na een uur of 2-3 rijden al begint te zeuren en ach, we hebben 10 maanden vakantie - een dagje meer of minder onderweg zal het verschil niet maken. Om een uur of drie kwamen we dus aan op de camping. De prijs is € 13,75, alles inbegrepen, zelfs een zonsondergang boven het meer. Alle plaatsen hebben trouwens zicht op het meer en een groot aantal plaatsen zijn verhard, wat zeker in de winter een extra voordeel is. Vanaf de camping kan je naar het meer wandelen, de zwemzone ligt naast de camping. Met de honden kan je langs een smal graspad tussen de camping en de rijweg wandelen richting "dijk" en daar kom je aan bord waarop uitgestippelde wandelingen staan. Vermits we maar enkele uurtjes daglicht overhadden, hebben we die wandelingen niet kunnen proberen. Aan de "dijk" zijn we wel een tijdje de doodlopende weg blijven volgen en daar kunnen de honden loslopen, we kregen er trouwens al vlug gezelschap van een losgebroken hond uit de buurt die we na een beetje rondvragen thuis hebben afgeleverd.

4 februari

Na een heerlijk rustige nacht een douche genomen in het goed verwarmde sanitair gebouw, het water was aan de lauwe kant. Even gewacht tot de rijmplekken verdwenen zijn en rond 10u doorgereden en via Châlons-en-Champagne, Troyes en Auxerre naar Clamecy. Hier is een mooie overnachtingsplaats naast de Yonne maar het is eigenlijk nog wat vroeg om aan slapen te denken. We wandelen wat rond in het stadje, waar vooral de collegiale kerk opvalt met zijn horizontale beelden. We rijden langs Nevers naar Decize, zo'n 100 km verder en onderweg in Imphy spurt een ree aan de verkeerslichten de straat over. Overal zie je borden staan met waarschuwingen voor overstekend wild maar hier midden in een stadje verwacht je zoiets toch niet. In Decize vinden we een plaatsje op de grote parking aan de tennisvelden naast de Loire.

5 februari

Het heeft vannacht weer enkele graden gevroren en uitslapen is er niet bij, duizenden kwetterende vogels in de bomen kondigen een mooie zonsopgang aan. Om 9u vertrekken we en als we Clermont-Ferrand naderen hoor ik een raar geluid onder de motorkap. Kort daarna wil de auto niet meer deftig optrekken. Even vrees ik voor een kapotte turbo maar gelukkig is het maar een klein probleem : de darm van de luchtinlaat is losgekomen. Gelukkig staan we vlak voor een garage die ons voor 3 euro aan een "collier" helpt om de darm terug vast te maken. Vanaf nu ben ik dus de waardige zoon van een automecanicien, eindelijk heb ik iets gerepareerd zonder papa in de buurt. Na Clermont-Ferrand komen we in de hoger gelegen departementen van centraal-Frankrijk. Links en rechts van de A75 (gratis) ligt alles onder een dun laagje sneeuw en boven ons zorgen ze afwisselend voor zon, regen en mist. Voor de péage van de brug van Millau verlaten we voor eenn tiental kilometers de A75 en sparen zo weer enkele euro's uit. 's Avonds slapen we op camping L'oliveraie in Laurens (in de buurt van Béziers). De camping is idyllisch gelegen en ziet er gezellig uit. Ik probeer me het geroezemoes voor te stellen aan het zwembad tijdens zomerse dagen maar word uit m'n dromen gewekt als ik het sanitair bekijk. Het "zomersanitair" is dichtgetimmerd en dat kunnen we dus niet beoordelen. Aan de achterkant van het gebouw zijn enkele "kotjes" met een lavabo, WC en douche. Dit is echt niet meer van deze tijd maar wel heel proper en, blijkt later, met lekker warm water. 's Avonds kijkt Nancy in haar kast en komt tot de vaststelling dat ze nogal weinig warme truien bijheeft. Een uitvlucht om iets nieuw te kunnen kopen ?

6 februari

Als we opstaan en met Fakie gaan wandelen, is het duidelijk dat we in de goede richting reizen : de temperatuur ligt hier al 10 graden hoger dan gisteren. Om 10u rijden we via de D909 en de N9 verder naar de Spaanse grens. Onderweg rijden we over de rivier Orb, terwijl de CD-speler in de auto een nummer van The Orb laat horen, van toeval gesproken ... Voor de grens gaan we bij een Carrefour nog even de LPG-tank bijvullen, omdat gas in Spanje moeilijker te vinden is. Het duurt bijna een half uur voor we doorhebben hoe het Franse systeem werkt, om uiteindelijk toch maar 7 liter in de tank te krijgen - meer hadden we de vorige dagen niet verbruikt. Aan de Frans-Spaanse grens is er druk vrachtwagenverkeer en alles ziet er iets onverzorgder uit. Langs de Nll staan regelmatig afgeleefde hoertjes langs de kant op klanten te wachten. Eenzame mannen moeten hier niet wanhopen ... Rond 16u komen we aan in Blanes aan de Costa Brava. Hier zouden motorhomes aan het strand mogen staan, maar we zien alleen maar parkings voor personenwagens. Gelukkig vinden we zonder veel problemen camping La Masia, een zeer grote camping op 150 meter van het strand. In T-shirt verkennen we even de camping en de omgeving. De camping is heel goed verzorgd, heeft heel mooi sanitair en als houder van een Gold Card mogen we gratis binnen in het wellness centrum met sauna, overdekt zwembad e.d. Dat zullen we morgen zeker proberen. Op het strand zijn, zoals bijna overal, geen honden toegelaten maar er is wel een mooie dijk om te wandelen. In alle hotels in de buurt wordt flink gerenoveerd en verbouwd. Ze zullen zich moeten haasten om klaar te zijn tegen de zomer. Tot in Blanes-centrum zijn we niet gewandeld, morgen zien we wel verder.

7 februari

's Morgens blijft het lang fris maar vanaf een uur of 12 wordt het echt warm en kan ook het T-shirt uit. We fietsen (met helm - zou verplicht zijn in Spanje) naar het centrum van Blanes. In de buurt van de campig zijn maar weinig winkels of restaurants geopend, maar het centrum leeft volop. Na het avondeten gaan we even zwemmen in het overdekte zwembad en bespreken we de plannen voor de volgende dagen. Ze voorspellen regen ...

8 februari

Opgestaan onder een prachtige blauwe hemel en richting Barcelona. Vanaf Mataró voor de eerste keer de péage gevolgd om niet te veel tijd te verliezen in het centrum van Barcelona. Barcelona hebben we in het verleden al meerdere keren bezocht en laten we dus bewust links liggen. We twijfelen even of we Montserrat nog eens zullen bezoeken maar kiezen toch voor het middeleeuwse dorp Montblanc. Pittoresk met nog deels intacte muren en torens en veel smalle steegjes, we lopen er een half uur rond en zoeken een uur naar onze auto. Het begint intussen zachtjes te regenen en we rijden verder de bergen in. Op 900 meter hoogte ligt onze volgende camping : Serra de Prades. Een magnifiek gelegen camping voor mensen die van rust houden, Vilanova lijkt een spookdorp maar er is wel een winkel en een café open. Het onthaal op de camping is zeer vriendelijk maar het miezerige weer verpest toch onze namiddag. Als we betalen voor een uur internet, surfen we langs enkele weersites en de voorspellingen zijn niet echt veelbelovend : tot volgende week zaterdag overal regen. Als we onze mail checken,, krijgen we ook nog een berichtje dat alle campings in Benidorm volzet zijn. Dat zijn zorgen voor later, we zien nog wel.

9 februari

Vannacht is het een hele tijd droog geweest, maar om 6u is het weer beginnen regenen. We lopen nog eens over de camping, vooral de plaatsen op het hoogste deel zullen een prachtig uitzicht hebben maar door de mist zien we bijna niets. We hopen dat het aan de kust iets beter zal zijn en zetten de afdaling in richting Cambrils. We laten de mistbanken achter ons en zien stilaan de zon verschijnen. Op het middaguur rijden we camping La Llosa op. De plaatsjes zijn overdreven klein en slechts met veel moeite kan je de motorhome kwijt. Er staan nog 2 Belgische motorhomes op de camping. We hopen dat er aan de overkant van ons straatje niemand komt staan, want dan geraken we niet meer weg. We wandelen naar het strand, intussen is het hard beginnen waaien maar de zon blijft schijnen. 's Avonds even naar papa gebeld om te vragen of hij een plaatsje kan fixen op El Raco in Benidorm. De wind gaat een beetje liggen, gelukkig maar want ik kan niet slapen in een wiebelende auto.

10 februari

We wilden nog even in de douche maar dat stellen we uit tot de volgende camping want hier wordt het sanitair verbouwd met het nodige lawaai tot gevolg. We rijden tot in Peñíscola maar bij camping Eden krijgen we te horen dat er geen plaats meer is. Dan maar naar de motorhomeparking Las Moreras, bereikbaar langs een modderige weg vol putten. Daar zouden we ons met wat moeite nog ergens kunnen tussenwringen maar echt gezellig ziet het er niet uit. Jammer maar helaas want Peñíscola zag er gezellig uit, de volgende keer meer geluk. Dan maar naar Benicássim, camping Bonterra Park. Daar is juist een motorhomeclub vertrokken en zijn er gelukkig enkele plaatsen vrij. We kiezen een mooie grote plaats, wat een verschil met de kabouterplaatsen in Cambrils ! Op deze camping kunnen ook de supergrote motorhomes een plekje vinden. Het is intussen echt zomer geworden, 21° in de schaduw en de stoeltjes worden buitengezet. Achter ons staat een echtpaar uit Hechtel-Eksel, de vrouw vertelt ons dat ze hier al van half september staan en bijna altijd goed weer hebben gehad. Met kerstmis zijn de kerstmannen in kostuum in de zee gaan zwemmen. De camping zelf is heel verzorgd, 80% van de plaatsen zijn bezet door motorhomes in alle maten - die van ons hoort bij de kleinsten. Engelsen en Duitsers vormen hier de grote meerderheid van kampeerders. Van meerdere mensen horen we dat veel campings in het zuiden (zowel Spanje als Portugal) mensen weigeren wegens overvol. In de namiddag rijden we wat rond met de fiets en brengen ook camping Azahar een bezoekje, iets dichter bij het strand gelegen maar kleinere plaatsen en nogal stoffig. Om met de hond te wandelen zijn er wel meer mogelijkheden. 's Avonds proberen we of hier ook digitale teevee-ontvangst mogelijk is en ja hoor, zonder problemen ontvangen we met onze kleine sprietantenne 12 lokale zenders .

11 februari

In de voormiddag loopt de temperatuur al op tot 24°. We wandelen wat over de dijk waar je de villaroute kunt volgen. Aan vele villa's staan bordjes met uitleg. Alhoewel het verboden is, laten we Fakie toch even op het strand om in het water te kunnen. Benicássim spreekt ons wel aan en het lijkt ons een ideale familiebestemming : mooi strand, geen lunaparken of discotheken. 's Middags zwemmen we nog even in het overdekte zwembad, het openluchtzwembad is nog wat koud. Ik probeer ook even met de fiets het in aanleg zijnde wandelpad (oude spoorwegbedding) achter de camping te volgen maar dat lijkt niet zo simpel : er zijn enorme hopen keien gegooid (als ondergrond ?) en een stuk loopt over een oud bruggetje van twijfelachtige kwaliteit.

12 februari

's Morgens koopt Nancy nog een verjaardagskaartje voor haar broer bij een Engelse dame die zelf kaartjes maakt. Tegen 11u doorgereden richting Valencia via El Desert de les Palmes, een soort natuurpark achter Benicássim. Niet wereldschokkend maar lekker rustig, we zijn er alleen een jonge gast met een fiets tegengekomen waar we een praatje mee gemaakt hebben. Het is echt opvallend hoe veel Catalaans er wordt gesproken tegenover 20 jaar geleden. Ze verstaan allemaal Spaans/Castellano maar zelf gebruiken ze het niet dagelijks. In het natuurpark kan je de overblijfselen van een oud klooster bekijken en iets verder kan je het nieuwe klooster bezoeken. Alles bij elkaar is deze omweg amper 15 km en zeker aan te raden om eens iets anders te zien dan de kustlijn. Onderweg eten we nog iets op een parking, kopen sinaasappelen (geld gewoon in bakje leggen en doorrijden !) en om 14u rijden we camping Altomira in Navajas op, in het achterland van Valencia. Het zonnetje schijnt weer heerlijk maar ook de wind is weer van de partij. We mogen zelf een plaats kiezen, er is keuze genoeg. In ons straatje staan nog 4 Adriatik motorhomes. 's Middags zijn we nog even naar het dorp gewandeld, Navajas is duidelijk geen verwaarloosd stoffig bergdorp, hier staan chique villa's die in de dure wijken van Brasschaat niet zouden misstaan.

13 februari

Alweer prachtig weer, maar enkele graden frisser dan gisteren. In de namiddag hebben we met de fiets de Ruta de las fuentes afgereden, eigenlijk is het wandelroute maar met de fiets was het ook doenbaar. Met Fakie zou zo'n lange wandeling toch niet meer lukken, daarom hebben we voor de fiets gekozen, dan zit ze niet zo lang alleen. Nancy is dikwijls moeten afstappen en zelfs een keertje gevallen (zonder verwondingen), maar bergop rijden is nooit haar sterkste kant geweest. Op vlakke stukken houdt ze nochtans langer vol dan mij.

14 februari

Met een beetje spijt in het hart hebben we Navajas verlaten en rijden we opnieuw richting kust. We hebben nog maximum twee dagen tijd voor we in Benidorm verwacht worden en zoeken ons geluk in Oliva. We rijden naar camping Kiko maar de plaatsen zijn daar allemaal heel klein. Op de plaatsen die nog vrij zijn, hebben de Duitsers, die bijna heel deze camping ingepalmd hebben, hun auto's gezet. We uiten ons ongenoegen bij de receptie en rijden verder naar de Eurocamping. Daar zijn nog veel plaatsen vrij en de camping oogt een stuk gezelliger. We wandelen met Fakie een beetje rond in de omgeving. Er is niet veel te beleven maar voor honden is dit één van de beste campings aan de Spaanse kust die we tot nu toe gezien hebben. Vlak bij de camping zijn vele wandelpaden te vinden en op het strand richting Oliva zijn honden toegelaten. Achter het strand in de duinen ontdekken we een tiental motorhomes die vrij staan. Echt een prachtig plekje, enkele Gentenaars vertellen ons dat ze er al 6 weken staan en dat de politie, die elke dag voorbijrijdt, geen opmerkingen maakt.

15 februari

Omdat we beseffen dat Benidorm niet echt het paradijs zal zijn voor Fakie, blijven we nog een dag extra in Oliva en verhuizen we naar de gedoogplaats in de duinen. De zon schijnt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en geen enkele boom of auto die voor schaduw zorgt. We hangen nog wat rond op het strand en bereiden ons mentaal voor op het drukke Benidorm.

16 februari

Langs de supermarkt om inkopen te doen voor de volgende dagen en dan naar Benidorm. Nog voor de middag komen we aan op camping el Raco en we hebben geluk, we kunnen kiezen uit maar liefst 4 vrije plaatsen. We nemen nr. 219, een zonnige hoekplaats met uitzicht op de bergen en dicht bij het sanitair gebouw. Ik voel me hier direct thuis en zie een verblijf van 2 weken wel zitten. Laat de mensen maar lachen met Benidorm, maar ik zit hier half februari wel in mijn zwembroek en met een ruime keuze aan café's en restaurants in de onmiddellijke omgeving. We hebben zelfs al een goed plaatsje ontdekt om Fakie uit te laten. In de namiddag komen mijn ouders natuurlijk al even op bezoek.

17 februari

Een anekdote over Benidorm is hier wel op zijn plaats. Toen mijn ouders een jaar of vijftien schoorvoetend begonnen aan een overwinteringsperiode van 2 maanden, heb ik hen altijd gezegd : ik wil jullie overal komen bezoeken maar niet in Benidorm ! Hun verblijf in Spanje werd elk jaar langer en een bezoekje kon niet langer uitgesteld worden. Collega's en vrienden waren gewend dat wij op reis gingen naar Turkije, Maleisië, Malta e.d. Toen ze me vroegen waar ik heen ging toen ik een weekje vakantie had genomen om ma en pa en pa te bezoeken, mompelde ik iets in de stijl van "Bnidm" want ik schaamde me eigenlijk een beetje om op reis te gaan naar een bestemming waar de vogeltjesdans nog altijd een populair tijdverdrijf voor de gepensioneerden was. Maar gaandeweg heb ik toch moeten toegeven, dat Benidorm werkelijk alles te bieden heeft wat je maar kan wensen. Okee, het is helemaal volgebouwd met niet altijd even fraaie wolkenkrabbers en wij hebben tijdens onze vakantie absoluut geen Belgische bakker/beenhouwer/tandarts/... nodig. Maar : het weer is hier aangenaam, als je 20 km het binnenland intrekt kom je geen toerist meer tegen, het leven is hier (nog altijd) goedkoper dan thuis enz enz. In ieder geval : ik kom hier graag jaarlijks een weekje op bezoek bij mijn ouders en intussen heb ik ook Nancy kunnen overtuigen.

20 februari

Het is al meer dan een week geleden dat we ons dagboek online hebben kunnen zetten maar uitgerekend in Benidorm, waar we meer dan 2 weken verblijven, is er geen draadloos internet op de camping. Om iedereen op de hoogte te houden zou ik verplicht zijn elke dag op café te gaan, dat willen jullie ons toch niet aandoen hé !? Het zal dus een tijdje duren voor dit gelezen kan worden. We zijn tot en met 3 maart ordinaire toeristen ;-) en hangen rond in de stad of op de markt, wandelen over de dijk of liggen we in de zon. Die zon laat ons de laatste dagen trouwens flink in de steek.

23 februari

Eindelijk nog eens een hele dag zon, dat was bijna een week geleden. Diegenen die hier tijdens de krokusvakantie waren, hebben niet veel geluk gehad.

24 februari

Als je de verhalen van de mensen hier allemaal op rijtje zet, krijg je een hele waslijst operaties, ziektes, kwaaltjes en andere ongemakken. Depressief word ik er niet van, het bewijst dat we een goede beslissing hebben genomen om nu alvast een jaartje te profiteren van het leven en niet af te wachten tot we versleten zijn. Ik heb ook bewondering voor de overwinteraars die ondanks hun tegenslagen, toch blijven terugkomen en proberen er het beste van te maken.

27 februari

Help !!! Ons geld is op ! Gelukkig kunnen we hier ook geld uit de muur halen. Wat we eigenlijk willen zeggen : de centjes die we van een aantal "sponsors" hebben gekregen en allemaal samen in een enveloppe hadden gestoken, zijn allemaal uitgegeven. Vanaf nu moeten we alles zelf betalen maar de eerste maand hebben we "gratis" geleefd. Bedankt allemaal !

1 maart

Gisteren hebben we met een groepje campersiters mijn verjaardag "gevierd" in café Bulevar bij Mario. Het was eigenlijk best grappig : vanaf een uur of vier zag je een aantal onbekende gezichten (een deel wel met de bekende petjes) een beetje onwennig rondhangen in de buurt van het café. Vandaag hebben we op de camping ook iets gedronken met Fleuretje en Tita, die waren gisteren naar de ronde van Valencia gaan kijken in Calpe.

4 maart

Wat hebben we de voorbije weken gedaan ? Gezeten : op terrasjes, in de zon, in de schaduw en op het strand. Gegeten : bij de Chinees, bij Burger King, in het campingrestaurant (lekkere paella en couscous). Gefietst naar : Albir, Villajoyosa, de markt en ontelbare keren over de dijk. Gewinkeld : op de markt en bij Lidl, Aldi, Plus, Caprabo, Mercadona, Mendoza, Carrefour enz.

Vanmorgen hebben we afscheid genomen van familie en vrienden en zijn verder afgezakt naar het zuiden. We hebben het gevoel dat onze rondreis nu pas echt begint. De voorbije maand hebben we een beetje rondgehangen in plaatsen die we al kenden van vroeger. Intussen zijn de koudste maanden voorbij en kunnen we (voor ons) onbekende bestemmingen opzoeken. Om eerlijk te zijn, we zullen Benidorm een beetje missen. Toen we gisteren rondliepen op de camping hoorden we onbekende mensen over ons praten : "dat is dat jong koppel dat een jaar vakantie heeft ...". Wat een tegenstelling met enkele maanden geleden in Gent toen twee pubermeisjes opmerkten dat een oude vent (ik dus) met lang haar "vree wijs" is.

Intussen zijn we aangekomen op camping Las Palmeras in Crevillent, waar we één nacht blijven staan. Onderweg zijn we gestopt in Elche, waar we de beroemde palmentuin "El huerto del cura" hebben bezocht. Een zeer mooie tuin, maar 5 euro inkom vinden we toch een beetje aan de hoge kant. Parkeren was geen probleem, lekker veilig over het politiekantoor en op enkele minuten wandelen van de verschillende tuinen. Het grote parkeerterrein dat je op sommige plattegronden ziet, is niet meer bruikbaar.

5 maart

Vanmorgen vroeg doorgereden en langs Ojos en Blanca (beide de moeite van het omrijden niet waard) naar Caravaca de la Cruz. Het heiligdom daar is wel de moeite waard en ook de smalle straatjes zijn een plezier om door te wandelen. Parkeren was niet zo simpel, de busparking stond vol en de straat richting centrum waar we uiteindelijk een plaatsje vonden lag vol met glas van ingeslagen autoruiten. We zijn dan maar elk apart naar boven gewandeld maar we zijn wel samen een kruisje gaan kopen (!) en een doos yemas - een lokale zoetigheid, maar daar hadden we later op de avond al spijt van : veel te zoet ! In de namiddag zijn we naar camping La puerta in Moratalla afgezakt, de camping ligt aan het einde van een 8 km lange toegangsweg en is bijgevolg zeer rustig. Er staan slechts enkele andere toeristen en het duurt een hele tijd voor we min of meer waterpas staan. Een paar flinke wielkeggen zijn hier geen overbodige luxe en grotere voertuigen kunnen deze plaats beter mijden.

6 maart

Probeer het je even voor te stellen : een autoloze zondag, geen spelende kinderen op straat, geen buurman die het gras afrijdt, GSM nog niet uitgevonden, vaste telefoonlijn afgesloten, radio en teevee in staking zonder vervangprogramma's, alle binnen- en buitenlandse vluchten afgelast ... Ben je mee ? Steek dan stopjes in je oren en kruip in een schuilkelder zonder hinderlijk gezoem van een verluchtingsinstallatie. Kan je je die stilte voorstellen ? Lukt het ...? Wel, vannacht was het hier nog 10 keer stiller ! Vanmorgen hoorden we alleen vogeltjes en zaten de eekhoorntjes vanuit hun boom naar ons te kijken. Deze middag hebben we een mooie wandeling gemaakt, langs waar je de camping ook verlaat - overal kom je wandelwegen tegen. Wat zou Oxbow zich hier geamuseerd hebben ... Morgen gaan we weer op zoek naar het stadsleven.

7 maart

Onderweg veel regen en wind maar toen we aankwamen rond 15u op camping Reina Isabel in Granada - La Zubia scheen de zon alweer. Reina Isabel is een kleine typische stadscamping langs een drukke straat in een buitenwijk maar op de camping hoor je daar weinig van. Even de omgeving verkend en een ticket voor het Alhambra gereserveerd. Als je dat niet doet, loop je het risico dat je niet binnen geraakt. Per half uur laten ze slechts enkele honderden bezoekers binnen. 's Avonds blijkt dat ook Ghislain en An (en hun vrienden) van campersite op de camping staan. Nog even vermelden : we hebben alweer geen draadloze internetverbinding (in campinggids wel beloofd), de al lang verwachte update van onze site wordt dus weer uitgesteld.

8 maart

Het heeft vannacht flink gewaaid maar gelukkig is de camping ommuurd zodat het wel meeviel. Overal in het land wordt schade gemeld en ook vandaag worden nog windstoten tot 135 km/u voorspeld. Als we naar de Sierra Nevada kijken, is duidelijk te zien dat er extra sneeuw is gevallen. Het is vandaag een heel vermoeiende dag geweest : met de bus over en weer naar het centrum, ongeveer de halve binnenstad en de wijk Albacyn afgewandeld n het Alhambra bezocht. Het is moeilijk in te schatten, maar mijn voeten voelen in ieder geval alsof ze 20 km gewandeld hebben. Mijn eerste (en tot nu toe enige) bezoek aan Granada was in 1998 maar mijn indruk van toen is nu bevestigd : het is echt een fantastische stad ! Niet te groot en overal gezellige bars, flamencomuziek, mooie mensen én op een uurtje rijden van zowel strand als de eeuwige sneeuw.

9 maart

Vóór 9u waren we al op weg richting Laguna de Fuente de Piedras, een natuurgebied waar je met een beetje geluk flamingo's van dichtbij kan bekijken. Dat geluk hadden we niet maar met de verrekijker konden we ze in de verte toch ontdekken. Daarna een heel stuk slechte weg om uiteindelijk in Ronda te geraken. Eerst door het drukke centrum naar camping El Sur en dan in de namiddag te voet naar de beroemde kloof. We hadden ze al dikwijls op foto gezien maar "in het echt" is het echt heel indrukwekkend.

10 maart

Vandaag zou Oxbow 12 jaar geworden zijn.

11 maart

De camping is voor een groot deel volgestroomd met Fransen die van hieruit een groepsreis (met Thellier Voyages)naar Marokko maken. Wij blijven in Spanje en vertrekken naar het Parque natural de los Alcornocales. Een bochtige smalle weg (zeker niet geschikt voor grote of brede voertuigen) van tientallen kilometers lang brengt ons op camping Los Gazules in Alcalà de los Gazules in het midden van het natuurpark. De omgeving is prachtig, de camping is dat niet echt. We mogen zelf een plaats uitkiezen maar alles staat vol. Als we dat melden aan de receptie geven ze ons een plaatsje tussen de geparkeerde auto's op de weg maar dat weigeren we. We kiezen dan maar zelf een plaatsje aan een nooduitgang, blijkbaar is het geen probleem als die geblokkeerd wordt. In de namiddag maken we nog een wandeling en kijken naar de voetballende jeugd (vooral afkomstig uit Gibraltar) op de camping.

12 maart

Vroeg doorgereden en om half elf waren we reeds in Gibraltar. Het is vandaag Day of the Commonwealth en veel winkels zijn gesloten. Op de parking aan Spaanse zijde (1 euro per uur, 13 euro voor 24u) is bijgevolg veel plaats, we zetten ons vlak bij het hok van de parkeerwachter en trekken de stad in. Overal wordt je aangeklampt om per taxi de Rock Tour te doen maar wij verkennen dit Brits bastion liever te voet. Best grappig, in het zuiden van Spanje kan je een Marks & Spencer binnenwandelen of de weg vragen aan een bobby. Toen Nancy postzegels vroeg voor een kaartje naar België, was het antwoord "Is that in Europe ?" Of dit nu aantoont hoe klein en onbenullig wij zijn of hoe dom een doorsnee Engelsman, wil ik in het midden laten. 's Middags zijn we verder gereden naar Tarifa - het zuidelijkste punt van het Europees vasteland en ook de plaats waar de Middellandse zee en de de Atlantische Oceaan samenkomen. Een gezellig stadje om rond te wandelen en een overvloed aan gezellige bars en kite/surfshops. Tegen de avond rijden we verder naar een strandje in de buurt waar je vrij kan staan maar bijna iedereen is net aan het vertrekken naar campings in de buurt. We kiezen dan maar voor camping Paloma, waar we een plekje naast het sanitair gebouw vinden - één van de weinige plekken waar je net tussen en onder de bomen kan rijden.

13 maart

Het lijkt of we in een (weliswaar droge) car wash geslapen hebben. Gisterenavond is het heel hard beginnen waaien en de hele nacht hebben de palmbladeren onze auto schoongeveegd. De douche in het sanitair gebouw vertikt het om deftig warm water te leveren, dus we houden het hier voor bekeken. Gisteren duurde het trouwens ook al een hele tijd voor de elektriciteit in orde was - dit zou een goede camping kunnen zijn maar er is duidelijk nog werk aan de winkel. 's Morgens zijn we nog even naar het strand gewandeld en dan doorgereden naar Càdiz. De bedoeling was om daar enkele uurtjes rond te wandelen, maar we hebben nergens een parkeerplaats gevonden. Dan maar verder naar El Puerto de Santa Maria, waar we met een kleine omweg (door de wekelijkse markt) camping Las Dunas bereiken. Aan de receptie zijn ze heel vriendelijk en ze zorgen voor een plaatsje midden op een zonnig veld. We wandelen wat rond en merken dat we met de boot naar Càdiz kunnen voor weinig geld, onze plannen voor morgen zijn dus al bekend.

14 maart

We hebben de auto verplaatst naar een parking niet ver van de camping, met zicht op het strand en de haveninstallaties. Rond half twaalf hebben we de boot genomen die je in 20 minuten naar het centrum van Càdiz brengt. Daar hebben we een hele middag rondgelopen en iets gegeten. Dan met de boot terug en met Fakie nog een flinke wandeling richting Santa Isabel. De hele weg kan je daar kiezen tussen een wandeldijk of een bospad. Dit is zeker een bestemming om nog eens terug te komen als ze ooit een manier vinden om de wind in toom te houden want die is ook vandaag de hele dag nadrukkelijk aanwezig geweest.

15 maart

Gisterenavond hebben we besloten om naar Sevilla te rijden en vanochtend is de wind eindelijk gaan liggen. Toch blijven we bij onze beslissing. Onderweg nog gestopt in Jerez de la Frontera en de taken verdeeld, Nancy naar het centrum en de bodega's bezoeken en ik naar de "Real Escuela Andaluza Arte Ecuestre". De inkom voor de paardenshow was 17 euro voor de goedkoopste plaats en voor een niet-paardenliefhebber is dat eigenlijk wat veel, vooral omdat voor het museum nog apart moet betaald worden. De show was natuurlijk mooi, maar tijdens Mano Mundo in Boom kan je iets dergelijks elk jaar gratis bekijken. Nancy had van haar wandeling door de stad meer genoten, het schijnt heel gezellig te zijn en overal hoor je muziek. Rond 17u zijn we aangekomen (na een tijdje zoeken) op camping Villsom in Dos Hermanas, een aangename camping en zeer geschikt om Sevilla te bezoeken. Nancy is er in geslaagd verloren te lopen tussen het sanitair gebouw en de auto (nochtans niet verder dan 50 meter) ...

16 maart

Met de bus naar Sevilla. Op alle grote avenidas zijn wegenwerken bezig, als je enigszins kan blijf je met de auto beter weg uit het centrum. Bovendien zijn ze ook overal bezig met de voorbereidingen van de Semana Santa. De Plaza de España is indrukwekkend (voor de liefhebbers van soldaatjes : het militair museum is gratis) en de kathedraal is groot, heel groot. Alle steden beginnen stilaan een beetje op elkaar te lijken : een kasteel, winkelstraten, smalle straatjes, druk verkeer enz. Toevallig was er een soort wereldmarkt, waar je vanalles kon eten en ambachten kon bekijken. Er was ook een kraampje met grote taarten die er allemaal even lekker uitzagen. Ik vroeg een stukje chocoladetaart, maar het kleinste stuk dat ze wilden verkopen was zo'n 20 op 15 cm - een beetje aan de grote kant om ter plaatse op te eten. De verkoopster sneed het dan op mijn verzoek in 8 kleinere stukjes en dat allemaal voor de luttele prijs van VIJFTIEN EURO ! Afzetters, maar wel lekkkkkkkkkker ... Voor alle mensen met een zware voet hebben we een gouden raad : kom naar Spanje, er is vandaag een chauffeur vrijgesproken die geflitst was tegen 260 km/u - volgens de rechter was hij op dat moment geen gevaar voor de andere weggebruikers. Tegelijkertijd is er een plan om boetes te geven aan fietsers die te snel rijden in een voetgangerszone.

17 maart

Nog vóór de middag in El Rocío aangekomen en een plaatsje gekregen op camping La Aldea. En jaaaaaaaaaa, eindelijk draadloos internet ! Nieuwsgierigen met veel tijd kunnen vanaf nu dus lezen wat we de afgelopen 5 weken hebben uitgespookt. Ook onze blog hebben we kunnen aanpassen en de massa's mailtjes worden vanavond of morgen nog afgehandeld.

18 maart

El Rocío is echt een aanrader voor iedereen die hier ooit in de buurt is. Probeer hier dan zeker op een zondag te zijn, het dorpje wordt dan overspoeld door dagjesmensen. Overal zie je paarden, huifkarren en bedevaarders met bloemen, trommels enz. Je moet het echt een keer meemaken.

19 maart

Vandaag hebben we een klein gedeelte van het Parque Nacional de Doñana bezocht. Met ons fototoestelletje krijg je de vogels nooit op een deftige manier vastgelegd maar gelukkig hadden we onze verrekijker bij zodat we toch een mooi overzicht krijgen van wat hier allemaal rondfladdert. Het dorp zelf is vandaag nagenoeg uitgestorven.

20 maart

Vanmorgen vertrokken naar Matalascañas, waar zich het duinengedeelte van het Doñana park bevindt. We hebben er een kleine wandeling gemaakt en na een praatje met de plaatselijke vissers zijn we eens gaan kijken naar de camping in de duinen - halverwege zijn we teruggekeerd , de weg was zeeeeeeeeeeer slecht ! Dan maar verder naar de volgende bestemming. Zo mooi het eerste stuk was om te rijden, zo lelijk wordt het als je Huelva nadert met langs de weg overal petrochemische installaties. In Huelva zelf vonden we nergens een parkeerplaats maar zijn we er wel in geslaagd een hele winkelstraat in het centrum te blokkeren. Er stond een auto dubbel geparkeerd en we konden echt niet passeren. Toen de 3 giechelende Spaanse trienen van de auto opdaagden mochten ze meteen aan de andere kant van de straat hun papieren afgeven aan de inmiddels opgedaagde policia local. Onderweg nog even gaan winkelen en om een uur of 3 reden we per ongeluk camping Giralda in Isla Cristina voorbij en zagen we een eindje verder een aantal motorhomes (allen Duitsers) vrij staan op de parking van een strandtentje dat gesloten was. We hebben ons daar dan maar bijgezet en daarna de omgeving een beetje verkend met de fiets. Echt veel is er in dit seizoen niet te beleven in de buurt.

21 maart

Rustdag, een beetje rondhangen, fietsen en over het strand wandelen. In het dorp hadden we nogal bekijks met onze fietsen, die nochtans niet zo bijzonder zijn. Enkele kinderen wilden absoluut samen met ons op de foto.

22 maart

Vandaag toch maar verhuisd naar camping Giralda om water bij te vullen, de WC te legen en een uitgebreide douche. Nog een niet te versmaden extra voordeel : aan de receptie kan je in een lokaaltje gratis met je laptop op het internet. Morgen rijden we verder naar Portugal.

23 maart

In Portugal aangekomen, tot Tavira langs de snelweg en daarna langs de N125. Even gestopt in Praia de Faro (prima plaats voor vliegtuigspotters) en dan verder gereden naar Quarteira. Achter het centrum (aan de grens met Vilamoura) is er een grote parking waar veel motorhomes staan maar we vinden het er niet echt gezellig en zoeken dan maar naar de Orbitur camping. Vanaf de camping gaan we op zoek naar het strand en daar ontdekken we een zeer mooie gedoogplaats met zicht op zee. Die zullen we onthouden voor een volgende keer, als ze dan nog bestaat want ook hier rukken de appartementen op.

24 maart

Ik vraag me af waarom ze op de Portugese teevee en radio Russisch praten. Portugees lezen lukt wel, dan ontdek je veel gelijkenissen met het Spaans maar als je ze bezig hoort ... Vanavond is het Portugal-België voor de voorronde van het EK voetbal van 2008 en op de radio horen we regelmatig Belgica en Stephan De Mol opduiken, samen met oproepen tot kalmte en rust. We weten niet precies wat er gebeurd is maar blijkbaar zijn ze gemoederen al flink opgehitst. En toch hangen we vanavond onze Belgische vlag buiten ! Vandaag nog een tijdje in Quarteira rondgehangen en dan op zoek naar de Praia de Falesia. We zijn er ongetwijfeld dicht bij geweest maar we hebben het strand niet gevonden en zijn dan maar doorgereden naar Albufeira waar we vrij snel de camping vonden. In de namiddag nog met de fiets naar het gezellige centrum. We zijn vandaag 50 dagen onderweg (en dus ongeveer in het midden van deze rondreis) en we hebben in totaal slechts anderhalve dag regen gehad (+ enkele nachten maar daar heb je geen last van). Zelfs wolken hebben we laatste weken maar zelden gezien.

25 maart

Eigenlijk hadden we eergisteren onze klok een uur vroeger moeten zetten want Portugal loopt een uurtje achter op de Belgisch/Spaanse tijd maar we zijn blijven verder leven met de Spaanse tijd. Vannacht is in Portugal de zomertijd ingegaan en nu staat onze klok weer juist tot we binnen enkele weken terug de grens met Spanje oversteken. Onze vlag hebben we gisterenavond maar stilletjes terug binnengehaald : 4-0 voor Portugal ! Vandaag zijn we bijna tot het einde van de wereld gereden, maar onderweg zijn we nog uitgestapt in Armacão de Pera en Lagos (waar we met het bootje tussen en onder de rotsen hebben gevaren). We hebben even getwijfeld of we in Lagos aan de Ponta da Piedade zouden blijven slapen maar het was nog vroeg en we zijn dan toch maar doorgereden naar Sagres. In de loop van de namiddag is het trouwens lichtjes beginnen regenen.

26 maart

Het heeft vannacht flink geregend. Sagres is echt een paradijs voor de vrijstaanders, we hebben zelf zo een beetje overal geparkeerd maar om te overnachten hebben we gekozen voor één van de parkings aan de Praia da Mareta. Ook mooie plaatsen om te slapen zijn het Fortaleza (niet echt interessant om te bezoeken) en aan Cabo São Vicente. Aan de Cabo kan je trouwens "de laatste braadworst vóór Amerika" kopen - met een certificaat erbij, je moet het maar bedenken ! Welke parking je ook kiest, je staat nooit alleen. In Sagres heb je alles wat je nodig hebt : gezellige strandterrasjes, een hippe bistro en 2 supermarktjes. Als je een beetje rondrijdt met de fiets of de auto, is het schouwspel achter elke bocht anders. Overal heb je hoge klippen, kleine rustige zandstrandjes maar soms rotsachtige baaitjes met woeste hoge golven. Deze avond trekken we naar een camping vlak bij Sagres, een goedkope Orbitur camping (10 € per nacht, alles inbegrepen).

27 maart

De weergoden hebben het hier prima geregeld, vannacht weer een flinke regenbui maar 's morgens was de lucht alweer blauw. We hebben niet veel geslapen, de hond die in de weide naast de camping rondloopt heeft de hele nacht geblaft. Gisteren overdag niet gehoord en vanmorgen was hij ook weer stil - het rotbeest ! Normaal wilden we vandaag langs het binnenland naar Evora rijden, maar Nancy kan geen afscheid nemen van de kust. We blijven voorlopig dus nog een stukje de westkust volgen. We zijn inmiddels een andere streek binnengereden (de Alentejo) en via Zambujeira en Almograve in Vila Nova de Milfontes beland, waar we een plaatsje hebben gekozen op de Milfontes-camping. Onderweg hebben we een lekke band (elke dag zo'n 2 kg minder druk) laten repareren bij een Portugese versie van Dimitri de Tremmerie. Een rommelige garage in the middle of nowhere, voor 5 euro werden we voortgeholpen. Terwijl we stonden te wachten, was de grootmoeder in de tuin aan het werken en plots trok ze haar lange rok omhoog, liet haar bijna even lange onderbroek zakken en deed rustig een plasje in de tuin.

28 maart

Vandaag hebben we (voorlopig) afscheid genomen van de kust en zijn langs Grandola, Alcàcer en Montemor naar Evora gereden. Het eerste stuk in de buurt van Sines is een prima testbank voor je auto, als er hier niets rammelt of piept zal het dat elders ook niet doen. Gelukkig werd het daarna beter. In Evora zijn we naar de Orbitur camping gereden, waar we voor 10 euro een zonnig plaatje hebben gekozen. Daarna zijn we direct op de fiets gesprongen op zoek naar een dokter want ik had gisterenavond uitslag op mijn rug ontdekt (en in Vila Nova de Milfontes hadden ze wel 2 apothekers maar geen dokter !). In een plaatselijk ziekenhuisje werd snel de diagnose gesteld : herpes zoster (een zona in de voksmond), volgens de plaatselijke dokter weinig aan te doen dan rusten en niet krabben.

29 maart

Ik zou moeten rusten maar probeer dat maar eens als je met vakantie bent ! Evora is veel te gezellig om niet in rond te lopen. Iedereen vindt hier wel iets naar zijn gading, zowel de kerk- en museumbezoeker als de souvenirjager. Er zijn heel veel voorwerpen uit kurk te koop,, niet zo verwonderlijk want onderweg zie je overal kurkeiken. Ik kan me levendig voorstellen dat een moslimvrouw hier in een kurka zou rondlopen (jaja flauw maar wel zelf bedacht) ...

30 maart

Nog een extra dag Evora ingelast. De bedoeling was om te rusten maar na de middag zijn ze hier begonnen met graaf- en slijpmachines. Ook hebben we een aantal luidruchtige Zweedse buren gekregen. Tegen de avond loopt de camping echt helemaal vol, en er is nog altijd maar één sanitair gebouw open - dat zal leuk worden morgenvroeg.

31 maart

Wat een rotdag ! Om de dag niet te overbelasten, hadden we Monsaraz al geschrapt. In de plaats daarvan zijn we langs Estremoz gereden, waar het op zaterdag markt is, ik ben in de auto gebleven en Nancy is naar de markt geweest. De bedoeling was daarna naar Elvas te rijden en 4 dagen op de camping te gaan om eens goed te rusten, maar de camping was nog gesloten. Dan maar naar het centrum gereden waar we een prachtige plek ontdekt hebben om te overnachten maar daar waren we niet op voorbereid (WC niet leeggemaakt deze ochtend e.d.). Nancy heeft heeft even rondgelopen maar volgens haar was er niet veel te zien. Elvas is eigenlijk een heel groot fort en in zo'n omgeving kan ik blijven rondlopen ... Dan maar verder naar Portalegre, naar de Orbitur camping op een heuvel boven de stad. Prachtig uitzicht maar ook deze camping gesloten ! Intussen was het hard beginnen regenen en dat werd alleen maar erger toen we Marvao naderden. Eigenlijk hadden we Marvao vanuit Spanje langs San Vicente en Valencia de Alcàntara willen bereiken maar dat plan hadden we ook al geschrapt vanwege te vermoeiend. In ieder geval, toen we in Marvao aankwamen viel het water met bakken uit de hemel, de parking waar we wilden overnachten was (ook door graafwerken) een grote modderpoel. Dan nog maar wat verder naar Castelo de Vide waar we helemaal alleen onder de stadsmuur een plaatsje hebben gekozen om te overnachten. 250 km gereden om bijna niets te zien en geen goede overnachtingsplek te vinden. Ik voel me echt moe en de hele dag over en weer schuiven in de autostoel heeft mijn huiduitslag geen goed gedaan.

1 april

Het zit ons niet echt mee. Om 7u hoorden we vreemde maar toch bekende geluiden in de buurt van de auto en ja hoor, ze waren al bezig met de markt op te zetten. We hadden gisteren wel borden gezien op de parking naast de onze, en net daarom hadden we de "marktloze" gekozen. Vóór we helemaal ingesloten geraakten, zijn we doorgereden en hebben we zelfs niet de mogelijkheid gehad om Castelo de Vide te verkennen. Jammer, want de zon begon het dorpje al op te warmen en toen we terug afdaalden reden we constant door mistbanken en kon je een rijmlaagje zien op de weilanden. In één van de mistbanken stond een koe in het midden van de weg. De weg naar Abrantes is heel mooi en afwisselend qua landschappen maar NERGENS is er een mogelijkheid om even langs de kant te gaan staan. In Abrantes hebben we een goedkope mini-camping opgezocht aan de oevers van de Taag/Tejo en met zicht op het ziekenhuis, altijd een geruststellend gevoel.

2 april

De bedoeling was om naar Nazare te rijden en daar rond de middag aan te komen. Zonder de betalende autostrade kom je echter bijna niet vooruit en zeker niet als het onophoudelijk blijft regenen. De slechte staat van sommige hoofdwegen nodigt niet uit tot sneller rijden dan 50 km/u. Doordat we de kleine wegen bleven volgen, kwamen we automatisch langs Fatima (zeer goede overnachtingsplaats) en Batalha (met servicestation) en alhoewel het niet de bedoeling was, zijn we er toch maar gestopt en heeft Nancy een beetje rondgewandeld en foto's genomen terwijl ik in de auto wachtte. Nog even gestopt aan een supermarkt en rond 16u tijdens een fikse stortbui camping Vale Paraiso in Nazare opgereden.

4 april

Gisteren flink gerust, de huiduitslag breidt zich niet verder uit maar er is wel barstende hoofdpijn bijgekomen. Gelukkig schijnt het zonnetje alweer regelmatig, zodat ik niet altijd binnen moet liggen. Nancy heeft het hier wel naar haar zin, er zijn verschillende supermarkten in de buurt en ook het centrum is niet te ver weg. Zaterdag en zondag zijn er folklorefeesten, ik hoop dat ik dan al genoeg hersteld ben zodat ik eens kan gaan kijken. Naast ons staat intussen gezellige Nederlanders waar we al eens een praatje mee doen.

5 april

De laatste dagen heb ik amper 500 meter afgelegd en echt spectaculaire beterschap is er voorlopig nog niet. De hoofdpijn is grotendeels verdwenen en de blaasjes beginnen uit te drogen. Hopelijk is dat het begin van het einde ? Nancy is vanmiddag nog eens naar het centrum geweest en heeft enkele tijdschriften meegebracht + een krant. Kranten en Nancy, het is een heel verhaal. Zij wil altijd een krant kopen voor het weerbericht en achtereenvolgens heeft ze al een weekkrant meegebracht waar geen weerbericht in stond, op een maandag de krant van vorige zaterdag maar vandaag had ze goed uitgekeken en de krant gekocht die de meesten kochten : A bola - een krant die alleen voetbalnieuws brengt ! We hebben weer eens goed gelachen.

6 april

Vannacht een rare droom gehad. Ik probeer hem een beetje samen te vatten. We zaten ergens in een stad in het gras en plotseling was Oxbow verdwenen. Omdat Oxbow altijd nogal paniekerig reageerde als wij niet in zijn gezichtsveld waren, ging ik direct zoeken maar vond hem niet. Ik liep verder en kwam een jonge vrouw tegen (een bekend gezicht waar ik geen naam op kan plakken) die wist waar hij zou kunnen zijn want "hun alarmsysteem is defect". Langs een smal bergpad (in de stad ?) bracht ze me naar een boerderij en toen ik Oxbow zijn naam riep, kwamen er langs alle kanten schnauzers aangelopen maar Oxbow was er niet bij. In de tuin van de boerderij zat een man die zei : "pak er maar één mee, ik heb er genoeg en ze worden toch allemaal afgemaakt ...". Op één of andere onduidelijke manier kwam ik toen in het VRT-gebouw terecht waar Bart Peeters mij uitlachte omdat ik onze hond zocht. Er hingen ook overal affiches die ik me niet precies herinner maar ze hadden iets met verdwenen honden te maken. Toen kwam Bart De Pauw die Bart Peeters zijn neus tussen een deur plette en zei dat hij Oxbow wel wist zijn. "Kom maar mee, in het lokaal waar wij onze potskes (mutsjes) bewaren heb ik iets gehoord". En inderdaad, boven op een kleerkast lag Oxbow te slapen en hij keek me aan met zijn doffe oogjes (hij had staar). Ik ben toen beginnen huilen van blijdschap en zo ben ik ook wakker geworden. En dan begint een mens na te denken. Een herpes zoster treft normaal alleen mensen met een verzwakt systeem, misschien heeft de dood van Oxbow er dus wel iets mee te maken. Misschien word ik door de vele bedevaartsoorden die we bezoeken een beetje religieus en kan ik contact leggen met de doden ... Ik ben in ieder geval heel blij dat ik mijn beste vriend nog eens gezien heb.

7 april

Genoeg gerust, vandaag folklorefestival aan het strand en de bus genomen, normaal zouden we zoiets met de fiets doen. Het stadje is echt gezellig en vanaf het strand kan je met een kabelbaan naar het oude centrum boven op de rotsen. Door de muziek en de dansgroepen hing er een leuke sfeer in de hele buurt. Vele oudere vrouwen zijn hier traditioneel gekleed, al heel de week trouwens en we hebben niet de indruk dat ze het alleen voor de toeristen doen. Voor minder dan 4 euro hebben we een taxi terug naar de camping genomen.

8 april

Vandaag opnieuw rustdag en nog eens een wasmachine laten draaien en morgen trekken we verder naar Coimbra. Normaal gezien zouden we nu in Lissabon moeten zitten maar met al de extra rustperiodes hebben we die plannen verschoven naar het najaar. Tijd genoeg ...

9 april

Vanmorgen was de camping nagenoeg helemaal leeggelopen na het paasweekend (paasmaandag is hier geen vrije dag, goede vrijdag wel) en het is hier maar stilletjes. Normaal gezien zoeken we zo veel mogelijk rustige plekjes op maar we missen de gezellige drukte al een beetje. Nog eens langs het oude centrum gereden, langs de supermarkt en dan een stop in Alcobaça. De kerk (zou de grootste van Portugal zijn) is indrukwekkend en er zijn stenen praalgraven te bewonderen. In de namiddag aangekomen in Coimbra op de splinternieuwe stadscamping, ongeveer 5 km van het centrum en 1,5 km van een winkelcomplex.

10 april

De weerberichten zijn nogal onheilspellend maar toch zijn we alweer opgestaan met het zonnetje boven de camping en dat is de hele dag zo gebleven. Coimbra is een gezellige stad om rond te lopen met vele bezienswaardigheden. De bus naar het centrum kost 1,50 per persoon als je een ticket op de bus koopt, maar er zijn goedkopere tarieven als je een dagticket of een meerrittenkaart koopt in de kiosk aan de brug van Santa Clara. De oude universiteit is indrukwekkend en overal wringen auto's zich door straatjes waar je denkt dat ze net te smal zijn om te rijden.

11 april

Coimbra verlaten en richting Figueira da Foz gereden. We hebben een beetje rondgewandeld, maar Nazare vinden we toch gezelliger. Onze parkeerplaats aan de haven wordt meteen ook onze overnachtingsplaats : zonnig, dicht bij het centrum en voortdurend zicht op in- en uitvarende vissersboten.

12 april

Een korte rit vandaag, amper 40 km naar de Orbitur camping van Praia de Mira. Een zeer rustige camping tussen zee en lagune. We reden op ons gekozen plaatsje en ... zakten weg in de mulle ondergrond. Achteruit, vooruit - geen beweging in te krijgen. We hebben van die wegrijplaten maar die moet je natuurlijk wel onder de banden kunnen schuiven. Auto proberen op te krikken op de platen eronder te krijgen ging niet, want de auto was met de voorwielen al zo diep weggezakt dat de krik er niet meer onder paste. De man van de receptie had niet echt veel zin om te helpen maar zou wel iemand bellen met een tractor. Dat zou echter nog zo'n 2 uur duren en daar hadden we geen zin in. Gelukkig kwamen op dat moment net 2 gezinnen over de camping gewandeld en met verenigde krachten zijn we toch naar een andere plaats kunnen rijden. We hebben ons veiligheidshalve met de rechterwielen op een stukje asfalt gezet, we blokkeren zo wel een aantal andere plaatsen maar het is hier zo rustig dat dat geen probleem is. Later op de middag hebben we ontdekt waarom de tractor niet vlugger kon komen. Volgens de toeristische gidsen worden de netten van de vissers met ossen aan land getrokken, maar dat is blijkbaar nog alleen voor de folders, want heel het strand wemelt van de tractors om boten en netten in en uit het water te krijgen.

13 april

Nog eens naar de vissers gaan kijken. Er was net een bus Spaanse toeristen gestopt en toen ik hen vroeg of er in Spanje ook op deze manier gewerkt werd, bekeken ze me met een blik van "Portugezen zijn primitievelingen". Daarna zijn we verder gereden naar Aveiro en daar tot in de namiddag rondgewandeld. Aveiro biedt geen grootse ontdekkingen maar de bootjes en de kanaaltjes zijn gezellig om te bekijken, het doet een beetje aan Venetië denken. In het centrum is ook een zeer mooi winkelcentrum. In de namiddag zijn we nog langs Costa Nova gereden waar een groot aantal huizen in gekleurde stroken zijn geschilderd. Daarna naar Praia da Barra waar we op de camping een plaatsje vlak naast (de niet al te drukke) straat krijgen toegewezen. Een mooie vlakke en zonnige plaats, maar hier geef ik toch niet graag geld aan uit. De camping die we in Costa Nova hebben gezien, was veel rustiger gelegen.

14 april

Nog een dagje extra aan het strand. Het is heel mooi weer en overal zitten de terrasjes vol en tonen surfers hun kunstjes.

15 april

Rotdag nummer 2, op 10 weken valt dat wel mee maar toch zijn het er 2 te veel. Zondag leek ons een goede en rustige dag om naar Porto te rijden, verschillende mensen hadden ons al gewaarschuwd voor het hectische verkeer. In Porto zou een stadscamping moeten zijn, maar toen we daar arriveerden bleek ze gesloten te zijn. Volgens een voorbijganger is de sluiting definitief en er zou een openbaar park komen. Volgens de campergids zou er een goede plaats zijn aan de kathedraal om te overnachten, dan daar maar eens gaan kijken. Een schitterende plaats dicht bij het centrum met een prachtig uitzicht op de Douro en zijn bruggen maar een echt veilig gevoel hadden we er niet. Er liepen constant louche figuren rond en alhoewel het een betalende en bewaakte parking is, lag er her en der toch nog glas van ingeslagen ruiten. We hebben het er toch op gewaagd de auto een tijdje alleen te laten en zijn dan enkele uurtjes in het centrum gaan rondwandelen. Daarna zijn we dan naar de Orbitur camping aan Praia da Madalena gereden. We waren vanmorgen de kust ontvlucht omdat het te druk zou worden en die voorspelling komt uit. Noodgedwongen rijden we terug richting zee en staan, zelfs in de late namiddag, net als ongeveer de helft van Porto in de file. De camping is heel groot en we hadden nog geen plaatsje gekozen of er stond al een medewerker om de elektriciteit aan te sluiten. Daar krijg ik dus het sch... van ! Later nog eventjes met Fakie gaan wandelen en dat was ook al geen meevaller. Nergens kan het beestje loslopen en als er een klein zijweggetje is, lijkt het op een stortplaats voor groot huisvuil.

16 april

Schitterend weer vandaag, en zowel de camping als het strand bijna voor ons alleen. Alle ongemakken van gisteren zijn alweer vergeten en we doen de hele dag helemaal niets. Vanmorgen is een Canadees echtpaar vertrokken dat we al eerder tijdens onze reis zijn tegengekomen, ze rijden met de fiets van Zuid-Portugal naar Schotland. Ze waren nog maar enkele uurtjes weg of er kwam een Frans gezinnetje aan met de fiets : 2 tandems, mama en dochtertje op de ene en papa en zoontje op de andere. Je moet het maar doen !

17 april

's Morgens vertrokken en koers gezet naar de linkeroever van de Douro, waar alle portohuizen te vinden zijn. Alle mogelijke merken vind je daar op een hoopje, maar alleen Ferreira is een echt Portugees merk, al de andere zijn in handen van de Engelsen (net zoals de Sherry in Jerez en omgeving). Heel de buurt is een gezellige aaneenschakeling van terrasjes en restaurants en absoluut een aanrader. Een parkeerplaats vinden is niet gemakkelijk, maar ongeveer een kilometer voorbij de busparking is er een grote gratis parking. Daarna voortgereden en de kust gevolgd tot Estela, een gehucht van Póvoa de Varzim, waar we op de zoveelste Orbitur camping een plaatsje voor de nacht opzoeken. Als we aankomen merken we grote netten op tussen de camping en de zee, later ontdekken we dat er een golfterrein ligt en een slecht geslagen golfballetje komt waarschijnlijk hard aan als je ligt te zonnen.

18 april

Het is nu echt zomer, 's morgens om 8u is het al meer dan 20 graden. De voorbije weken probeerden we zo veel mogelijk een plaatsje in de zon te vinden want 's morgens en 's avond was het toch dikwijls frisjes. Afwachten hoe het zal evolueren als we binnen enkele dagen de als regenachtig bekend staande noordkust van Spanje bereiken. Vanmiddag zijn we richting Barcelos gereden, waar morgen één van de grootste markten van Portugal plaatsvindt. De plaatsen waar normaal kan overnacht worden, waren allemaal onbeschikbaar. Aan het zwembad stond het vol met foorkramers (binnenkort beginnen de jaarlijkse feesten) en was alles afgesloten met linten. Op het marktplein zelf gaan staan, zou ook niet erg slim zijn - we zijn al een keer gaan lopen voor vroege marktkramers. Kortom, we vonden niets naar onze goesting en zijn dan via Esposende naar Darque/Viana do Castelo gereden waar we - alweer - op de plaatselijke Orbitur camping een plaatsje in de schaduw hebben gekozen.

19 april

Grote uitstap vandaag ! Gisterenavond zijn we nog naar het station van Viana gefietst om te kijken of we niet met de trein in Barcelos zouden kunnen geraken en ja hoor, het is mogelijk. Rond half elf stonden we in Barcelos en we hadden tot na 13 uur de tijd om de markt en omgeving af te schuimen. De markt is werkelijk zeer groot en alles staat er door elkaar : meubelen, fruit,, kippen, kleding, ... Om 14u waren we terug aan de auto en alhoewel de zon uitbundig had geschenen, was de temperatuur niet hoger opgelopen dan 22 graden. Ons schaduwplaatsje had Fakie een koele voormiddag bezorgd en dat was de bedoeling tijdens onze uitstap.

20 april

Vandaag met de fiets naar Viana, amper 4 km langs de ijzeren brug (ontworpen door Eiffel) - waar momenteel aan gewerkt wordt en auto's niet zijn toegelaten. Je kan ook met een veerbootje gaan maar dan ben je gebonden aan de afvaarturen. Het was vandaag marktdag maar de markt van gisteren valt moeilijk te overtreffen. Viana do Castelo is niet zo heel bijzonder, maar aan de haven is het gezellig wandelen en er is ook een groot shopping centrum (achter het station), altijd interessant voor een regenachtige dag. Wel de moeite is de Montanha de Santa Luzia, een bescheiden bedevaartsoord boven Viana, niet zozeer voor de kerk maar wel voor het panorama - volgens de dichter Pessoa één van de mooiste van de wereld. Je kan te voet of met de auto naar boven, maar een leuk alternatief is met het pas gerestaureerde treintje. Tijdens ons bezoek was het jammer genoeg nogal nevelig. Boven zijn er ook plaatsen waar overnachten met de motorhome gedoogd wordt, maar er stond niemand. Deze middag ook eindelijk nog eens internettoegang gevonden, zodat we op de blog konden laten weten waar we zitten.

21 april

Onze laatste nacht in Portugal was een onweerachtige maar vanmorgen was het alweer blauwe lucht. Het klinkt ongeloofwaardig maar ondanks alle onheilspellende weerberichten én de verhalen van de mensen die we onderweg tegenkwamen, hebben we in totaal slechts 2 hele en 2 halve dagen regen gehad in Portugal. Enkele druppels overdag tellen we niet mee en 's nachts houden we helemaal geen rekening mee. Af en toe was het bewolkt, maar de blauwe lucht was toch overheersend.

Vandaag een plaatsje gekozen op camping As Cancelas in Santiago de Compostela. Deze bestemming stond al enkele jaren hoog op onze verlanglijst en eindelijk is het er dan toch van gekomen. De camping is heel gezellig (maar in vergelijking met wat we in Portugal betaalden aan de dure kant) en je kan met de bus aar het centrum. Zoals echte peregrinos (bedevaarders) zijn wij natuurlijk te voet gegaan (iets meer dan 2 km). Het centrum is gezellig met vele souvenirwinkeltjes, restaurants en café's. Het hoogtepunt is natuurlijk de kathedraal, met zijn bezoekers uit de hele wereld. En, eindelijk, een specialiteit die ook echt lekker is : tarta de santiago. Meteen een voorraadje gekocht, de thuisblijvers weten wat ze kunnen verwachten.

22 april

Niet voorzien in de planning maar we blijven nog een extra dag in Santiago. Er hangt hier zo'n gezellige sfeer dat we geen afscheid willen nemen. Op de camping zelf staat een allegaartje van nationaliteiten (I-A-CH-P-B-NL-F-D-E) met tentjes, caravans, motorhomes en zelfs een Deen per paard. In het centrum rond de kathedraal hoor je de gaita (Galicische doedelzak) weerklinken, overal hangen groepjes jongeren rond, her en der wordt er gezongen. Dit is zo één van die plekken waar ik mij intens gelukkig kan voelen. Momenten die steeds schaarser worden in deze individualistische wereld vol zinloos geweld en winstbejag. Toen we deze middag van het centrum terugkwamen was er een hotelbus op de camping bijgekomen. Een concept dat we nog niet kenden : een omgebouwde bus met slaap- en zitgelegenheid voor 20 passagiers, eten en bediening inbegrepen. Meer info op www.hotelbus-reisen.de

23 april

Wat een contrast vandaag : van het zonovergoten en toeristische Santiago naar het mistige en door god en iedereen verlaten (zo lijkt het vandaag althans) Foz aan de noordkust van Spanje. We zijn vertrokken naar La Coruña, een drukke stad waar de oudste nog in werking zijnde vuurtoren ter wereld staat. We stonden rond half elf aan de voet van de Torre de Hercules maar we zagen hem niet, zo mistig was het. Terwijl we rond de toren wandelden, trok de mist geleidelijk op en een uurtje later stond hij in het zonnetje. Daarna zijn we langs de rias van Betanzos, Ferrol, Ortigueira en Viveiro gereden, maar daar is het de hele dag nevelig gebleven en er was dus niet veel te zien. Ook op camping San Rafael in Foz laat de zon verstek gaan, we doen 's avonds nog een wandelingetje naar het kleine strandje en dan oogjes dicht en snaveltjes toe.

24 april

Gedurende ongeveer 230 km de kust gevolgd. Ons navigatiesysteem was regelmatig in de war, overal worden nieuwe stukken autostrade aangelegd. Spijtig genoeg bleef het ook vandaag lang nevelig zodat we niet voluit van het landschap konden genieten. De kustlijn doet denken aan Bretagne maar als je richting binnenland kijkt, waan je je in Oostenrijk want daar zie je de groene hellingen waar de koeien grazen. In de namiddag een plaatsje gekozen op (intussen zonnige) camping Ribadesella boven het gelijknamige plaatsje. Een zeer mooie camping met alles wat je kan wensen om een tijdje uit te rusten. Op het terras boven het zwembad is er een gratis wifi-zone, met zicht op de Picos de Europa. Het leven kan mooi zijn ... tot ik even langs de weerberichten surf. Vanaf morgen een drastische daling van de temperatuur en regen, veel regen, heel veel regen - alle dagen.

25 april

Vannacht is het beginnen regenen en de hele dag is het blijven miezeren, druppelen en vooral gieten in alle mogelijke intensiteiten. Noord-Spanje maakt zijn naam van regenachtige streek vandaag helemaal waar. Toch zijn we vanmiddag naar het stadje gewandeld, voor een groot deel kan dat langs een autoluw pad dat tot de mooie wandeldijk aan het strand leidt. Daar is een route uitgestippeld langs verschillende oude villa's met telkens een uitleg (zelfs in braille). Zo leer je dat de meeste villa's die daar zo'n 100 jaar geleden zijn gebouwd, toen tussen 50000 en 100000 pesetas kostten. Ik denk niet dat je er nu eentje op de kop kan tikken voor minder dan één miljoen euro. Op de terugweg over de brug weken alle Spanjaarden voorzichtig uit met de auto om de plassen te mijden, één Italiaan vond dat niet nodig met als gevolg dat we van gewoon nat, drijfnat in de auto zijn aangekomen. Heel de auto hangt nu vol lekkende (en hopelijk drogende) kleding.

26 april

Het weer én de voorspellingen blijven slecht. Ook vannacht is het blijven regenen en toen Fakie vanmorgen uit de auto sprong ging het "plons", gelukkig zijn de grasplaatsen van goede kwaliteit en konden we toch zonder problemen wegrijden. Normaal gezien wilden we nu enkele dagen in de Picos de Europa doorbrengen maar in de bergen ligt er vanaf 1500 meter alweer sneeuw. Covadonga en omstreken zetten we dus maar beter uit ons hoofd en we volgen verder de kustweg naar het oosten. Onderweg zijn we hier en daar gestopt maar echt aangenaam om rond te lopen was het nergens. Llanes en San Vicente de la Barquera zijn eventueel de moeite om een dagje rond te hangen. De volgende stop is Comillas en aan het strand wordt overnachten blijkbaar gedoogd. Het was niet de bedoeling maar we kunnen beter hier blijven staan op een geasfalteerde plaats, dan zakken we tenminste niet weg. Comillas is trouwens een leuk stadje met veel bezienswaardigheden.

27 april

De zware regenbuien zijn verdwenen en hun plaats is ingenomen door motregen. De weerberichten geven overal in de wijde omgeving slecht weer, we verplaatsen ons dan maar amper 15 km en gaan in Santillana del Mar op de camping staan. De grasplaatsen zijn allemaal heel drassig en hier en daar zijn sporen te zien van auto's die slecht weggeraakt zijn. We leggen onze modderplaten uit voorzorg onder de banden en hopen op beterschap ... en die verbetering komt er in de namiddag, al is het maar tijdelijk (want 's avonds regent het alweer). Santillana is een middeleeuws dorp en absoluut de moeite om te bezoeken. De hele dag worden er bussen vol toeristen losgelaten die deze uitstap combineren met de grotten van Altamira, die ongeveer 2 km buiten het dorp liggen. De originele grot is niet meer te bezoeken, maar de perfecte imitatie is toch de moeite waard - al blijft het natuurlijk nep.

28 april

Vanmorgen vroeg doorgereden en rond 11u waren we aan het Guggenheim museum in Bilbao. Parkeren was geen probleem, bijna voor de deur maar wel duur ! 40 eurocent voor 30 minuten en dan altijd maar duurder, 5 uur parkeren is bijna 11 euro ! Gelukkig moet je op zaterdag maar betalen tot 13u30 en kost het ons slechts 3 euro. Het Guggenheim is een zeer fotogeniek gebouw en om de buitenkant goed te bekijken ben je al gauw een uurtje kwijt. Binnen fotograferen is verboden, laat dus alles goed op je netvlies inbranden. Ook al ben je geen liefhebber van moderne kunst en is de inkomprijs aan de hoge kant, het is absoluut de moeite waard. De Arcelor galerij is indrukwekkend en bijna hallucinant, tijdens ons bezoek waren er ook tijdelijke tentoonstellingen van Palazuelo en Kiefer. Je kan een bezoek aan het Guggenheim combineren met een bezoekje aan de oude stad met o.a. één van de grootste openluchtmarkten van Europa. Tegen de avond zijn we camping Portuondo in Mundaka opgereden en ik hoop dat we er morgen ook nog afkunnen want het zijn zeer steile hellingen en smalle doorgangen. Dit is de duurste camping van heel onze rondreis en we hebben nog nooit zo'n klein plaatsje gehad. Het is hier ook zeer druk met dit verlengd 1 mei weekend. Met al de tentjes van surfende jongeren lijkt het wel een festivalcamping, maar dan zonder muziek en voor deze prijs mag er toch minstens een topgroep op de affiche staan.

29 april

Om half tien waren we al in Guernica, de stad die beroemd/berucht is geworden door het waanzinnige bombardement en het schilderij van Picasso. Eigenlijk is er weinig te zien, maar vermits we toch in de buurt waren konden we er moeilijk doorrijden zonder te stoppen. Daarna was het even zoeken naar Kortezubi en het Baso Margotua/Bosque Pintado maar een half uurtje later reden we de lege parking op. Vanaf de parking is het nog 3 km bergop en -af stappen en vooral het laatste gedeelte is lastig maar dan duiken de eerste beschilderde bomen op. Overal zijn rotspijltjes aangebracht om aan te duiden in welke richting je moet kijken. Of dit nu grote kunst is, laat ik in het midden maar origineel is het zeker. In de namiddag rijden we via de grillige kust (en bijgevolg bochtige en steile wegen) naar Gran camping Zarautz, en dat blijkt een goede keuze. Veel plaatsen (ook de onze) hebben een schitterend uitzicht over de baai en na een korte wandeling in de buurt, verdwijnt de bewolking en kunnen we nog in het zonnetje zitten.

30 april

Eindelijk nog eens opgestaan met het zonnetje, maar ik heb het weer zelden zo vlug zien veranderen. Er kwam een klein wolkje voor de zon, enkele minuten later werd alles zwart en begon het heel hard te waaien. Tegen de middag is het voor de rest van de dag beginnen regenen. We wilden naar Zarautz wandelen, maar we blijven nog een nachtje extra en zullen dan morgen wel naar het centrum wandelen.

1 mei

Regen, regen, regen,, regen (en vanaf 1200 m sneeuw) - overal in Spanje. We hebben er stilaan genoeg van en hebben afscheid genomen van de noordkust. Erg spijtig, want dit is beslist één van de mooiste streken van Spanje. Als ze er ooit een grote koepel overbouwen, komen we nog eens terug ... De laatste week hebben we meer regen gehad dan de vorige 10 weken, en dat terwijl het in België al een hele tijd mooi weer is. De bedoeling was te rijden tot het stopte met regenen, maar rond Bordeaux hebben we het opgegeven en zijn naar Domaine de la Barbanne in Saint-Emilion gereden. Onderweg leek het wel of alle motorhomes van Europa onderweg waren, in alle richtingen waren ze blijkbaar op zoek naar mooi weer.

2 mei

Bijna de hele nacht is het blijven doorregenen maar deze ochtend was het toch even droog. En toen moesten we beslissen, in België voorspellen ze tot het einde van de week nog 23 graden en droog weer. Zullen we zo vlug mogelijk richting noorden rijden of hier in de streek blijven rondhangen ? We kiezen voor het tweede en zetten koers naar de kust. Eerst verkennen we Saint-Emilion nog even en rijden dan naar de camperplaats in Rochefort, die overvol blijkt. Dan maar naar La Rochelle maar geen enkele van de overnachtingsplaatsen staat ons aan. Daar maar weer op een camping, Port Punay in Châtelaillon-Plage deze keer.

3 mei

Vanmorgen naar Parthenay gereden en direct camping du bois vert opgereden om zo veel mogelijk van de zon te profiteren. In de late namiddag met Fakie door het mooie base de loisirs gewandeld en daarna naar het middeleeuwse centrum gefietst.

4 mei

Een korte verplaatsing vandaag, amper 60 km naar Poitiers en al de derde dag zonder regen. Echt aangenaam is het niet altijd, veel bewolking en een temperatuur van maximum 18 graden - maar we zijn tevreden. Op de televisie krijgen we alleen maar beelden van overstromingen te zien in het zuidwesten van Frankrijk, over de grens met Spanje zal het waarschijnlijk niet veel beter zijn. We hebben dus een goede beslissing genomen met iets vroeger terug te keren. We staan intussen op camping le Futuriste, op enkele kilometers van Futuroscope waar we hebben gezien dat je op de parking kan overnachten zonder problemen. Dat zullen we onthouden voor de volgende keer, er is ook een hondenopvang voorzien zodat we samen eens een dagje het park kunnen bezoeken. Intussen hebben we ook ontvangst via de tv-kaart van de laptop. Ik was al enkele dagen aan het vloeken omdat ik geen Franse zenders kon vinden om het weerbericht te bekijken maar ik was vergeten de kaart op SECAM (ander systeem in Frankrijk) in te stellen ...

5 mei

Een beetje verder naar het noorden gereden en een plaatsje gekregen op de camping aan het Lac de Maine. Supergrote plaatsen en op 5 km van Angers, een goede plaats om onze laatste dagen door te brengen. Nu ja, de laatste dagen ... van ons eerste stukje vakantie natuurlijk !

6 mei

Het is hier echt schitterend, lekker rustig om te slapen en alles op fiets- of wandelafstand. Vanmorgen het centrum van Angers geweest, op een zondag is alles natuurlijk uitgestorven maar het lijkt het er gezellig. 's Middags in het zonnetje gezeten en naar kanowedstrijden gaan kijken.

15 mei

Gisteren zijn we thuisgekomen na nog een kleine tussenstop in Blankenberge en Sint Amandsberg. Als alles meevalt zijn we morgen of overmorgen weer op pad voor de volgende trip waarbij we waarschijnlijk stukjes van Duitsland, Oostenrijk, Slowakije, Hongarije, Slovenië, Italië, Zwitserland en Frankrijk zullen verkennen. Onze ervaringen kan je dan lezen in het tweede deel van ons vakantiedagboek.

EEN OVERZICHTJE VAN HET TWEEDE DEEL VAN ONS "RONDREISJAAR" - gevolgd door het complete dagboek

Tsjechië en Slowakije hebben we slechts kort bezocht en het is dus moeilik om een grondige mening te vormen over deze landen. Het is in alle landen van het vroegere oostblok opvallend hoe ze van een communistisch systeem op vrij korte tijd zijn overgeschakeld naar een hypercommercieel denkende maatschappij. Elke vrije ruimte wordt gebruikt om reclameborden te plaatsen, ook langs de autosnelwegen.

De grensgebieden aan Duitsland en Oostenrijk lijken wel speeltuinen voor hoerenlopers allerhande, de sexclubs tieren er welig. Zelfs gewoon op straat hadden we (vooral in Tsjechië) de indruk alsof alle jonge meisjes te koop zijn. Ze hebben dat grotendeels aan zichzelf te danken, het verschil tussen sexy en hoerig is soms zeer klein.

Wat de prijzen betreft : het verschil met het platteland en de steden is zeer groot. Een flesje cola kan 25 eurocent kosten, maar ook 2 euro. Het eten is overal een stuk goedkoper dan in België, maar ook minder verfijnd en de keuze is soms beperkt. Ook in winkels is het verschil met thuis zeker te merken, we hebben verschillende keren te horen gekregen dat iets pas volgende week wordt geleverd. Sinaasappels bv. hebben we soms een hele week niet gevonden. In Hongarije is het heel normaal dat je op maandag geen vlees in de rekken vindt. Fruit- en groentenspecialist Nancy vond het fruit dikwijls van mindere kwaliteit.

Markten zijn altijd plezierig om te bezoeken, maar in Hongarije moet je er vroeg bij zijn, er zijn markten die om 10u al opkramen.

Opvallend in vooral Slowakije en Hongarije : de norsheid van de mensen, de onvriendelijkheid in de winkels en de afwezigheid van enige levensvreugde in het algemeen.

Als je rondreist in streken waar de euro nog niet is ingevoerd, besef je pas hoe makkelijk de eenheidsmunt eigenlijk is.

Onnozel : wij drinken graag plat water en als je zo dikwijls de grens overschrijdt is het niet altijd gemakkelijk om het juiste water te vinden. Soms is plat water met een roze stop, in een ander land moet je naar een etiket met een blauw randje zoeken enz.

De soms totaal onverstaanbare Oost-Europese talen vormen toch een serieuze handicap om je weg te vinden in het dagelijkse leven. Je kan de opschriften in de winkel niet lezen, je weet niet wat een restaurant serveert enz. Sommige zaken zouden opvallend meer buitenlandse klanten trekken, als ze hun menu ook in een andere taal zouden bekendmaken. Veel eetgelegenheden zien er ook niet echt uitnodigend uit.

De campings zijn over het algemeen goed meegevallen, preutse mensen kunnen echter beter andere oorden opzoeken. In de douches is er vaak helemaal geen mogelijkheid om je te "verstoppen" achter een muurtje of gordijntje zodat iedereen je in adamskostuum kan bewonderen ... De campings worden ook veel gebruikt om te overnachten door scholen die op uitstap zijn. Op veel campings is er kookgelegenheid.

Als je schrik hebt van onweer : wegblijven ! Elke avond rommelde het in de verte, maar regenen deed het bijna nooit.

We zijn natuurlijk ook in Wenen geweest en dat vonden we geweldig. Het is echt een fantastische stad voor jong en oud, alles is op een veilige manier met de fiets te bereiken. Ook rond het Balatonmeer in Hongarije is het prettig fietsen al zijn er niet altijd fietspaden. Het hele Balatonmeer is ook aantrekkelijk om te zwemmen, tientallen meters van de oever kan je als volwassene nog altijd staan, voor kinderen is dat natuurlijk anders. Rond het hele Balatonmeer heb je nogal veel insecten en ook de trein is overal opvallend aanwezig. Wel grappig en in België waarschijnlijk niet meer te vinden : als de trein aankomt worden de slagbomen soms nog met de hand naar beneden gedraaid.

Voor de liefhebbers van thermale baden : zorg voor een strak zittende zwemkleding, want door het heel warme water gaat alles nogal loszitten met soms verrassende effecten !

Nog enkele losse flodders :

- de Trabant is duidelijk op zijn terugweg, maar je ziet ze nog regelmatig

- Hongarije lijkt een "beestloos" land, ongeveer nergens hebben we een koe, een schaap, een hond of wat dan ook op vier poten gezien

- zwaaien naar anders motorhomers is "in het oosten" blijkbaar niet de gewoonte, ongeveer niemand beantwoordde onze groet - na een tijdje hebben we het opgegeven

- veel mensen zijn tegen hun zin met vakantie, hoe kan je zo zuur kijken als je niet moet werken ?

- Je komt relatief gezien veel Denen tegen, maar ook reizende Litouwers, Tsjechen en Polen zijn in opmars

Over Slovenië :

- voor ons de ontdekking van deze rondreis

- vriendelijke mensen

- klein land dus gemakkelijk "helemaal" te verkennen

- geen taalproblemen, heel veel mensen spreken Engels (verplicht vak op school vanaf 5e jaar basisschool)

Onze eerste keer Italië :

- de chauffeurs beantwoorden volledig aan hun reputatie : inhalen vóór een bocht of over de volle witte lijn is de normaalste zaak van de wereld

- lekker eten ! (maar dat wisten we natuurlijk al)

Over kamperen in het hoogseizoen :

- waarom vertrekt iedereen naar zonnige streken om dan een plaats te zoeken in de schaduw ?

- we hadden nooit gedacht dat er nog zo veel plaats zou zijn, vooral op campings buiten de grote toeristische zones

Ook nog vermelden : een rit meemaken in de Tour de France is (ondanks alles) absoluut de moeite !


Het volledige dagboek :

17 mei

Terug onderweg, maar toch niet helemaal. Onze volgende trip naar het oosten hebben we eigenlijk helemaal niet voorbereid en dat is niet onze gewoonte. Gisteren zijn we nog enkele reisgidsen gaan kopen en die moeten nu gelezen worden. Thuis heb je zo veel te doen dat het er toch niet van komt, dus zijn we al een beetje in de goede richting gereden en blijven we enkele dagen op camping Kempenheuvel in Bree staan. In het verlengde hemelvaartweekend is de camping vrij druk, vooral met vaste gasten maar het gaat er gezellig aan toe.

19 mei

Gisteren in de voormiddag naar de markt in het gezellige centrum van Bree geweest en gisterenavond naar Vospop, een festivalletje met totaal onbekende groepen. Vanmiddag nog bezoek gekregen van Nancy haar ma en broer.

20 mei

Rond 14u aangekomen in Seck, zo'n 20 km vóór Limburg an der Lahn. We mochten camping Weiherhof pas om 15u oprijden dus hebben we eerst nog een wandeling rond één van de meertjes gemaakt. Het is hier een mooie rustige omgeving en we hebben een leuk plekje gekregen.

21 mei

Vanmorgen vroeg doorgereden en nog vóór de middag waren we in Wertheim bij Expocamp, een grote motorhomedealer die een ruime parking heeft waar je kan overnachten. De showroom lijkt wel het salon van Düsseldorf in het klein, inclusief een winkel van Movera (kampeermateriaal). Twee minuten wandelen en je zit in Wertheim Village, een nepdorp met allerlei kledingwinkels van de grote merken - zoals je in België in Maasmechelen er ook eentje vindt. Perfect om een halve dag door te brengen : papa naar de showroom, mama naar het winkeldorp en de kinderen in de speeltuin. Je kan ook met de bus naar het oude centrum van Wertheim, dat ook absoluut de moeite is maar daar zijn we vorig jaar al geweest.

22 mei

Eigenlijk wil je om 9 uur doorrijden richting Praag, maar je vrouwtje wil toch dat rokje gaan kopen dat ze gisteren gezien heeft en de winkel gaat pas open om 10u. Wat doet een echte vent dan ? Toegeven natuurlijk ... Als ze dan na de aankoop zegt dat ze eigenlijk liever nog een nachtje op de camping in Wertheim gaat staan want het is toch te warm om te rijden en dan kan ze gaan zwemmen. Wat doet een echte vent dan ? Ambras maken en daarna braaf naar de Azur camping in Wertheim-Bestenheid rijden ... Overigens een prima camping, 's middags zijn we dan met de fiets toch nog eens naar Wertheim gereden. We passeerden de parking waar we vorig jaar gratis overnacht hebben, nu vragen ze 5 euro per nacht.

23 mei

Nu hebben we alle mogelijkheden om in Wertheim te overnachten uitgeprobeerd, tegenspartelen hielp niet meer. Deze ochtend vroeg zijn we vertrokken naar Bayreuth maar een grote file op de A3 heeft ons vroeg vertrek tenietgedaan. Volgen de campergids zou je aan de Lohengrin Therme op 1 km van het centrum kunnen overnachten, maar de afstand was meer dan 5 km ! We zijn dan maar een parkeerplaats in Bayreuth zelf gaan zoeken en dat ging zonder problemen. We hebben een tweetal uurtjes rondgewandeld door de winkelstraten en we hebben het graf van Wagner bezocht. Dan zijn we door het Fichtelgebirge (met hellingen tot 18 % !) naar de Tsjechische grens gereden waar we een autowegenvignet voor een week gekocht hebben. Een kwartiertje later stonden we op "kempink" Jadran in Frantiskovy Lazne waar we een plaatsje aan het meer hebben gekozen. We hebben een schitterend uitzicht maar onze normen qua sanitair en onderhoud zullen we toch moeten bijschaven. Alles is wel proper. 's Avonds nog een fietstochtje in de omgeving gemaakt, het kuuroord lijkt wel een filmdecor.

24 mei

Deze middag hebben we flink gelachen, vanuit de auto zagen we iemand met een strandstoel sjouwen die hij daarna probeerde te gebruiken. De man heeft toch wel een kwartier gevochten met de stoel die hij maar niet op de gewenste manier opgesteld kreeg. Toen het wel leek te lukken ging hij zitten, zakte hij erdoor ! Nancy moest zo hard lachen dat hij ons in de gaten kreeg en vroeg of wij opnames maakten voor één of ander verborgen camera programma.

25 mei

Normaal wilden we naar Karlovy Vary rijden maar de Nederlanders van naast ons waren er gaan kijken en vonden de camping niet zo gezellig. We zijn dan maar een nachtje extra hier gebleven. Er valt echt weinig negatief te melden over deze bestemming, het water in het ondiepe meer is zelfs in het voorjaar al lekker warm om in te zwemmen en eten, drinken en naar de supermarkt gaan is veel goedkoper dan thuis. De omgeving nodigt echt uit tot lange fiets- en wandeltochten. In het mooie centrum hebben we een café gevonden waar je tussen 14 en 17u voor 200 Kronen (ongeveer 7 euro) zo veel (honing)schnaps kan drinken als je wil. Het kan toeval zijn, maar achter het hoekje stond een ambulance klaar ... Vanmorgen zijn we naar Cheb gefietst, de bewegwijzering is hier quasi perfect - je moet echt al heel veel moeite doen om verkeerd te fietsen of te wandelen. Cheb is vooral aangewezen om inkopen te doen, zelfs Delhaize is hier aanwezig, met hetzelfde logo maar onder de naam Delvita.

26 mei

Gisteren is de camping bijna helemaal volgelopen, het is immers een verlengd weekend (pinksteren) en een deel van Duitsland heeft nu 14 dagen schoolvakantie. We herkenden "onze" camping bijna niet meer, overal spelende kinderen, kampvuren (nochtans verboden) en chaotisch geparkeerde auto's. Wel grappig : een Duitser uit Hamburg die heel asociaal "zijn" plaats van ongeveer 30 op 20 meter (!) had afgebakend met fietsen, ligbedden en waslijnen, werd helemaal ingesloten door caravans en kleine tentjes die zich van al zijn inspanningen niets aantrokken. In ieder geval, ondanks de mooie omgeving zijn we toch vertrokken en na een stop in Karlovy Vary (mooie kuurstad waar in het verleden vele schrijvers, componisten e.d. te gast waren) zijn we naar Praag gereden. De wegen onderweg waren prima, alleen hier en daar veel spoorvorming. We zijn naar camping Oase Praha gereden, zo'n 20 km buiten het centrum. In de campinggids staat dat de bus naar Praag aan de camping stopt maar ze zijn er natuurlijk vergeten bij te vertellen dat je daarna ook nog moet overstappen op een tram ... We zullen morgen wel zien hoe vlot dat allemaal verloopt. We hadden een schitterend alternatief dichterbij het centrum maar er waren geen honden toegelaten. Voor wie geïnteresseerd is, kijk eens op www.autocamp-trojska.cz voor meer info.

27 mei

Gisterenavond een georganiseerde rondrit besteld, normaal doen we dit nooit maar deze uithoek van Praag wordt op zondag door het openbaar vervoer niet echt verwend. Nu werden we aan de camping opgepikt (niet teruggebracht !) en dat kwam beter uit, bovendien is het helemaal niet zo duur. Na de rondrit van een uur langs de belangrijkste bezienswaardigheden volgde nog een begeleide wandeling van een uur langs de burcht. Daarna hadden we nog ongeveer 3 uur voor we terug op de camping geraakten met de tram en de bus. We hebben dus nog een flinke wandeling door Praag gemaakt. Het is een schitterende stad maar vooral een dure en drukke stad. Voor alles moet betaald worden, zelfs een wandeling door het "gouden steegje" moet geld opbrengen. Uiteindelijk hebben we nergens voor betaald, want je moest ook overal nog lange wachttijden trotseren om binnen te mogen !

28 mei

Zelden zo'n vermoeiende verplaatsing gehad als vandaag, de autostrade tot Brno is een echte marteling. De weg bestaat grotendeels uit betonplaten die niet allemaal even gelijk liggen, sommige van die platen lijken dan ook nog eens op golfplaten en dus krijg je 100 km aan een stuk boingboenk boingboenk boingboenk boingboenk. Als dan aan de andere kant van de auto het kaartlezen ook niet echt wil lukken (eigenlijk wilden we nog langs een camping in Zuid-Bohemen maar we hebben het dorpje niet gevonden), zorgt dat niet meteen voor een ontspannen sfeertje. Toen de lucht dreigend donker begon te worden, hebben we dan maar besloten om het geplande verblijf aan een meertje over te slaan en door te rijden naar Wenen. Net voor de grens met onze laatste overblijvende Kronen de dieseltank volgegooid en afscheid genomen van Tsjechië, een land dat oorspronkelijk niet op ons verlanglijstje stond maar de korte kennismaking is ons zeker bevallen. Het avontuur in het land met de onverstaanbare radioprogramma's is voorbij en als we Oostenrijk binnenrijden voelt alles weer terug zo "gewoontjes" aan. In Klosterneuburg, een voorstad van Wenen zijn we camping Donaupark opgereden en alles ziet er heel verzorgd uit. De weersvoorspellingen voor de volgende dagen zijn niet echt gunstig maar morgen gaan we in ieder geval de omgeving verkennen.

29 mei

Gisterenavond wou Nancy mij voor de zot houden en deed alsof ze haar knie had gestoten en veel pijn had. Onmiddellijk kwam de overbuurman aangelopen met één of ander wondermachientje. Na een heleboel uitleg in het Duits over magnetische velden en een fel betoog tegen de farma-industrie kreeg ik een soort stift in mijn handen geduwd en daarmee moest ik 2 x een kwartier over de pijnlijke plek bewegen. Steeds kwam hij vragen of de pijn al minderde. De rest van de avond en ook vandaag kwam hij steeds verhalen vertellen over wonderbaarlijke genezingen en het feit dat hij zonder voorbereiding een marathon had gelopen dankzij dat apparaat. Zonderling figuur, zonder twijfel. We hebben vandaag ook de omgeving wat beter verkend (o.a. een imposant klooster ligt hier vlakbij) maar we zijn nog niet tot in Wenen geraakt. We hebben beslist hier toch een kleine week te blijven, dus we hebben tijd genoeg. Het is inmiddels wel duidelijk dat ook deze camping niet geeft wat ze belooft (draadloos internet, gratis pendelbus naar het centrum), bovendien hebben we de pech dat deze camping net buiten de stadsgrenzen van Wenen ligt, zodat je steeds moet overstappen én dat je meer moet betalen om in het centrum te geraken.

30 mei

Voormiddag. Vannacht heeft het flink geregend, de vorige nacht trouwens ook maar gisteren is het overdag zonnig geworden en dat zie ik vandaag niet meteen gebeuren. Bovendien staat er een stevige wind, zodat de temperatuur niet boven de 12 graden komt - weinig aangenaam om rond te slenteren. Voorlopig loopt Nancy alle supermarkten in de omgeving af en zit ik lekker binnen te lezen. Waarschijnlijk verhuizen we morgen naar een andere camping, dichter bij het centrum maar waarschijnlijk ook met meer lawaai want dicht bij de autostrade. Lawaai hebben we hier trouwens ook want ze zijn een omleidingsweg rond Klosterneuburg aan het leggen en regelmatig zijn heimachines aan het werk. Gelukkig valt de overlast voorlopig nog mee.

Namiddag. Droog maar frisjes. We nemen de bus naar Heiligenstadt en wandelen naar Grinzing en terug. Onderweg komen we grote sociale woonblokken (Karl Marx Hof) tegen maar ook het graf van Gustav Mahler en vele "heurigen" (wijncafé's), regelmatig heb je dan ook zicht op de wijngaarden tegen de heuvels.

Avond. Naar het ESSL museum hier in de buurt, op woensdagavond mag je gratis binnen en het loont absoluut de moeite. Minder groot en imponerend als gebouw dan het Guggenheim in Bilbao maar de verzameling moderne kunst is zeker even interessant.

31 mei

Verhuisd naar camping Neue Donau in Wenen, stadsdeel Lobau. In de ACSI-gids werd gewaarschuwd voor het lawaai van auto's en treinen, we waren dus op het ergste voorbereid maar het blijkt mee te vallen. Vanmiddag zijn we met de fiets (eindelijk) naar Wenen en de/het Volksprater (permanente kermis) gereden. Eén zaak is duidelijk : Wenen is een grote stad met zeer veel indrukwekkende gebouwen, als je langs de Ringstraten fietst krijg je een mooi overzicht. De fietsvoorzieningen zijn eigenlijk te goed, er rijden zo veel fietsers dat het bijna gevaarlijk wordt. Want, laat ons eerlijk zijn : een gemiddelde fietser trekt zich van voorrangsregels niet veel aan.

1 juni

Weer een mooie dag en dus tot 14u in het zonnetje blijven zitten. Daarna met de fiets naar het centrum (10 km) en rondgehangen in de winkelstraten rond de Stephansdom. Ook o.a. langs het Ankeruhr, Kapuzinergruft en de Opera geweest. Vooral op de Stephansplatz waren zeer veel straatartiesten aan het werk, als je hier je kost wil verdienen moet je flink wat concurrentie overklassen en dat deden vandaag vooral een groepje breakdancers. Een lekker ijsje van Zanoni (Lugeck) smaakte ook, dat zal geen verrassing zijn. Overigens zijn vandaag de prijzen van het openbaar vervoer verhoogd, met de fiets hebben we daar natuurlijk geen last van en gisteren hebben we al een kaartje voor morgen gekocht aan de oude prijs.

2 juni

Met de bus en metro naar de Mariahilferstrasse - een lange winkelstraat - en de Naschmarkt. Winkelstraten lijken overal op elkaar maar de dagelijkse markt is absoluut de moeite en wordt op zaterdag uitgebreid met een rommelmarkt. Alle in- en uitheemse groenten , fruit en kruiden worden aangeboden en je hebt er een uitgebreide keuze aan eetkraampjes. Daarna is Nancy naar de camping teruggegaan om Fakie gezelschap te houden. Historische gebouwen interesseren haar niet zo erg en dus ben ik in mijn eentje naar Schönbrunn gegaan, en ook nog gepasseerd bij de Hofburg, het Museumquartier, het Volkstheater en tal van andere meer of minder bekende toeristische bezienswaardigheden. We hebben nu toch al een mooi overzicht van wat Wenen te bieden heeft, maar zoals alle andere grote steden kan je hier weken rondlopen en nieuwe dingen blijven ontdekken. Vandaag werd de aantrekkingskracht van Wenen op toeristen of andere gelukzoekers echt duidelijk, alle mogelijke talen hoor je door elkaar. Ook lijken op zaterdag marginalen van alle slag buiten te komen en dat geeft de stad extra kleur. Niet iedereen zal het daarmee eens zijn maar bedelaars, zuipschuiten, hooligans, veelkleurige kapsels maken een stad voor mij charmant. In ieder geval, vergeleken met Wenen is Antwerpen een boerengat.

3 juni

Vermoedelijk de laatste dag in Wenen, een beetje uitrusten en vanmiddag nog eens langs de Prater waar de eerste zondag van de maand (vandaag dus) extra animatie is.

4 juni

Vanmiddag aangekomen op camping Zlate Piesky in Bratislava, vrijwel de enige de keuze in de buurt van de Slowaakse hoofdstad. Er is een goede verbinding met het centrum en daar hebben we meteen van geprofiteerd. Praag was wow, Wenen wauw en Bratislava gewoon ... Bratislava. Op een bepaald moment treedt er ongetwijfeld een soort verwonderingsverzadiging (is dat een bestaand woord ?) op maar Bratislava is toch duidelijk het kleinere broertje van de andere hoofdsteden hier in de buurt. Bratislava is wel overzichtelijk en heeft veel terrasjes, de burcht is vooral interessant vanwege het mooie uitzicht over de omgeving. Wel plezierig : de beelden die je regelmatig in de stad tegenkomt (een fotograaf achter een hoekje, een soldaat die uit een riooldeksel kruipt enz.) We hadden geen geld gewisseld maar dat is geen probleem, vrijwel overal kan je ook met euro's betalen zonder al te veel verlies te doen. Nog even vertellen : Slowakije is niet echt een populair vakantieland, maar weer blijkt dat de Belgen de dappersten aller Galliërs zijn want ons landje is hier met maar liefst 5 auto's vertegenwoordigd, een record tijdens dit stukje vakantie !

5 juni

We wilden eigenlijk nog wel een stukje aan de onderkant van Slowakije zien maar veel campings zijn nog steeds gesloten (o.a. in Komarno) zodat we alweer de grens zijn overgestoken, deze keer naar Hongarije - waar we een langere tijd zullen verblijven. We hebben aan de grens dan maar meteen een autowegenvignet voor een maand gekocht. Onze eerste halte in Hongarije is Neszmely, een dorpje waar niets te zien is maar er is wel een mooie camping, waar we een mooi plekje met zicht op de Donau hebben gekozen.

6 juni

Weinig geslapen vannacht, het heeft flink geonweerd en geregend. Vanmorgen vertrokken en enkele uurtjes geparkeerd op een bewaakte parking in Esztergom, waar een heel grote aartsbisschoppelijke kathedraal staat die zeker een bezoekje waard is. Boven heb je een mooi zicht op de Donau. Daarna zijn we doorgereden naar Szentendre, waar we op camping Pap-Sziget zonder problemen een plaatsje hebben gevonden onder grote bomen. Het stadje is met zijn nauwe steegjes zeer gezellig, met heel veel souvenirwinkeltjes en horecazaken. Op de terugweg naar de camping begon het alweer te onweren en hard te regenen. Al snel stond de hele omgeving onder water, maar langer dan een kwartiertje duurde het niet en de zon begon terug de schijnen. Dit wordt blijkbaar een dagelijkse gewoonte, een afkoelend onweer in de late namiddag.

7 juni

Vanmorgen vertrokken naar Budapest, maar ondanks de korte afstand hebben we er toch anderhalf uur over gereden. Alle doorgaand verkeer moet blijkbaar "door" Budapest, want er is geen ring rond de hoofdstad. We hebben een plaatsje gekozen op camping Haller, heel dicht bij het centrum en zijn dan direct naar het centrum gewandeld - ongeveer 45 minuten stappen. Het autoverkeer verpest (een flauwe woordspeling, het was weer even geleden) het wandelgenot voor een deel, want het is echt heel druk. Bezoek zeker de markthal maar vooral het Buda-gedeelte is een aanrader, daar is het een stuk rustiger. Bij terugkomst op de camping stonden er 5 motorhomes, waarvan drie met een Belgische nummerplaat.

8 juni

We blijven nog een extra nachtje in Budapest en maken de hoge prijs van de camping goed door enkele wasmachines te laten draaien (in de prijs inbegrepen) en lekker veel data door te sturen via de gratis draadloze verbinding. We hebben in de buurt van de camping ook nog een winkelcentrum ontdekt.

9 juni

Verhuisd naar camping Flamingo in Erd, een belachelijke en overbodige verplaatsing die aantoont hoe we eigenlijk een beetje slaaf zijn van deze site. We vinden het soms plezierig als we extra campings kunnen bezoeken om te beoordelen maar eigenlijk was het ons beter (en goedkoper, want 4e nacht gratis) uitgekomen om nog wat langer in Budapest te blijven. Maar ja, we zijn dus een stukje verder gereden en staan hier lekker rustig aan het zwembad. Het water is aan de frisse kant maar dat mag wel want de laatste dagen ligt de temperatuur boven de dertig graden.

10 juni

Vanmorgen op de camping flink ambras gemaakt met de eigenares. Ze wilde ons 22 euro aanrekenen i.p.v. de afgesproken 14 euro. Toen we een rekening vroegen (om ons verblijf te kunnen bewijzen i.v.m. de verkiezingen in België vandaag) deed ze er omwille van de extra administratie nog 7 euro bij. Maar dat pakte natuurlijk niet, uiteindelijk hebben we 14 euro betaald en ze gooide alle campingkaarten op een hoopje, we moesten de onze er maar zelf uitzoeken.

Doorgereden naar Kiskunmajsa, camping Jonathermal - en daar was de ontvangst al heel wat vriendelijker. Bovendien werden we er verwelkomd door nonkel Pierre en tante Greta die al zo'n 300 jaar op reis gaan naar deze streken. 's Middags kwam er een man langs om verse gerookte paling te verkopen.

11 juni

De hele nacht heeft het gebliksemd en gedonderd maar het is droog gebleven. Vanmiddag zijn we naar de thermale baden naast de camping geweest. Binnen- en buitenbaden met sterk ijzerhoudend water tot 38 graden, glijbanen, een golfslagbad - genoeg om zelfs de verwende waterrat een leuke namiddag te bezorgen.

12 juni

Afscheid genomen van de familie en dan een tijdje getwijfeld : doorrijden naar het Balatonmeer of toch nog een tussenstop ? We hebben natuurlijk gekozen voor het tweede en zijn hartelijk ontvangen in het Aucost holiday parc in Vajta. Een heerlijke plaats voor rustzoekers en vogelliefhebbers.

13 juni

Net als gisteren een vrij eentonige maar korte rit door en langs de puszta (de Hongaarse steppe) en een reuzengrote plaats gekozen op camping Aranypart op 5 km van Siofok. Siofok ligt aan het Balatonmeer, een van de grootste meren van Europa. Door de geringe diepte is het water snel warm genoeg om te zwemmen en dat hebben we meteen uitgetest. Het was eigenlijk al te warm om een beetje afkoeling te geven. In Siofok-centrum (voor zover je van een centrum kan spreken, want het is eigenlijk één lange aaneenschakeling van dorpjes) krijg je een echt Spaans costa-gevoel. Lunaparken, restaurants, café's en disco's wisselen elkaar af en hier en daar zie je al een groepje zatte Duitsers. De hele dag door rijdt er een toeterende race-Trabant door de straten. Na onze fietstocht is er een wonder gebeurd. Neen, ik heb geen heilige Zsigmund zien verschijnen in een grotje, maar Nancy is een supermarkt buitengekomen zonder iets te kopen ! Op de camping staat een of andere onderwereldhongaar te pronken met een kingsize Amerikaanse motorhome met op de uitschuifbare achterbumper een motorfiets en dan nog een aanhangwagentje met een tweede motorfiets en een quad voor zijn zoontje van ongeveer 5 jaar. Stel je voor dat het ventje te voet naar het strand zou moeten ...

14 juni

We zijn eigenlijk al een paar dagen de lamzak aan het uithangen, maar het is dan ook veel te warm om veel te bewegen. We verkennen dus maar voort het Balatonmeer en rijden langs de noordoever naar de Strandcamping in Balatonkali. Een stuk minder toeristisch dan Siofok, maar wel meer lawaai - de trein rijdt ongeveer op de camping. Gelukkig is het niet echt een drukke spoorlijn. In de buurt zie je veel Harley Davidsons rondrijden, er is een groot treffen in de buurt met o.a. een optreden van the Animals.

15 juni

Volgende en laatste stop aan het Balatonmeer : camping Zala in Keszthely, een goedkope camping en een van de weinige aan het Balatonmeer met een zwembad. Het blijft verschrikkelijk warm, we staan vlak bij het meer en helemaal onder de bomen. Vanochtend heeft Nancy een nieuwe bikini gekocht en ik een luchtmatras. Ik mag haar bikini niet aandoen maar zij dobbert wel rond op mijn luchtmatras ... Vanmiddag zijn we even naar het stadje gefietst en het ziet er gezellig uit, morgen gaan we verder op verkenning. Opvallend : de sterke aanwezigheid van de nieuwe Suzuki Swift in het straatbeeld.

17 juni

Gisteren een dagje rondgehangen in het gezellige Keszthely en vandaag naar camping Borostyan in Zalalövö gereden. Veel schaduw is er niet, maar we hebben alweer een schitterend zicht op een meertje. Het is hier een stuk rustiger dan aan het Balatonmeer en er zijn gelukkig minder muggen én treinen.

18 juni

We wilden graag nog een nachtje blijven in Zalalövö maar we moesten op tijd in Ptuj (Slovenië) zijn, anders worden onze camping cheques niet meer aanvaard. Het hoogseizoen nadert met rasse schreden en het zal steeds moeilijker worden om nog een betaalbare camping te vinden. Nog net vóór de grens zijn we gaan voltanken want we hadden nog een hoop Forinten over. Een supermarkt zijn we niet meer tegengekomen. Over de grens ging vlotjes, de eerste kilometers zagen we alleen maar vrachtwagens en een saai landschap, dan 10 (!) km nieuwe autostrade en terug gewone weg - zonder wegwijzers. Natuurlijk de verkeerde kant gekozen en na een omweg op de camping in Ptuj aangekomen. De camping is verbonden aan een groot thermaal centrum met een massa glijbanen. Rond een uur of vijf is het hard beginnen regenen en krioelde het van de slakken. Dat regenbuitje was meer dan welkom, eindelijk was er een beetje afkoeling.

19 juni

Ptuj is de oudste stad van Slovenië en best gezellig om enkele uren rond te wandelen en dan 's middags in één van de zwembaden af te koelen en dat is dan ook wat we gedaan hebben alhoewel het water eigenlijk overal te warm was om te verfrissen. In het centrum raakten we aan de praat met een Sloveen die toen hij hoorde dat we uit België kwamen, vertelde dat hij gisterenavond in Ljubljana naar Vaya con Dios was gaan kijken.

20 juni

Via de bedevaartskerk in Ptujska Gora (niet echt bijzonder en het hoofdaltaar werd net gerestaureerd) via een heuvelachtig parcours naar camping Menina in Recica ob Savinji gereden. De camping was ons aangeraden door Nederlanders die we in Hongarije ontmoet hadden en die inmiddels ook naar hier zijn afgezakt. Eerst een plaatsje gezocht onder de bomen en daarna een duik genomen in het frisse meertje. De jonge eigenaar, die ook een paar woorden Nederlands praat én de Snorrenclub uit Antwerpen kent, gaf ons enkele folders mee met de mededeling dat we ze goed moesten lezen want vanavond zou het examen zijn ...

21 juni

Eigenlijk heeft deze camping alle troeven om langer te verblijven : mooie fietsomgeving, heel vriendelijke eigenaar, een winkeltje in de buurt, mooie natuur, veel ruimte en natuurlijk het meer. In dat meer heeft Fakie vandaag haar eerste luchtmatraservaring gehad. We hadden niet gedacht dat het zou lukken maar toen we ze op de luchtmatras hadden gelegd, bleef ze rustig liggen en ronddrijven.

22 juni

Afgerekend (gebruik wasmachine gemeld) en de Savinja verder stroomopwaarts gevolgd. Het dal wordt dan steeds smaller en mooier, na ongeveer 30 km kwamen we langs de Igla, een soort rotsnaald afgescheurd van de rest van het gebergte. Toen moesten we een keuze maken, een heel stuk terug langs dezelfde weg of met een omweg naar Ljubljana. We hebben voor de omweg langs Oostenrijk gekozen, met steile haarspeldbochten tot ongeveer 1350 meter hoogte en dan terug naar beneden en naar boven en naar beneden ... De motor en de remmen hebben flink hun best moeten doen vandaag. In de namiddag aangekomen in Ljubljana, waar we enkele dagen zullen blijven.

23 juni

In de voormiddag met de fiets naar het centrum gereden en o.a. naar de markt geweest. Ljubljana is werkelijk heel gezellig met overal terrasjes, en je kan alles gemakkelijk te voet verkennen want de hoofdstad van Slovenië is niet te vergelijken met bv. Wenen of Parijs, alles is hier op mensenmaat. De mannen van Hare Krishna zijn hier zelfs aanwezig, het is lang geleden dat ik die in België nog ben tegengekomen. Net zoals vroeger, delen ze met hun eeuwige glimlach nog altijd gratis koekjes uit. In de namiddag zijn we gaan zwemmen in het zwembad dat bij de camping hoort. De normale inkomprijs is 13 euro per persoon, wij betalen op de camping 14 euro voor 2 personen alles inbegrepen !

24 juni

Weer naar het centrum gefietst, gisteren was het bloemen-, fruit- en groentenmarkt, vandaag was het "antiek"- en vlooienmarkt. Daarna met de het kabeltreintje naar de burcht geweest. De burcht is een samensmelting van oude stenen en beton. Het klinkt weinig flatterend, maar het geheel is zeer geslaagd en het is absoluut de moeit om een keer naar boven te gaan. Zoals te verwachten zijn er de terrasjes, maar er is ook een concertzaal, een tentoonstellingsruimte, een virtueel museum en natuurlijk een uitkijktoren. Om Ljubljana te belonen voor al dit moois, hebben we enkele T-shirts gekocht bij de toeristische dienst. Nancy is ze daarna gaan wisselen, want ze hadden verkeerde meegegeven. De rest van de dag hebben we helemaal niets gedaan, zelfs om te zitten is het te warm. Afgaande op een telefoontje van mijn vader kreunt de hele Balkan onder de hitte.

25 juni

Nog een dagje in Ljubljana en we durven het toegeven : alweer niets gedaan, afgezien van een wandelingetje met Fakie en zweten aan het zwembad.

26 juni

We hebben lang getwijfeld : rijden we naar de bergen of naar de zee. Uiteindelijk hebben we voor de Sloveense kust gekozen, ten eerste omdat we deze vakantie nog niet aan zee zijn geweest en ten tweede omdat ze in de bergen iets minder mooi weer voorspelden. Onderweg zijn we in Postajna gestopt, waar we de beroemde grotten bezocht hebben. Achttien euro inkom is aan de hoge kant, maar de grotten zijn echt imposant. Je rijdt eerst met een treintje rond, dan een stuk te voet en dan terug een stuk met een treintje. Het is wel jammer dat je eigenlijk niet de tijd hebt om echt goed rond te kijken en bv. afbeeldingen van dieren te ontdekken in de druipsteenformaties. Rond 3 uur waren we in Ankaran op camping Adria en dat was op het eerste zicht toch een teleurstelling. Druk (jaja, we zullen moeten wennen aan het hoogseizoen) en veel huurtenten en vaste kampeerders die hun plekje afbakenen met windzeilen e.d. Uiteindelijk hebben we toch een mooi plaatsje gevonden, maar langer dan 1 nacht zal ons verblijf hier niet duren - in het dorp is trouwens niets te zien maar 's avonds over de camping wandelen met zicht op zee is wel gezellig.

27 juni

Na een nachtje slapen hebben we toch besloten om nog een dag te blijven, het grote zwembad met zicht op zee om 's morgens in alle rust een duik te nemen heeft de doorslag gegeven.

28 juni

K'em ge-Bled veur mijnen ieste kier ... - sorry, woordspeling enkel verstaanbaar voor Antwerpenaars en/of fans van de Strangers. Voor alle anderen : we zijn over Ljubljana en Kranj naar het meer van Bled (vooral bekend vanwege het eiland met kerk) gereden. Eigenlijk wilden we eerst een parkeerplaatsje zoeken, rond het meer wandelen en dan doorrijden naar Bohinjska Bistrica maar we hebben geen parkeergelegenheid gevonden en dus hebben we op camping Bled een plaatsje gekozen. De weergoden in de bergen zijn ons niet gunstig gezind, voor de prijs van bijna 30 euro per nacht zou je toch op zijn minst droog mogen zitten maar het heeft flink geregend, gelukkig kwam de zon in de namiddag opnieuw tevoorschijn. 's Avonds nog een hele tijd naar de basketballers naast de camping zitten kijken en daarna een avondwandeling langs het meer gemaakt.

29 juni

Langs Bohinjska Bistrica over Tolmin naar Kobarid gereden, een verplaatsing van ongeveer 100 km waar je toch 3 uur mee kwijt bent, want het traject loopt grotendeels langs smalle bergwegen waar je hoopt dat er geen tegenliggers komen. In Kobarid een plaatsje gekozen op Kamp Koren, een camping die boven de Soca-rivier ligt. Hier voel ik mij terug kind : een wildstromende rivier waar je dammetjes kan bouwen. En dat heb ik in de namiddag dan ook gedaan, niet voor mij maar voor Fakie zodat ze enigszins beschut in het water kan. We hebben ook nog een wandeling gemaakt langs de Napoleonbrug, langs camping Lazar en dan terug langs en houten hangbrug naar de auto. Voor Fakie was dit meer dan genoeg, de watervallen zullen voor morgen zijn.

30 juni

Na een hele nacht onweer en regen een afwisselende dag vandaag. Begonnen met croissants die vol mieren zaten en dan in de voormiddag met de fiets naar het dorp en de Italiaanse kerk (een beetje vergelijkbaar met de Menenpoort in Ieper). In de namiiddag naar de Kosjak waterval en de Italiaanse verdedigingslinie uit de eerste wereldoorlog gewandeld. Vanaf 17u begonnen de trainingssprongen voor de high diving world cup van morgen. Er was al een massa volk op de been, dus dat belooft voor morgen. De camping fungeert als logistiek centrum voor de competitie en het is hier een vrolijke boel.

1 juli

In de voormiddag in het dorp naar het museum over de eerste wereldoorlog geweest, nadien wat geluierd en vanaf 16u een plaatsje gezocht om het wereldkampioenschap high diving (ze sprongen hier vanaf de Napoleonbrug - meer dan 20 meter hoog - in de Soca-rivier) zo goed mogelijk te volgen. Er waren nog meer toeschouwers opgedaagd dan gisteren , overal zaten mensen op rotsen en richels om toch maar iets te kunnen zien. Uiteindelijk heeft een deelnemer uit Rusland gewonnen, gevolgd door een duiker uit Australië en Colombia.

2 juli

Vanmorgen om 9u vertrokken en naar Levico Terme gereden, in de buurt van Trento. Onderweg zijn we waarschijnlijk het lelijkste deel van Italië gepasseerd, meer dan 100 km lintbebouwing, industriegebieden enz. Rond 15u tijdens een flink onweer aangekomen op camping Levico. De plaatsen aan het meer zijn bijna allemaal volzet en er is weinig ruimte, maar wij hebben een plaatsje aan de overkant van de toegangsweg gekozen en hebben bijna een heel terrein voor ons alleen, en dat terwijl we toch al begin juli zijn ! Door de hevige regenbuien hebben we nog niet veel rondgewandeld, maar de eerste pizza heeft veel goedgemaakt.

4 juli

Gisteren in de voormiddag naar het dorp gefietst. Er lopen opvallend veel oude mensen rond, waarschijnlijk heeft dat te maken met de kuren die hier kunnen gevolgd worden in het thermaal centrum. In het oude stadje zijn veel winkels, vooral met plaatselijke specialiteiten (worst, paddenstoelen e.d.). In de namiddag hebben we aan het meer gezeten. Vandaag heeft het van 13 tot 16u geregend maar daarna zijn we toch nog rond het meer gefietst, met een omweg langs Arberé met een flinke klim en natuurlijk ook een mooie afdaling als beloning. De dag afgesloten met een derde pizza in evenveel dagen.

5 juli

Doorgereden naar camping Al Lago in Pieve di Ledro, aan een mooi meer ongeveer 10 km van het Gardameer. Ook hier voorlopig geen probleem om nog een mooi plekje te kiezen. We hebben vandaag mooi weer maar het is duidelijk een stuk frisser geworden. Pieve di Ledro is een klein dorpje met enkele winkeltjes en restaurants en we hebben geluk vandaag : het is markt en 's avonds is er nog een optreden van een plaatselijke rockband. De affiche van Werchter zullen ze nooit halen met hun covers van o.a. Cream, Rolling Stones en Deep Purple maar het was wel verdienstelijk.

6 juli

Een zestigtal kilometers (langs akelig donkere en smalle tunneltjes) gereden vandaag en nog voor de middag een plaatsje gekozen op camping Weekend in San Felice del Benaco aan het Gardameer. Nederlands is hier gewoon de voertaal, en dat vinden we nooit prettig - het vermindert het vakantiegevoel, je kan evengoed in Scheveningen aan het strand gaan zitten. Hetzelfde probleem ontstaat als er grote groepen Belgen, Duitsers of Engelsen een camping inpalmen.

7 juli

Weer verhuisd na één nacht. Dat vele verhuizen heeft een goede reden : de meeste campings schakelen over op hoogseizoenprijzen en accepteren dan ook geen camping cheques of ACSI camping card meer. Gelukkig hanteren niet alle campings dezelfde datum en zo hebben we telkens al van de laatste nacht aan goedkoop tarief kunnen genieten, zo ook op de camping waar we vandaag zijn aangekomen en slechts één nacht zullen blijven : camping San Francesco in Desenzano aan het Gardameer. We zijn eerst gaan kijken op de parking in Sirmione maar waarom zouden we 16 euro voor een parking betalen als we voor minder geld op een prima camping kunnen ? En veel motorhomereizigers denken er ook zo over want er staan er heel veel op de camping. San Francesco is echt wel een heel goede camping met alles erop en eraan. Voor de eerste keer hebben we zelfs een afhaalchinees op de camping ! In de namiddag wat rondgedobberd op het warme Gardameer en daarna met de fiets naar Sirmione gereden, een zeer gezellig oud stadje met veel gelaterias. De prijzen voor een ijsje met 2 bollen is wel aan de hoge kant 5 euro ! In Verona is intussen het operaseizoen begonnen en tijdens de week wordt er een busdienst georganiseerd. Helaas is het zaterdag en zullen we een opvoering van Nabucco moeten missen. De goedkoopste plaatsen kosten rond de 25 euro, de duurste bijna 200 euro (of 40 ijsjes ...). 's Avonds is het nog lang warm gebleven en overal zitten taterende Italiaanse families, een heel andere sfeer dan gisteren.

8 juli

Langs Brescia, Bergamo en Como naar camping al Sole in Meride gereden. Heel weinig verkeer vandaag, enkel aan de Zwitserse grens een half uur aanschuiven. Meride ligt in het Italiaanssprekende deel van Zwitserland en staat op de werelderfgoedlijst van de Unesco. Het middeleeuwse dorp is makkelijk op een half uurtje rond te wandelen en gaf vandaag een uitgestorven indruk. Op de camping is het zwembadje net groot genoeg om even af te koelen. De camping ademt weinig sfeer uit en de geplande 3 nachten worden waarschijnlijk herleid tot 1. Rond 16u is het beginnen regenen, wij mogen verdomme geen halve meter de bergen inrijden of we hebben slecht weer. Aan het Gardameer hebben we 3 dagen lang geen wolkje gezien. Van enkele Nederlanders horen we dat er zware fileproblemen zijn geweest in de St. Gothardtunnel, eentje (en volgens hem nog vele anderen) heeft zijn koppeling stukgereden door het vele bergop aanschuiven.

9 juli

Het middagbuitje van gisteren duurde maar een half uur maar vannacht heeft het uren aan een stuk geregend en geonweerd. Voor we op zoek gingen naar beter weer, zijn we even gestopt aan een garage om de remmen te laten nakijken omdat ik de indruk had dat ze nogal snel warmlopen maar er werd geen probleem vastgesteld. Via Biella en Aosta naar Chamonix gereden. Tussen Aosta en Chamonix rij je bijna altijd overdekt, zoveel tunnels zijn er, de grootste is natuurlijk de Mont Blanc tunnel (42 euro enkele reis !). De temperatuur aan de Franse kant van de tunnel viel fameus tegen, het was de hele middag tussen 8 en 15 graden en vanaf 1900 meter valt er verse sneeuw. Als enigen wandelden we met onze sandalen tussen de stoere bergschoenstappers. Chamonix is trouwens absoluut de moeite waard, we hebben zelden een "skidorp" gezien met zo veel winkels en restaurants. Er zijn enkele campings in de buurt, maar we hebben een plaatsje gekozen op de parking du Grépon aan de grote kabelbaan. Nog even dit over de Mont Blanc tunnel : het blijft een oude tunnel met tweerichtingsverkeer maar de veiligheid is optimaal (radiokanaal met instructies, temperatuurcontrole voor vrachtwagens, brandweerauto's paraat in het midden van de tunnel enz)

10 juli

In de voormiddag waren er enkele opklaringen en hebben we nog wat rondgewandeld in Chamonix maar tegen de middag begon het opnieuw te regenen en dat is een hele dag zo gebleven. We zijn dan doorgereden naar Sallanches waar we op de parking van McDonalds eindelijk nog eens gratis op het internet konden. Tegen 17u camping La Corbaz in Cluses opgereden, geen goede keuze want we betalen hier 18,50 en krijgen er niet echt veel voor in de plaats.

11 juli

Vanmorgen vroeg doorgereden om de Col de la Colombière te verkennen. De bedoeling was om nog 2 dagen ergens op een camping te staan en dan vanaf vrijdagochtend de col op te rijden om zaterdag de eerste bergrit van de Tour de France mee te maken. Die plannen hebben we snel moeten veranderen. We waren de col amper opgereden en de eerste caravan met voortent stond al langs de zijkant, maar liefst 4 dagen op voorhand ! We reden verder bergop en toen bleek dat bijna alle goede plekken al ingenomen waren. Er was hier en daar nog wel plaats, maar om nu al ver van de bewoonde wereld te blijven staan hadden we echt geen zin. Overigens zijn er niet zo heel veel parkeermogelijkheden op de col. We zijn dan verder gereden naar le Grand-Bornand, (zaterdag aankomst, zondag vertrekplaats). Overal staan motorhomes, maar ook verbodsborden en regelmatig horen we de politie zeggen dat parkeren en overnachten er nu geen probleem is maar dat ze tegen zaterdag een andere plaats moeten zoeken. Dan maar naar de dichtst bij het dorp gelegen (dure) camping L'escale !, daar was nog wel een plaatsje te krijgen maar het leek stilaan meer op een parking dan een camping. Nog een beetje verder proberen op een camping waar we vele jaren geleden in de winter geweest zijn : Le clos du pin. We hadden geluk : het laatste plaatsje helemaal achteraan is nu van ons voor 5 nachten. We missen dan de beklimming van de col maar we kunnen wel aankomst en vertrek van nabij meemaken. Het heeft trouwens heel wat moeite gekost om de auto waterpas te krijgen en we staan vlak naast een lawaaierig bergriviertje maar je mag in deze periode niet te kieskeurig zijn. In de loop van de namiddag en avond zijn er nog tientallen motorhomes teleurgesteld moeten terugkeren. We zijn benieuwd hoe het hier de volgende dagen zal verlopen.

12 juli

Eigenlijk was het in het dorp vandaag rustiger dan gisteren, er zullen waarschijnlijk meer en meer motorhomes toch nog ergens halverwege de col blijven hangen of elders een plaatsje zoeken. Ik vraag me af hoe diegenen die daar vier of meer dagen op voorhand staan, hun verblijf regelen i.v.m. water en WC. Ik kan me niet voorstellen dat ze allemaal extra WC-cassettes bijhebben, er zal dus wel flink wat in de berm uitgegoten worden. Vanmiddag zijn we gaan minigolfen en de laatste kilometers van het parcours gaan verkennen. We hebben al een mooi plekje uitgekozen om zaterdag te gaan staan, maar of daar dan nog plaats zal zijn ..? Er zijn er wel meer die daar willen staan, o.a. een Duitse motorhome maar die heeft zich al vastgereden in de drassige ondergrond en is eruit gehaald door een takeldienst. In het Office de Tourisme kan je internetten tegen schandalig hoge prijzen : 3 euro voor een kwartiertje, 15 euro voor 2 uur - in Chamonix was het gratis.

14 juli

Nationale Franse feestdag vandaag maar vanavond geen bal of vuurwerk, want de renners van de Tour mogen niet gestoord worden tijdens hun nachtrust. Het is de eerste keer dat we een rit van de Tour meemaken en het is een hele belevenis. Vanaf gisteren zag je het dorp gaandeweg veranderen : hekken plaatsen, tribune bouwen enz. We zijn ook een kijkje gaan nemen in le Chinaillon (350 meter hoger aan de afdaling van la Colombière) en daar stonden al veel motorhomes. Vanaf deze ochtend werd de metamorfose voltooid met de installaties van de camera's en een containerdorp voor de organisatie, het is een echt reizend circus. De etappe van vandaag hebben we perfect kunnen volgen én we hebben 28 verschillende geschenkjes verzameld, er wordt echt heel veel uitgedeeld door de sponsors Eén keer is Nancy zelfs overenthousiast de gracht ingetuimeld in de hoop nog een flesje water te bemachtigen, lachen natuurlijk ! Na de aankomst was de verkeerschaos compleet, tot 21u zat het verkeer muurvast.

15 juli

Nog een hele ochtend rondgehangen in het dorp en om 12u30 naar het vertrek van de etappe naar Tignes gaan kijken.

16 juli

Het was niet gemakkelijk vandaag, eerst zijn we langs (het meer van) Annecy gereden, maar alle camperplaatsen waren volzet. We zijn dan verder gereden naar Nantua, waar een tiental plaatsen aan het meer zijn maar daar stonden ze ook al buiten de officiële plaatsen. Het was te mooi weer om nog verder rond te zoeken en we zijn dan toch weer een camping (le Signal) opgereden, een goedkope en zeer rustige camping op een halve km van het meer.

17 juli

Alweer niet veel kilometers afgelegd vandaag. We reden over de brug aan het Lac du Vouglans en zagen beneden een mooie parking met zicht op het meer. We hebben dan wat rondgewandeld en iets gegeten en zijn doorgereden naar Orgelet, enkel kilometers verder. De camperplaats daar was wel heel rustig, maar er was niet veel te beleven. We zijn dan teruggekeerd en hebben een plaatsje gekozen aan het meer, waar we 's middags nog in gezwommen hebben.

18 juli

Naar Dijon gereden, een stad die je normaal altijd passeert op weg naar het zuiden of naar huis maar waar je nooit de moeite doet om er eens echt te gaan kijken (wat een zin). We hebben er een mooi plaatsje gevonden op camping du lac (bij het meer dus) en op tien minuten fietsen van het centrum. Het centrum is absoluut de moeite waard : veel winkels, maar ook veel mooie oude gebouwen die in perfecte staat verkeren.

20 juli

Gisteren nog een tussenstop in Gray op camping Longue Rive, zelfs in het hoogseizoen bijna helemaal leeg maar 's avonds wel openluchtcinema. Na een nachtelijk onweer naar Charmes gereden en zonder moeite een plaats gevonden op de officiële overnachtingsplaats. De hele middag hebben we afwisselend onweer en zon gehad en dus : stoeltjes binnen, stoeltjes buiten, stoeltjes binnen, stoeltjes ... Charmes is ondanks de naam een weinig interessante bestemming en toch komen hier tientallen motorhomes overnachten. Waarom ? Omdat dit stadje begrepen heeft dat er geld verdiend kan worden door zich vriendelijk op te stellen voor deze vorm van toerisme. Voor 6 euro kan je hier 24u staan - stroom en water lozen/vullen inbegrepen, er zijn zelfs douches (extra betalen) en WC's . Enkele dagen geleden heb ik in een Frans tijdschrift gelezen dat de middenstand een veelvoud terug krijgt van wat de stad investeert in de motorhomeplaatsen. Misschien kan er België ook eens zo een studie uitgevoerd worden ...?

21 juli

Rond half elf in Nancy aangekomen en naar de camperplaatsen aan de jachthaven gaan kijken. De ligging is perfect, dicht bij het centrum maar de plaatsen zijn slecht bereikbaar en 10 euro is niet echt goedkoop. We zijn dan maar doorgereden naar camping Le Brabois, enkele kilometers buiten het centrum, lekker rustig en voor maar 2 euro méér hebben we hier perfect sanitair en een zeer ruime plaats. 's Middags zijn we dan met de bus naar het centrum gereden, want de hellingen hier in de buurt zijn enkel te overwinnen door dragers van de bolletjestrui. Nancy is net zoals bv. Dijon ook zo een stad waar iedereen voorbij rijdt ,maar best de moeite van een bezoek waard is. Vooral Place Stanislas en het park La Pepinière is zeer mooi. De rest van de dag en avond hebben we doorgebracht met het bekijken van de vele Nederlanders die hier één nacht komen staan op weg naar het zuiden. Twee families zijn per takelwagen naar hier gebracht, één van hen hebben we een beetje geholpen met enkele telefoontjes naar de takeldienst. Uiteindelijk zal alles wel in orde komen, maar een defecte versnellingsbak kan je vakantie toch wel flink in de war sturen. Morgen krijgen ze een vervangauto en gaan ze hun spullen uit de gesleepte auto halen.

22 juli

Deze voormiddag met onze Nederlandse overburen nog even (dat was de bedoeling maar het duurde langer dan verwacht) naar het takelbedrijf gereden om de bagage uit de defecte auto te halen. en dan naar huis gereden. Dat was dan meteen het einde van ons tweede stukje rondreis, nu hebben we enkele weken vakantie ... Je kan hier wel mee lachen, maar je mag rondreizen niet onderschatten - het is soms echt wel vermoeiend. In ieder geval, tijdens onze vakantie in België gaan we eens lekker uitrusten en af en toe een beetje op reis (dagje zee, weekendje Sfinksfestival, weekje Westhoek met het folkfestival in Dranouter enz). Eind augustus vertrekken we opnieuw voor onze laatste drie maanden en kan je in het derde deel van ons vakantiedagboek onze ervaringen lezen. Tot dan ! Onze laatste ervaringen zullen met enkele dagen vertraging kunnen gelezen worden, want wij hebben thuis voorlopig geen internetverbinding. Blijkbaar is er tijdens onze lange afwezigheid een verandering uitgevoerd aan het netwerk en moeten wij een nieuw modem hebben. Dit zal op 24 juli geïnstalleerd worden.
 

HET DERDE DEEL VAN ONS "RONDREISJAAR" - gevolgd door het complete dagboek.

Als je de route bekijkt die we gevolgd hebben, zal je opmerken dat ze nogal grillig verloopt. Vooral de "uitstap" richting Lissabon was niet helemaal logisch, maar door ziekte in het voorjaar waren we toen niet tot daar geraakt. Lissabon blijft een fascinerende stad, maar de indruk die ze had nagelaten tijdens de wereldtentoonstelling in 1998 heeft ze niet kunnen evenaren. Wel is Portugal in zijn geheel ons blijven verrassen in de gunstige zin, en we zullen zeker nog terugkeren. Ik zal dan meteen ook een bekentenis afleggen : eigenlijk vind ik fastfood best lekker en in de winkelcentra van Portugal word je dan echt wel verwend. Meestal zijn er een groot aantal ketens aangevuld met enkele privé-initiatieven gegroepeerd in een centraal restaurantgedeelte. Je gaat zitten waar je wil en kan dan kiezen uit pasta, kebab, hamburgers, ijsjes, soepen, broodjes, visgerechten enz. van de verschillende aanbieders. Je hoeft dus niet hetzelfde te kiezen dan de andere personen aan je tafel. De Spaanse steden zijn allen zeer mooi, vooral Salamanca en Córdoba zijn ons zeer bevallen, alles is te voet te bekijken. Madrid is gewoonweg overweldigend, als je de stad echt wil beleven moet je er absoluut meerdere dagen voor uittrekken. Segovia, Avila en nog enkele andere bestemmingen die op ons verlanglijstje stonden, bewaren we voor een volgende keer. Steden als Valencia en Barcelona hebben we in het verleden al bezocht en de laatste weken hebben we bewust gekozen voor rust en gewoon wat rondhangen.


Het volledige dagboek :

Maandag 27 augustus

Normaal gezien waren we vorige week al vertrokken, maar door een ontstoken en scheefgegroeide wijsheidstand is het een beetje anders gelopen. Na een pijnlijke extractie (ik bespaar jullie de details) zijn we na een laatste controlebezoek bij de stomatoloog vandaag vertrokken. Niet langs Düsseldorf (echt spijtig, want altijd heel plezant) zoals oorspronkelijk de bedoeling was, maar ineens richting Frankrijk. Onderweg hebben we iets gegeten in Doullens, waar we enkele uurtjes geparkeerd hebben op één van de 4 motorhomeplaatsen van de gemeente. Dan zijn we doorgereden naar camping Parc des Cygnes in Amiens, in mei zijn we hier ook een nachtje blijven slapen maar door het slechte weer hebben we toen niet de gelegenheid gehad om de stad te verkennen. Nu dus wel, want ze voorspellen de volgende dagen een zacht en droog herfstweertje. Deze namiddag een beetje rondgefietst in de omgeving, morgen gaan we naar het centrum.

Dinsdag 28 augustus

In de voormiddag een beetje in het zonnetje gezeten en naar de winkel geweest. In de namiddag met de fiets naar het centrum van Amiens gereden en een uur of 4 rondgelopen. We zijn een kijkje gaan nemen in de beroemde kathedraal, een voorbeeld van grootheidswaanzin van de toenmalige (en huidige ?) kerkfabriek. Aan de kade van de Somme zijn er veel gezellige restaurants met terras en een eindje verder hebben we de hortillonnages (tuinen met kanaaltjes ertussen) verkend. De winkelstraten zijn zoals in elke Franse grootstad, de grote winkelketens zijn ook hier aanwezig - het stadhuis, met daarnaast een Leffe café, vormt een welkome onderbreking in de winkelstraat. 's Avonds zijn we naar opnieuw naar de kathedraal geweest, die door speciale technieken dan helemaal verlicht was en er weer uitzag zoals vele eeuwen geleden.

Donderdag 30 augustus

Gisteren de hele dag gereden en een grote plaats gekregen op camping L'isle verte in Montsoreau. 's Avonds even rondgewandeld en voor de rest niets meer gedaan. Vandaag was het een afwisselende en vermoeiende dag. Om te beginnen hebben we onze "tenniscarrière" terug opgepikt. Het was ongeveer 10 jaar geleden dat we nog eens een tennisracket hadden vastgehad, maar de laatste tijd zijn we een aantal keren gaan kijken naar tornooien waar Nancy's broer meespeelde en zo hebben we zelf ook weer zin gekregen om een balletje te slaan. Op veel campings kan je gratis een tennisveld gebruiken, dus ... nieuw tennisschoeisel en enkele dozen ballen gekocht, onze rackets van zolder gehaald en mee op reis genomen. De gevolgen van deze beslissing de volgende dagen : pijnlijke kuiten, opengeschuurde teentjes en een stijve arm maar onze comeback is een feit ! 's Middag nog een eindje gaan fietsen en dan nog een uitgestippelde wandeling in en rond het dorp. Genoeg beweging voor de hele week, maar de grashelling aan het kasteel wou ik toch graag eens afrollen, en nu doet ook mijn achterwerk en mijn rug pijn. Nancy vindt dat ik me stilaan mag gedragen als iemand van bijna 50 jaar ...

Zaterdag 1 september

Gisteren aangekomen in Saint-Emilion op domaine de la Barbanne waar we in mei ook een nachtje hebben gestaan. Zalige rust tussen de wijngaarden van beroemde Grand Crus. Een ideale plaats om langer te blijven, werkelijk alles is inbegrepen : pendelbusje naar het centrum, waterfietsen, minigolf, tennis enz. Gisteren een tennisveld met zicht op de Loire, vandaag zicht op de druiventrossen, het kan slechter. We zijn nog een beetje aan het twijfelen of we morgen naar de Spaanse grens rijden of nog een omweg maken langs de Atlantische kust. 's Avonds hebben we bezoek gekregen van een egel, Fakie sprong uit de auto omdat ze blijkbaar iets gehoord had maar was even snel niet meer geïnteresseerd toen het beestje zijn stekels omhoog zette.

Zondag 2 september

We hebben toch maar voor enkele dagen extra aan de Atlantische kust gekozen en zijn aanbeland op camping le Petit Nice in Pyla-sur-mer. Van op de camping heb je een prachtig zicht op de zee en de duinen, maar even naar het strand en terug vergt een flinke inspanning want de hoogteverschillen zijn niet gering. Het is nog vrij druk op de camping en het geheel doet een beetje rommelig aan. We hebben intussen pech met de auto, de pomp die voor water in keuken en badkamer moet zorgen, is defect. Morgen zal ik eens uitkijken of hier ergens een motorhome dealer in de buurt is, voorlopig zullen we ons behelpen met flessen maar dat overleven we wel.

Maandag 3 september

Vandaag een beetje in de zon gelegen en in de namiddag een rondje van 20 km gefietst. Aan de Dune du Pilat/Pyla (de schrijfwijze is niet overal hetzelfde) hebben we de fietsen aan een boom vastgemaakt en zijn we tot op de 117 meter hoge duin gewandeld. Eerst met de trap naar boven en dan door het losse zand naar beneden, een gevoel dat enkel vergelijkbaar is met een afdaling in de verse diepsneeuw. Op de duin was veel volk op de been, de winkeltjes en terrasjes deden goede zaken. Een half litertje water kostte 1,80 euro - in de supermarkt kopen we daar 12 flessen van 1,50 liter voor, maar daar krijg je natuurlijk niet het prachtige uitzicht bij !

Dinsdag 4 september

Gisterenavond in "le monde du camping car" een Adriatik dealer gevonden in Bayonne en vermits dat maar enkele kilometers omrijden was zijn we daar vandaag gestopt om te horen of onze waterpomp kon vervangen worden. We kwamen net om 12u de parking opgereden en een (overigens zeer vriendelijke) verkoper kwam al zeggen dat we na 14u moesten terugkomen. Ik legde toch nog even ons probleempje uit, maar dat hielp niet : na 14u zou de chef d'atelier" terug zijn. We zijn dan intussen gaan winkelen, dat moest toch gebeuren en na 14u teruggereden. Na een uurtje wachten was het onze beurt en nog een uur later was de pomp vervangen, kosten 81 euro. Niet plezierig, maar zonder stromend water in de auto is ook maar niks. Daarna hebben we nog een uurtje gereden naar St. Jean Pied de Port, waar we enkele jaren geleden ook geweest zijn. Deze keer hebben we camping Europ gekozen en dat viel eigenlijk een beetje tegen, vooral de onvriendelijke ontvangst. Ook het feit dat deze camping gratis draadloos internet zou aanbieden had mee onze keuze bepaald, maar we vinden helemaal geen netwerk ! Het is gelukkig maar voor één nacht en we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om de watertank helemaal proper te maken en te ontsmetten. 's Avonds zijn we nog even naar het centrum gefietst, alles ziet er nog hetzelfde uit dan de vorige keer.

Woensdag 5 september

Vroeg doorgereden met de bedoeling om langs Roncesvalles/Orreaga te rijden. Langsrijden is dan ook het enige wat we gedaan hebben, in het hele dorp zelf was zelfs geen plaats om verkeerd te parkeren. Spijtig, een andere keer hebben we misschien meer geluk. Onderweg hebben we heel veel mensen gezien die op weg zijn naar Santiago de Compostela. Nog voor de middag waren we op camping El Molino in Mendigorría, een zeer rustige en mooie camping.

Donderdag 6 september

Vandaag veel in de zon gezeten, de warmte is alleen te verdragen door de harde wind uit het noorden. Iedereen heeft zijn luifel dichtgedraaid en een Spanjaard met caravan had dat beter ook gedaan voor hij op uitstap vertrok. Eén rukwind was voldoende om de luifel te doen overslaan en toen hij terugkwam kon hij hij hem slechts met veel moeite dichtgedraaid krijgen omdat de knikarmen beschadigd waren. Wij zijn een eindje gaan fietsen naar de Romeinse overblijfselen hier in de buurt, maar echt spectaculair is het niet. We zijn ook gaan rondwandelen in het dorp, er valt niet veel te beleven maar er stond wel één marktkraampje waar we fruit en groenten hebben gekocht. Om daarna af te koelen was een korte zwembeurt in het zwembad voldoende, het water is er niet verwarmd en ondanks het mooie weer is het water er vrij koud.

Vrijdag 7 september

Vandaag een uitstapje. Langs Puente de la Reina naar Estella gereden waar we een mooi parkeerplaatsje vonden net voor de tunnel en het centrum. Estella is één van de vele overnachtingsplaatsen voor de pelgrims op weg naar Santiago de Compostela en ook hier zie je dus overal gelovigen en minder-gelovigen met rugzak. Het dorp heeft een centrumfunctie voor de omgeving en je vindt er alle soorten winkels. Natuurlijk zie je ook de nodige kerken, maar de meesten zijn in bouwvallige staat. Toch vinden we dit een aangenaam stadje om enkele uurtjes rond te dwalen. In de late namiddag nog getennist en in de brandende zon gezeten. De camping is intussen al een beetje meer bevolkt, vooral met Spanjaarden die hier een weekendje komen doorbrengen.

Zaterdag 8 september

Vroeg opgestaan en naar Bardenas Reales gereden, een natuurgebied in de buurt van Tudela, op de grens van Navarra en Aragon. Eigenlijk hadden we er veel meer van verwacht, maar de mooiste dingen kan je waarschijnlijk alleen zien als je ver genoeg afwijkt van de geasfalteerde wegen. In ieder geval, we hebben tijdens rondritten "in het wilde weg" al mooiere zaken gezien, in de Pyreneeên bijvoorbeeld. Rond 16u op camping El fuente de la Teja aangekomen, op 3 km van het centrum van Soria. De wind waar we de voorbije dagen op sakkerden is hier totaal afwezig en het is gloeiend heet in de zon. Nog voor het avondeten fietsen we naar de stad, maar veel is er niet te zien.

Zondag 9 september

Vanmorgen naar Santo Domingo de Silos gereden, een rustig dorpje zoals er vele te vinden zijn maar met een speciale attractie : een benedictijns klooster dat een tiental jaren geleden een stuk van de wereld heeft veroverd met hun Gregoriaanse gezangen. Tijdens weekdagen om 9u en 's zondags om 12u kan je gezongen missen bijwonen en omdat we toch in de buurt waren, konden we die kans niet laten liggen. Het begon best grappig, een jonge monnik kwam vertellen dat velen waarschijnlijk nooit naar de kerk gingen en enkel kwamen voor de gezangen. Daar moest dan wel iets voor in de plaats staan : er werden enkele regeltjes ingestudeerd om mee te zingen. Voor de rest verliep het (vermoed ik) zoals een gewone eucharistieviering met een, voor zover ik het kon verstaan, donderende preek voor de herwaardering van de familiale waarden. De conservatieve ondertoon deed een aantal mensen de kerk verlaten. We hebben natuurlijk ook nog een tijdje in het dorp rondgelopen en aan de openbare wasplaats was een oud vrouwtje de was aan het doen. Toen ze werd aangesproken door een Spanjaard die zei dat een wasmachine toch veel handiger was, zei ze dat ze daar geen geld voor had en ze bovendien dan ook nog meer elektriciteit zou moeten betalen. In de buurt zijn er ook vele wandelwegen en op de parking kan je zonder problemen overnachten. De laatste kilometers als je vanuit Soria komt zijn heel mooi (vrij smalle wegen), als je daarna het dorp richting Burgos verlaat rij je over brede nieuwe wegen. Omstreeks 16u hebben we een plaatsje gekozen op de stadscamping van Burgos en 's avonds zijn we met de fiets nog even naar het centrum gaan kijken. Toen we terugkwamen was een heel deel van de camping afgespannen met linten en stroomden tientallen auto's met caravans toe. Aan het einde van de week is er een grote bijeenkomst van een kampeerclub uit Burgos en een aantal daarvan zijn hun caravan al komen plaatsen, 's avonds zijn ze met de auto terug weggereden.

Maandag 10 september

Enkele uren doorgebracht in het centrum van Burgos. Burgos is een overzichtelijke stad en vooral de kathedraal is een pareltje, een groot deel is recent gerestaureerd en een deel staat nog in de steigers. De inkomprijs van 4 euro is absoluut gerechtvaardigd. We zijn ook naar de burcht boven de stad geweest, van daaruit heb je een prachtig uitzicht. De rest van de middag en avond in de zon gezeten en met Fakie gewandeld. Op de camping is het wel grappig, wij staan op het gereserveerde stuk voor de 80 deelnemers van de kampeerclub maar die zijn er nog niet allemaal en wij hebben dus een zee van plaats. Al de anderen die aankomen staan op een hoopje op de overblijvende plaatsen.

Dinsdag 11 september

De eerdere plannen om ook even in Valladolid te stoppen hebben we opgeborgen, er moet tenslotte nog iets overblijven voor een van de volgende jaren. Toen we in Tordesillas aankwamen, was het meteen duidelijk dat er iets aan de hand was. Blijkbaar zijn hier net de jaarlijkse feesten aan de gang, dat is een meevaller want het stadje op zich stelt eigenlijk weinig voor. Veel huizen staan leeg of te koop, het lot van vele kleinere steden op het Spaanse platteland. De camping is een meevaller, vlak bij het centrum zodat we op elk moment van de dag naar de feestelijkheden kunnen gaan kijken. En : eindelijk draadloos internet !

Woensdag 12 september

Het laatste wat we gisterenavond/vannacht gehoord hebben waren kanonschoten en daar zijn we vanmorgen ook mee wakker geworden. Als de Spanjaarden feesten, hoort daar traditioneel veel lawaai bij. Deze voormiddag zijn we naar een encierro geweest, honderden (meestal) jongemannen lopen door de straten, achternagezeten door een aantal stieren die ze dan zo veel mogelijk proberen te pesten. Ja, natuurlijk is dat barbaars - maar ik ben toch blij dat ik het een keertje gezien heb. Gelukkig verstaan de mensen geen Nederlands, want mijn aanmoedigingen voor de stier zouden waarschijnlijk niet in dank afgenomen worden. Eigenlijk vind ik de bende die hieraan meedoet een hoop lafaards, de meesten springen al over de afsluiting als de stier in hun richting kijkt. Jammer genoeg heeft de stier niemand kunnen raken. Als je nieuwsgierig bent : ik heb een filmpje op Youtube geplaatst : http://www.youtube.com/watch?v=mKxZOk4y2y8

Donderdag 13 september

Vanmorgen ook weer gewekt door kanonschoten en naar de zoveelste encierro geweest van deze feesten, deze keer hebben we goed gelachen. De "hoofdstier" wou zich niet laten opjagen richting dorp en liep altijd terug richting wei. Zelfs tientallen ruiters slaagden er niet in om hem van gedacht te doen veranderen en uiteindelijk hebben ze het opgegeven, wat een afgang voor al die macho's. Intussen waren ze het vuurwerk (om vanavond de feesten af te sluiten) al aan het klaarzetten, heel dicht bij de camping. Dat wilden we Fakie niet aandoen en we zijn dan vertrokken naar Salamanca. Eerst zijn we naar camping Ruta de la plata gereden, maar de omgeving zag er zo ongezellig uit (overal waar je keek, waren ze nieuwe wegen en bruggen aan het leggen) dat we op zoek zijn gegaan naar een andere camping. Ons navigatiesysteem stuurde ons dwars door het centrum, voor je plezier moet je zoiets niet doen maar we zijn uiteindelijk toch op camping Regio geraakt. Prima gelegen om het centrum te bezoeken, maar weinig gezellig. 's Avonds nog even naar een winkelcentrum in de buurt gefietst en wat rondgehangen.

Zaterdag 15 september

Vandaag en gisteren een hele tijd in het centrum van Salamanca rondgewandeld en dat is ons uitstekend bevallen. Ik denk dat Salamanca zal binnensluipen in mijn top 3 van favoriete Spaanse steden. Wat hadden natuurlijk ook het geluk hier net in een feestweek op bezoek te zijn met overal straatanimatie, kraampjes enz. Aan de kathedraal was ook een middeleeuwse markt met oude ambachten en veel lekkere dingen om te drinken en te eten. De kathedraal zelf is een stuk minder indrukwekkend dan die van Burgos, maar je moest voor deze dan ook niet betalen om binnen te mogen.

Zondag 16 september

Gisterenavond zijn de feestelijkheden afgesloten met een groot vuurwerk, dat tot op de camping te horen en te zien was. Vanmorgen zijn we doorgereden naar camping Las Cañadas in Baños de Montemayor. We hadden beter eerst eens rondgekeken, maar we zijn natuurlijk weer zo stom geweest om eerst te betalen en dan een plaatsje te zoeken. De camping staat vol vaste kampeerders, die allemaal een plaatsje hebben onder grote zeilen om de warmte buiten te houden. Er heerst heer in de buurt een gezegde : 3 maanden winter en 9 maanden hel ! Wij komen echter naar hier om van de zon te genieten ! Er was op heel de camping geen enkel deftig plaatsje te vinden en uiteindelijk zijn we aan het tennisterrein gaan staan, waar geen elektriciteitsaansluitingen zijn. In de namiddag hebben we een wandeling gemaakt naar het stuwmeer hier in de buurt. De omgeving is echt prachtig en voor rustzoekers is het hier een paradijs. Maar morgen gaan we toch op zoek naar iets beters in de omgeving.

Maandag 17 september

Gisterenavond alweer vuurwerk (in Hervas, op 3 km van de camping) en weer moesten we niet uit de auto komen om mee te genieten. Eigenlijk volgen we de ruta de la plata (zilverroute) maar ze zouden het beter de vuurwerk- en feestroute noemen. En ook deze ochtend rond half zeven werden we gewekt met vuurwerk, deze keer veroorzaakt door donderwolken en bliksemschichten en bijgestaan door een flinke regenbui. Toen we rond half negen uit de auto kwamen scheen de zon alweer, we zijn nog even langs Hervas gereden en hebben dan koers gezet naar camping Parque Nacional de Monfragüe in Malpartida de Plasencia. Hier blijven we een dag of 2-3 hangen om te zwemmen , te tennissen en lekker te niksen. Internet is gratis, dus dat is ook mooi meegenomen, je moet wel telkens voor elk uur een nieuwe code vragen aan de receptie.

Dinsdag 18 september

Gisterenavond wilden we een filmpje zien op de laptop maar het regende zo hard dat we onze poging gestaakt hebben. Neen, het regende niet binnen - de stortbui veroorzaakte zo'n hels lawaai dat we de acteurs niet meer hoorden praten (en bij een Japanse film is dat toch wel belangrijk !).

Donderdag 20 september

De voorbije dagen zoals gepland niet veel gedaan, wel de hele auto gewassen - dus toch wel een beetje nuttig werk verricht. Vandaag hebben we een prettige en afwisselende dag achter de rug. Na ons vertrek hebben we enkele uren door het nationale park van Monfrague gereden, zeer mooi met vele parkings en uitzichtpunten om van de omgeving te genieten. Arenden en gieren kom je haast overal tegen, maar we hebben ook het geluk gehad enkele herten te zien, weliswaar vanaf een fameuze afstand. Daarna zijn we naar Caceres gereden, waar we een plaatsje hebben gevonden aan de albergue municipal, gratis plaatsen met water en elektriciteit inbegrepen. We staan hier met een zestal motorhomes, allemaal Spanjaarden en op de achtergrond mogen we meegenieten van de muziekschool (beginnelingen op blaasinstrumenten !) en de trainingen van de plaatselijke voetbalclub. De oude binnenstad is slechts 10 minuten wandelen en is absoluut de moeite waard.

Vrijdag 21 september

Via San Vicente en Valencia de Alcàntara (gebied met veel kurkeiken) naar Marvao in Portugal gereden. In het voorjaar waren we van plan om hier te overnachten maar door het slechte weer en de werken aan de parking zijn we toen niet gebleven. Vandaag hebben we ruim de tijd genomen om het arendsnest boven op een berg te bezoeken. Honderden jaren geleden was dit een zo goed als niet te veroveren vesting, nu vooral een rustige toeristische bezienswaardigheid met nog amper vaste inwoners. Om het geheel te bezoeken mag je toch een uur of twee uittrekken, vooral de burcht helemaal bovenaan is indrukwekkend en overal mag je (gratis) opklauteren. Daarna zijn we nog even in Castelo de Vide gaan rondwandelen en dan naar de Quinta do Pomarinho gereden waar we een plaats hebben gekozen onder een boom, want na een beetje regen vanmorgen is het weer vrij warm geworden. We zijn niet toevallig op deze plek terechtgekomen, vorige week in Salamanca stond er op de camping een Nederlands echtpaar die ons een foldertje hadden gegeven over hun eigen "boerderijcamping". We krijgen een fles wijn aangeboden en worden rondgeleid op een stuk van het 25 hectare groot terrein.

Zaterdag 22 september

Heerlijk geslapen en een fles appellikeur achtergelaten voor Dolf en Phine (de uitbaters van de camping), die nog sliepen na een avondje uit gisteren. Normaal was het de bedoeling langs het kasteel van Almoural te rijden, maar we hebben gisteren al genoeg (overblijfselen van) burchten gezien. Uiteindelijk zijn we in Tomar terechtgekomen, om het Convento de Cristo te bezoeken - jawel een burcht/klooster, maar wel van de tempeliers deze keer ! Onderweg hebben we regelmatig afgebrande bossen gezien, een jaarlijks weerkerend probleem in Portugal. Na de middag aangekomen in Fatima, één van de bekendere bedevaartplaatsen waar drie kinderen in 1917 een verschijning van Maria hebben gezien. Dit jaar is het dus 90 jaar geleden en dat wordt natuurlijk extra in de bloemetjes gezet. Elke dag zijn er misvieringen in verschillende talen, processies en rozenkransen allerhande. De talrijke souvenirwinkeltjes doen gouden zaken, en kaarsen in alle formaten gaan vlot over de toonbank. Vlak bij de basiliek zijn er een aantal plaatsen voorzien voor motorhomes en we hadden het geluk nog een plaatsje vrij te vinden. Tegen de avond stonden we er intussen met een dertigtal, ook buiten de gereserveerde vakken maar er is plaats genoeg. De politie laat hier maar begaan, er staan ook een aantal tentjes tussen de bomen.

Zondag 23 september

Gisterenavond naar de "kaarskesprocessie" geweest en vanochtend ook nog naar de misviering van 11u gaan kijken. Het is vandaag heel erg druk en veel bedevaarders leggen het laatste stuk af op hun knieën. Daarna zijn we langs de bijna lege autosnelweg naar Lissabon gereden, maar afgaande op de 15 tolhuisjes naast elkaar zal het hier morgenvroeg iets drukker zijn. De enige camping van Lissabon is onze verblijfplaats voor de volgende dagen.

Maandag 24 september

Meestal proberen we zo veel mogelijk met de fiets rond te rijden, maar hier in Lissabon hebben we toch maar een abonnement voor het openbaar vervoer genomen. Fietsers worden hier niet echt in de watten gelegd, de vele hellingen kunnen we eventueel nog overwinnen maar er is nauwelijks plaats om veilig te fietsen. We zijn met de bus naar het centrum geweest en hebben daar de verschillende wijken met een bezoekje vereerd. Natuurlijk hebben we ook de lift van Santa Justa genomen die de boven- met de benedenwijk verbindt en een ritje met tram 12 en 28 (nog altijd een hele belevenis met het bochtige traject door de steile en smalle straatjes) stond ook op het programma. Op de terrasjes rond het kasteel in de Alfama wijk was het heel gezellig en regelmatig kon je fadozangers aan het werk zien en horen. Het kasteel zelf hebben we niet bezocht, we hebben voorlopig genoeg kastelen gezien (die in tegenstelling tot dan van Sao Jorge wel gratis waren). Overal kwamen we ook studenten tegen (vooral meisjes) die hun "doop" kregen.

Dinsdag 25 september

Vandaag uitgebreid Belem bezocht, met o.a. de toren van Belem, het monument van de ontdekkingsreizigers en het Mosteiro dos Jerónimos (klooster). Ondanks de vele busladingen toeristen die hier worden afgezet is het een verademing om langs de Taag te wandelen zonder het drukke verkeer in het centrum. We hebben ons bezoek aan Belem afgesloten met een portie "pasteis de Belem", een gebakje waarvan de samenstelling al generaties lang angstvallig geheim wordt gehouden maar de smaak ligt een beetje tussen rijst- en mattentaart. In ieder geval lekker, zeker met nog een extra laagje kaneel en suiker.

Woensdag 26 september

Vandaag zijn we met de bus naar het stadion van Benfica gereden. Er worden ook rondleidingen gegeven maar we waren net te laat en moesten bijna 2 uur wachten voor de volgende. Dat vonden we wat overdreven, het stadion van Belenenses ziet er trouwens veel gezelliger uit en daar kon ik gisteren gewoon binnenlopen. We zijn dan maar naar het winkelcentrum aan de overkant gegaan. Een gigantisch groot complex met o.a. bioscopen, bowling, achtbaan, lunapark en uiteraard veel winkels. Vooral het zeer uitgebreid restaurantaanbod viel in de smaak.

Donderdag 27 september

We hebben Lissabon achter ons gelaten en zijn een eindje verder gereden naar Sintra. Natuurlijk kan je hier ook de nodige palacios en souvenirwinkeltjes vinden, maar we zijn vooral voor de Quinta da Regaleira : een wonderbaarlijk allegaartje van grotten, torentjes, vijvertjes en wandelpaden. Je kan er ook in een bijna 30 meter diepe initiatieput afdalen die symbool moet staan voor dood en wedergeboorte. Kortom : iedereen die houdt van een mengeling van romantiek, mystiek en kasteeltjes moet hier enkele uren ronddwalen ! Een zaklamp kan van pas komen in de soms totaal onverlichte grotten. Ik ben sommige stukken doorgesukkeld met het infraroodlichtje van het fototoestel en als dat niet hielp heb ik met flitslicht een foto gemaakt om dan op het schermpje te bekijken waar ik moest lopen. Daarna zijn we langs Cabo da Roca gepasseerd, het meest westelijke punt van het Europese continent. Om te overnachten hebben we de Orbitur camping van Guincho (op 6 km van Cascaïs) opgezocht.

Vrijdag 28 september

Vanmorgen langs de mooie kustweg naar de Boca do Inferno ("hellemond"), een grillige inham waar de golven woest op de rotsen beuken - maar niet bij windkracht nul zoals vandaag. Dan verder langs Cascaïs en Estoril terug tot Lissabon en een kijkje gaan nemen op het voormalige terrein van de wereldtentoonstelling (1998). Ik herkende nog direct vele gebouwen maar het grootste deel is nu woonzone geworden, maar wel met de nodige fantasie en durf ontworpen. Terwijl we door de verschillende wijken rijden, denk ik terug aan de fantastische week die ik hier in 1998 heb doorgebracht. Veel details kan ik me niet meer herinneren, maar de indruk die het tentenkamp van Jan Hoet Jr. (waar ik toen logeerde) heeft nagelaten is onvergetelijk : tot 's morgens vroeg rond het kampvuur verhalen vertellen, goedkope wijn drinken, nog goedkopere weed roken en overal mooie mensen. Kortom : Woodstock met 30 jaar vertraging ... Sorry voor deze korte flashback, na het "expobezoek" zijn we over de 18 km lange Vasco da Gama brug gereden en een plaatsje gekozen op de Orbitur camping van Evora, waar we ook in maart overnacht hebben.

Zaterdag 29 september

Dat was schrikken deze ochtend : geen zon ! We zijn nu al enkele weken gewend aan een wolkenloze hemel,, maar dat kan natuurlijk niet blijven duren. Ze voorspelden voor vandaag (en de volgende dagen) ook regen maar daar hebben we voorlopig nog niets van gezien. We hebben dat wat rondgehangen in Evora en ook na ons tweede bezoek blijven we het een fantastisch stadje vinden. In de namiddag zijn we naar het stierenvechten geweest. Jaja, een verwerpelijke bezigheid en ik kan me er zeker ook niet akkoord mee verklaren maar de Portugese variant hadden we nog niet gezien en vermits je pas een oordeel kan vellen als je het zelf hebt meegemaakt ... Het eerste deel is zoals in Spanje : de sukkelaar krijgt een aantal bandarillos in de nek geplant door zeer bedreven ruiters maar daarna is het totaal verschillend. De stier wordt niet afgemaakt maar wordt uitgedaagd door "ongewapende" waaghalzen die met blote handen de stier moeten "bedwingen". Zeer spectaculair schouwspel, regelmatig worden er uitdagers op de horens genomen en weggezwierd.

Zondag 30 september

Gisterenavond en vannacht is de voorspelde regen toch gevallen en ook onderweg is het blijven regenen tot de Spaanse grens. Onderweg hebben we hier en daar een glimp opgevangen van de marmergroeven van Estremoz en de forten van Elvas. In de namiddag hebben onder een dreigende hemel Mérida bezocht, aan de ruïnes hebben we geen geld gegeven maar het was wel prettig wandelen aan Puente Romano (de oude Romeise brug van 792 meter lang. In de uitgaansbuurt hebben we ook de Calle John Lennon ontdekt. Rond 18u zijn we camping Mérida opgereden, een bijna verlaten camping langs de weg naar Madrid. Intussen regende het weer en kunnen we onze eerste (!) dag regen noteren sinds ons vertrek op 27 augustus.

Maandag 1 oktober

Eigenlijk wilden we om 9 uur doorrijden deze ochtend (na een hele nacht regen), maar er was een probleempje : we werden pas wakker om 9u15 ... op zich niet erg maar we moesten wel veel uren rijden vandaag. Uiteindelijk waren we rond half elf op weg en iets meer dan een uur later waren we in Trujillo, een niet zo grote maar wel gezellige stad met veel oude palacios die vroeger eigendom waren van bekende veroveraars van Zuid-Amerika. Onze volgende stop was Guadalupe, een bedevaartsoord waar vandaag echter weinig te beleven was. Het was intussen half vijf en we moesten nog zo'n 90 km rijden naar onze geplande overnachtingsplaats. Het navigatiesysteem rekende daarvoor nog zo'n 3 uren rijden. We zijn dan eens gaan kijken naar de camping aan Guadalupe maar die was helemaal leeg en stond voor een deel onder water. Dan toch maar verder, die drie uren zou wel een foutje zijn. De eerste 40-50 km gingen zonder veel problemen maar de resterende kilometers waren een ware marteling : een weg nauwelijks die naam waard vol putten, ontbrekende stukken asfalt, 700 bochten per 100 meter, omhoog, omlaag en intussen begon het donker te worden. De laatste 10 km waren dan weer een verademing, dat stuk was recent verbreed en had een nieuwe asfaltlaag gekregen. Als beloning kregen we langs de weg ook nog tientallen reeën te zien. Na 19u kwamen we aan op camping El mirador de cabañeros in Horcajo de los Montes : receptie en cafetaria gesloten, camping helemaal leeg (enkele bungalows werden 's avonds bezet door arbeiders die in de buurt aan het werk zijn), kortom de gezelligheid is ver te zoeken. En dit was nu net een camping waar we enkele dagen wilden blijven. Jammer, want het is een verzorgde camping met een mooi uitzicht over het dorp en de omgeving. De sfeer die hier nu hangt is best te omschrijven als de campingversie van the Shining, we vragen ons af waar Jack Nicholson blijft.

Dinsdag 2 oktober

Ondanks de onheilspellende weerberichten is het toch de hele dag droog gebleven en de temperatuur ligt rond de 25 graden. Morgen zou het in een keer tien graden minder zijn ! We zitten nu op camping El Greco op wandelafstand van Toledo, onderweg werden we regelmatig "aangevallen" door grote zwermen insecten (een kruising tussen vliegende mieren en wespen) die te pletter vlogen tegen de auto. In de namiddag hebben we met de fiets de omgeving verkend en al een paar foto's genomen van Toledo.

Woensdag 3 oktober

Het heeft bijna de hele nacht geregend maar dat was niets vergeleken met de zondvloed die we vanmiddag te verwerken hebben gekregen. Eigenlijk heeft het maar een uur echt doorgeregend maar dat was genoeg om ons een eilandgevoel te bezorgen. We waren helemaal omringd door water maar op de televisie zagen we dat het nog veel erger kan, o.a. in Sevilla zijn er doden gevallen en dreven de auto's als wrakhout tegen hoge snelheid door de straten. Tijdens onze wandeling door Toledo hebben we geluk gehad, de hele tijd was het paraplu open - paraplu dicht, jas aan - jas uit. Toledo is een mooie stad, jammer van het mindere weer. Ook jammer : het huis van El Greco, de beroemde schilder, is momenteel gesloten voor restauratie. Ook het Alcàzar was niet te bezoeken, hoog bezoek of zoiets. In Toledo staan trouwens heel veel gebouwen in de steigers, het is te betwijfelen of je de stad ooit helemaal "af" kan zien.

Donderdag 4 oktober

Een kleine 100 km gereden vandaag en een plaatsje gekozen op camping Alpha in Getafe, een voorstad van Madrid. De camping ligt eigenlijk midden in een industriegebied, dat is weer een nieuwe ervaring. Op enkele honderden meters ligt een groot bos, waar het heerlijk rustig is maar de omgeving van de camping is ronduit ongezellig : heel veel vuilnis op straat en lawaai van vrachtwagens en voor de rest niets te beleven. De camping op zich valt eigenlijk wel mee, maar de bungalows met hun tralies voor de vensters laten dan weer meer denken aan de barakken in een concentratiekamp. We hebben ons wat in het zonnetje gezet en hebben een uurtje getennist. Morgen nemen we de bus naar het centrum, benieuwd hoe dat gaat aflopen.

Vrijdag 5 oktober

Vandaag met de bus tot de Plaza de Gelazpi en dan verder naar het centrum met de metro. Voor minder dan 4 euro kan je de hele dag zo veel rijden als je wil en daar hebben we dan ook van geprofiteerd : Puerta del Sol, Plaza de España, het stadion van Real Madrid en nog veel meer stonden op ons "verlanglijstje". Het station van Atocha is ook knap, in de hal is een grote tropische plantentuin gemaakt met restaurants en zitbanken. Het Thyssen-Bornemisza museum was een beetje een tegenvaller, heel veel oude meesters en ook flink wat impressionisme maar de 20e eeuw (en dan vooral het surrealisme) is ondervertegenwoordigd. 's Avonds doodmoe van de (ondanks de vele metroritten) vele kilometers wandelen.

Zaterdag 6 oktober

Madrid is een geweldige stad, maar 2 nachten op camping Alpha zijn genoeg, we zijn verhuisd naar camping Arco Iris in Villaviciosa de Odón - een verademing tegen de vorige camping, maar wel een omslachtige verbinding met Madrid.

Maandag 8 oktober

De voorbije dagen Madrid uitgebreid verkend d.w.z. eerst met de fiets naar Boadilla, daar de metro ligero tot Colonia Jardin en dan verder met de metro. Klinkt ingewikkeld maar eigenlijk gaat het allemaal vlot dank zij de korte wachttijden. We hebben intussen ook het Parque del Retiro (met grote serre), het Reina Sofia museum (hier hangt wel wat naar mijn goesting), het Prado museum (veel Rubens en andere lelijke dingen), de Plaza Mayor en veel meer bezocht. Over kunst heeft iedereen natuurlijk een andere mening. Ik vind : alles wat ik niet zelf kan maken of bedenken is kunst, of dat nu lelijk is of mooi. Moderne zaken dragen mijn voorkeur weg, maar de schilderijen van Miró (waarvan het Reina Sofia een grote collectie heeft) vind ik meestal maar niets. Nog iets over de Madrileense musea : het lijkt me makkelijker om JFK Airport met een bom binnen te wandelen dan een museum in Madrid. Alle rugzakken e.d. door de scanner en zelf moet je ook door een poortje, zelfs flesjes water mogen niet binnen. In het hele stadscentrum is ook opvallend veel politie aanwezig en op elke trap, achter elk hoekje, aan elke bushalte hangt wel ergens een bewakingscamera. Ook opvallend : zelf heb ik in Madrid eigenlijk niet zo heel foto's genomen, er is zo veel tegelijk te zien dat je er soms niet aan denkt.

Dinsdag 9 oktober

Eerst was het de bedoeling om ook nog naar Ávila, Segovia en El Escorial te rijden, maar er moet ook nog iets overblijven voor een volgende keer. Volgende jaar in combinatie met de Expo in Zaragoza misschien ? We hebben dan maar besloten om naar Aranjuez te rijden, eerst wilden we er gewoon een tussenstop van maken maar het is weer een extra overnachtingsplaats geworden : Camping Internacional Aranjuez. Tot begin dit jaar was de naam nog Soto del Castillo maar de camping is sinds april onder een andere naam een nieuw leven begonnen en is nu in handen van een in de jaren zestig uitgeweken Antwerpenaar die ook camping La Marina in Alicante uitbaat. Aranjuez is geen onmisbare stop in de buurt van Madrid, maar het is wel aangenaam om rond te wandelen in de parken en onder de galerijen van de verschillende gebouwen. 's Avonds nog uitgebreid gepraat met Damien, een toffe gast uit Charleroi die verantwoordelijk is voor de receptie.

Woensdag 10 oktober

Vandaag voor een deel de Don Quijote route gevolgd,, o.a. langs Consuegra waar (om de toeristen te plezieren ?) nog een een aantal windmolens te bezichtigen zijn. Of er een exemplaar bijstaat waar het geesteskind van Cervantes tegen gevochten heeft, valt te betwijfelen. Dan verder gereden naar de lagunas de Ruidera en ja, het bestaat nog : een gebied waar absoluut geen GSM-ontvangst is ! Op camping Los Batanes staan we bijna alleen, iedere kampeerder heeft hier momenteel een perceeltje van zo'n 2000 m². De omgeving is erg mooi, maar om het nog mooier te maken zou het eigenlijk eens flink moeten regenen, want normaal moeten de waterpartijen in elkaar overlopen via allerlei kanaaltjes en watervallen. Dat is op dit moment niet het geval, het meer dat het dichtste bij de camping ligt staat zelfs helemaal droog.

Donderdag 11 oktober

In de voormiddag was het nog zonnig, maar 's middags hebben donkere wolken voor flink wat afkoeling gezorgd. We hebben langs de verschillende lagunes gewandeld en gefietst maar dat laatste hadden we beter niet gedaan. De staander van Nancy haar fiets is afgebroken en ik heb platte band gereden. Eigen schuld volgens Nancy, ik moet maar op het asfalt blijven rijden. Die platte band is wel vervelend, want we hebben geen herstelmateriaal bij. Waarom zou ik dat bijhebben ? Ik heb nog nooit in mijn leven een band gerepareerd en zou niet weten hoe eraan te beginnen. Morgen ergens stoppen aan een fietsenwinkel zal niet lukken, want 12 oktober is een feestdag. Er zijn intussen al enkel tientallen Spanjaarden op de camping aangekomen die van het verlengde weekend willen profiteren. 's Avonds in de auto hadden we nog eens pech : enkele dagen na het eerste heeft ook het tweede halogeenlampje in de leesspot boven de tafel het opgegeven. We moeten dus op zoek naar een fietsenwinkel die ook onze halogeenlampjes wil vervangen ...

Vrijdag 12 oktober

Tot gisterenavond laat zijn de Spanjaarden blijven toestromen op de camping. We hebben nog even overwogen om langer te blijven maar het zuiden lonkte, we hebben Ubeda en Baeza ook niet bezocht (stonden wel op ons verlanglijstje) en zijn rechtstreeks naar Córdoba gereden. Zo'n 20 km voor de stad zijn we camping Albolafia opgereden, hier blijven we 1 nacht staan zodat we morgenvroeg naar een camping in het centrum kunnen gaan.

Zondag 14 oktober

Gisterenochtend zijn we naar camping El Brillante in Córdoba gereden, een goede keuze zo bleek al snel : grote plaatsen, rustig gelegen en toch dicht bij het centrum. We hebben dus 2 volledige dagen gehad om de stad te verkennen. Córdoba is een beetje te vergelijken met Granada, maar dan zonder Albaicin (de meest pittoreske wijk, met nauwe steegjes en veel alternatieve jongeren). Het centrum is compact en alles is te voet te bereiken. De mezquita (vroeger moskee; nu kathedraal) is natuurlijk een "must" om te bezoeken, het is best een vreemd zicht om in het Moorse gebouw Christusfiguren te zien hangen. Het is erg prettig om rond te hangen in de smalle straatjes van de Judería (de oude jodenwijk) en de kroegen/tapabars rond de mezquita. Voor de shoppingfreaks zijn er natuurlijk meer dan genoeg winkels. In één van de winkelcentra was een dierenwinkel waar een schnauzertje zat te wachten op een nieuwe thuis, het was helemaal Oxbow toen hij klein was en Nancy was natuurlijk meteen verkocht. Het hondje zag er kerngezond uit, was zeer speels en voor 625 euro mochten we hem meenemen ... maar dat hebben we dus niet gedaan. Dat kunnen we Fakie niet aandoen op haar oude dag. Fakie is sinds de dood van Oxbow trouwens veel veranderd, ze is rustiger geworden en geniet van alle aandacht voor haar alleen. Oxbow was altijd onze favoriet en Fakie moet dat misschien toch ook ervaren hebben.

Maandag 15 oktober

Op de camping was het de voorbije dagen vrij druk maar na gisterenmiddag (einde van een lang weekend) zijn we bijna alleen achtergebleven. Intussen zijn we richting Costa del Sol gereden, ook wel Costa del Golf genoemd vanwege de vele golfterreinen. Onderweg hebben ze bij Decathlon de achterband van mijn fiets vervangen en hebben we nieuwe halogeenlampjes gekocht zodat we 's avonds niet meer in het donker zitten.

Dinsdag 16 oktober

We hebben ons eerste nachtje camping Cabopino in Marbella achter de rug en het was er eentje met veel lawaai, het heeft heel hard geregend en geonweerd maar vanmorgen scheen het zonnetje en dat is de hele dag zo gebleven. Toen we gisteren aankwamen was de eerste indruk negatief : heel veel Engelsen (ook die met een Spaanse nummerplaat) met satellietschotels groter dan onze auto. De hele dag is er veel verkeer op de camping, ze rijden naar de bakker, naar het zwembad (!), het strand enz - allemaal zaken die je ook te voet of met de fiets kan doen. Ook de hele omgeving is afgestemd op Engelsen, eigenlijk is dit gewoon Zuid-Engeland met hier en daar een faciliteitenwijk voor Duitsers. Op de nummerplaten kan je niet vertrouwen, want ook in auto's met Spaanse nummerplaten hoor je constant een Coronation Street accent. Vandaag hebben we de omgeving verkend en eigenlijk valt het wel mee. Je moet steeds rekening houden met de drukke weg die je steeds moet volgen of kruisen maar er is een mooi duinengebied om met Fakie te wandelen en ook het jachthaventje met de rondliggende restaurantjes mag er zijn. Voor de liefhebbers is er ook een naaktstrand en geloof ons, we hebben al speciale modellen gezien - zowel mensen als onderdelen ...

Donderdag 18 oktober

We zijn iets langer op Cabopino gebleven dan gepland vanwege het slechte weer in het zuidoosten van Spanje. Elke dag zien we op de televisie en in kranten beelden van kapotgeslagen bruggen, ondergelopen huizen, modderstromen en weggespoelde auto's. Wij zitten hier voorlopig nog altijd in de zon. Vandaag zijn we met de bus (meer dan een half uur rijden) naar het centrum van Marbella geweest en dat is wel de moeite. Er is een mooie dijk om te wandelen, een jachthaven, veel winkeltjes en een mooi oud centrum. Er is ook overal veel groen en kunst te vinden. Het openluchtzwembad van de camping is intussen gesloten, dus om te zwemmen ga we naar de zee (10 minuutjes wandelen).

Vrijdag 19 oktober

Omdat we (eigenlijk ik) eigenlijk wel eens wilden zien of al dat slechte weer aan de andere kant van Andalucía zo erg is dan ze op televisie beweren, zijn we die richting uitgereden. En hoe verder we naar het oosten reden, hoe meer wind en regen we kregen maar uiteindelijk viel het wel mee. In Almuñécar zag je nog regelmatig modder in de straten. Uiteindelijk zijn we tot een eindje voorbij Motril gereden, naar wat zo'n beetje de lelijkste buurt van Spanje moet zijn : Carchuna - camping Don Cactus. De camping ziet er ondanks het miezerige weer goed uit, met veel vaste Spanjaarden maar de omgeving is leeeeeeelijk, overal serrebouw met (soms stukgewaaide) plastiek tot zelfs helemaal tegen de berghellingen op. We zitten wel vlak aan zee en als je niet landinwaarts kijkt heb je er geen last van.

Zondag 21 oktober

De twee voorbije zonnige dagen gevuld met tennissen, fietsen en niksen. Veel is hier in de onmiddellijke omgeving dan ook niet te beleven, enkel in Calahonda op 3 km is wat beweging. Eigenlijk is de rust welkom na het drukke en lawaaierige Marbella. Hier hoor je enkel vogeltjes en af en toe de golven van de zee.

Dinsdag 23 oktober

Gisteren amper 20 km verder gereden naar Castillo de Baños, maar er was werkelijk niets te zien dat de moeite waard is om te vertellen. Na een verhaal van een Nederlands koppel over een overspoelde en geëvacueerde camping in Javea hebben we een Brits echtpaar gesproken die waren gevlucht voor een muggenplaag in La Manga. Door het vele water en slijk dat overal achterblijft, hebben die beestjes het natuurlijk naar hun zin. Vandaag zijn we via Almeria (onderweg ook even gaan kijken naar campings in Almeria en Roquetas de Mar) naar het natuurpark Cabo de Gata en de gelijknamige camping gereden. Onderweg zie je bijna niets anders dan lelijke serres, enkel in Almeria houdt het even op om plaats te maken voor de stad en haar haven. Toen we het natuurgebied inreden hield het op ... voor enkele kilometers, want ook de camping waar we staan heeft langs één kant ook serres als buur. Gelukkig zijn de serres hier niet te overheersend zodat er nog veel plaats overblijft om te wandelen en te fietsen.

Woensdag 24 oktober

Gisterenavond zijn we lek geprikt door de muggen. Vanmorgen nog naar het "centrum" van Cabo de Gata gefietst maar na de middag is het zachtjes beginnen regenen. Rond 17u kwam de zon terug even piepen en zijn we nog een uurtje gaan tennissen.

Vrijdag 26 oktober

Gisteren nog genoten van de heerlijke rust, het zwembad en het tennisterrein van camping Cabo de Gata maar deze ochtend begon het te kriebelen en moesten we verder. Langs San José en Las Negras doorheen het natuurgebied van Cabo de Gata levert mooie beelden op, de kleuren van de rotsformaties variëren van oker over oranje tot purper met als afwisseling bijna spierwitte steenmassa's, af en toe verstoord door ... serres. Daarna hebben we een eindje de kustweg gevolgd, er is intussen ook een nieuwe (betalende) autosnelweg aangelegd richting Cartagena maar dat is eentoniger (en kost geld). Rond 13u waren we een mooi plekje aan het zoeken om iets te eten en enkele kilometers voor Águilas kwamen we net vóór San Juan de los Terreros aan een stuk duinen en strand dat wel geschikt leek. Toen we de zee naderden bleken er bijna 100 motorhomes te staan. Het was er te mooi om door te rijden en we hebben ons onder een boom gezet met zicht op de zee. Enkele honderden meters verder begint een nieuw aangelegde wandeldijk zodat we 's avonds nog een mooie wandeling kunnen maken.

Zaterdag 27 oktober

Een heerlijk rustige nacht gehad met alleen de volle maan als verlichting en daarna nog enkele tientallen kilometers verder gereden tot Bolnuevo, een deelgemeente van Mazarrón. Dat camping Playa de Mazarrón een populaire overwinteringsplaats is, bleek al snel toen we om een plaatsje voor enkele dagen vroegen. Op de hele camping waren nog enkele (gereserveerde) plaatsen vrij tot uiterlijk 1 november, dan moeten we vertrekken en staat alles vol. Dat belooft nog voor de volgende weken. Trouwens ook raar om te zien hoe verschillende nationaliteiten graag samenhokken, deze camping is bijvoorbeeld voor 90 % bezet door Duitsers. Velen daarvan proberen ook iets bij te verdienen en herstellen fietsen, verkorten broeken, verbreden broeken (lijkt me winstgevender), maken verjaardagskaarten of juwelen enz. Op de hele camping zijn metalen constructies waar in de zomer zonneluifels de hitte tegenhouden. Op zich niets mis mee maar daardoor is de hoogte vrijwel overal beperkt tot maximum 3 meter en dat geeft voor vele motorhomes problemen. Omdat de achterkant lager is dan de voorkant van onze auto, zijn we achteruit in de plaats gereden tot de alkoof net de metalen dwarsbuizen niet raakte. Op die manier hebben we nog ruimte genoeg om vóór of achter de auto te zitten.

Zondag 28 oktober

Zwaarbewolkte dag met af en toe een beetje regen. Dan maar een beetje tennissen ? Nee dus, want blijkbaar moet je in het weekend betalen om te tennissen, terwijl het tijdens de week gratis is. Gevolg : het tennisveld ligt er de hele dag ongebruikt bij ! Een beetje op internet surfen dan maar ? Dat had je gedacht, als je met je eigen laptop op internet wil, moet je een abonnement van minstens een maand ondertekenen en moet er een technieker langskomen ... Je kan wel een paswoord kopen waarmee je dan op één van de 2 computers 3 uur kan surfen voor 5 euro. Eén van de computers is echter stuk, op de andere is de verbinding tergend langzaam en valt op een bepaald moment onherstelbaar weg. Iedereen die inlogt kan alle instellingen veranderen, de Windows updates zijn al lang niet meer uitgevoerd, als je wil kan je keyloggers installeren enz. Kortom, niet echt een veilige omgeving om bijvoorbeeld je bankzaken te regelen. Bovendien zijn op het qwerty klavier de letters niet meer leesbaar - heel vervelend.

Woensdag 31 oktober

In het begin vonden we onze draai niet op Playa de Mazarrón maar uiteindelijk is het ons toch goed bevallen en is dit een kanshebber om ooit langer te verblijven. De camping waar we intussen staan, La Manga, is nog een stuk groter maar is toch helemaal anders van sfeer. Het is hier zo groot dat je naar schatting een uur of 2 nodig hebt om alle straatjes te verkennen. Alle plaatsen zijn afgebakend met hoge hagen zodat je weinig contact hebt met de buren. De camping heeft wel een ruim vrijetijdsaanbod en, toch verwonderlijk na de overbezette vorige camping, er is hier nog plaats zat. We hebben een zonnig plaatsje gekregen en dat is nodig want temperaturen van 25 graden en meer hoeven we voorlopig niet meer te verwachten en er staat een frisse noorderwind.

Donderdag 1 november

Mooi weer en enkele graden warmer, een beetje getennist en rondgefietst. De camping leent zich echt voor een langer verblijf, mede door de vele activiteiten zoals tennistornooien, halloweenfuif, Spaanse lessen enz. 's Avonds buiten zitten is er niet bij, door het regenachtige weer van de voorbije weken zijn er te veel muggen, al hadden we erger verwacht door de verhalen die de ronde deden. In een lokale krant werd het gebied zelfs als "te mijden" beschouwd.

Vrijdag 2 november

Vandaag zijn we aangekomen bij Camper Park Costa Blanca, gelegen op een heuvel met prachtig zicht op de omgeving.

Maandag 5 november

Wat als een korte stop van 2 nachten was gepland zal uitgroeien tot een verblijf van een week. Waarom ? Je staat hier rustig en goedkoop, je kan altijd met iemand een praatje maken én ik heb eindelijk werk gevonden waar ik niet moe van word : 's avonds de poort van het terrein sluiten ... Bovendien zijn in het dorp de jaarlijkse feesten begonnen.

Dinsdag 13 november

Een week verder en nog altijd in Alfaz, dat zegt genoeg zeker ? Eigenlijk willen we hier nooit meer weg maar dat zal niet lukken, enkele dagen extra kunnen we het nog wel uithouden. De feesten van Alfaz zijn achter de rug, maar nu zijn de feesten in Benidorm begonnen. Vrijwel elke dag kan je wel ergens naar vuurwerk of een stoet gaan kijken. Elke dag gaan we een eindje fietsen naar een (rommel)markt of om iets te eten bij de Chinees of een ander restaurant, gisteren was er zelfs paella op de parking ! Gisteren zijn we naar Altea geweest, de dijk hadden we al dikwijls afgereden maar in het oude centrum waren we nog nooit geweest. Steile straatjes en aan de kerk een "mirador" met een prachtig uitzicht op de omgeving. Deze middag zijn we eindelijk in Benidorm geraakt. Het is er drukker dan ooit, de wandeldijk en de winkelstraatjes zijn overvol en de populaire café's aan het strand puilen uit van al dan niet dronken Britten.

Zondag 18 november

We hebben een nieuw record gevestigd, 17 nachten op dezelfde plaats ! Het was dan ook meer dan de moeite waard : veel verschillende nationaliteiten om een praatje mee te maken en alles op fietsafstand (markten, Benidorm, zee e.d.) en geen druppel regen. De laatste dagen was het vooral 's nachts zeer koud maar overdag was de zon altijd present.

Maandag 19 november

Driehonderd kilometer gereden naar camping Eden in Peñiscola. In het voorjaar wilden we hier ook enkele nachten verblijven maar alle plaatsen waren toen bezet, nu is het dus wel gelukt. De rechterkant van de camping staat vol met langblijvers maar aan de linkerkant waren er nog veel lege percelen. Toen we aankwamen hebben we eerst een uurtje in de zon gezeten en dan zijn we met Fakie een wandeling gaan maken. Het strand en de wandeldijk liggen vlak bij de camping en er zijn veel restaurants en winkels. Een beetje zoals Benidorm dus, zou je denken maar het verschil is groot : bijna alles is hier gesloten !

Dinsdag 20 november

Zoals voorspeld, lag de temperatuur deze ochtend zo'n 10 graden hoger dan gisteren en heeft het ook een beetje geregend. We zijn in voor- en namiddag een eindje gaan fietsen en zijn onder andere gaan kijken op de 2 camperplaatsen richting Benicarló. In vergelijking met wat we op de camping betalen, zijn ze te duur maar wel goed gelegen. Het centrum van Peñiscola is een absolute aanrader : mooie uitzichten, kasteel, veel restaurants (nu meestal gesloten) - in de zomer moet het hier zeer druk en gezellig zijn.

Woensdag 21 november

Gelukkig zitten we niet in Andalusië. Op de televisie krijg je alleen beelden te zien van overstromingen, omgewaaide bomen, tornado's en vernietigde vitrines. Wij zijn in l'Ametlla de Mar verzeild, aan de delta van de Ebro. Met de ACSI camping card betaal je hier maar 12 euro en voor dat geld krijg je een prachtige omgeving en een gezellige camping. Helaas is het geluid van de nabij gelegen autosnelweg dag en nacht duidelijk hoorbaar met als extra ook nog regelmatig trein- of vliegtuiglawaai. Buiten de natuur is hier weinig te beleven en van het beloofde draadloze internet is niets te vinden. Omdat ze morgen nog een redelijk zonnige dag beloven, zullen we toch nog een dagje blijven.

Donderdag 22 november

Gisterenavond zijn er nog een stel Engelsen aangekomen die het blijkbaar moeilijk hadden met de uitschakeling van het nationale team in de voorrondes van het EK voetbal. De oplossing voor een doorsnee kaalgeschoren voetballiefhebber : zuipen en ruzie maken. Onze weerwraak deze ochtend toen zij nog lekker in hun bed lagen : Fakie met een balletje laten spelen, wat steeds met het nodige geblaf gepaard gaat. Van de zon hebben we niet veel gezien vandaag en er stond een koude wind. Vanmiddag zijn we met de fiets naar het centrum gereden, maar echt de moeite was het niet. Peñiscola was al deels uitgestorven, L'Ametlla is helemaal doods.

Vrijdag 23 november

Het wordt steeds minder : het weer, de campings en (voornamelijk met het dichterbij komen van 10 december) ook ons humeur. Onderweg naar Vilanova y Geltru heeft het al geregend en nu we op de camping staan, is het ook maar een triestige boel. Als een volleerde internetjunkie eerst naar een verbinding gezocht met een draadloos netwerk maar ook hier wordt de wifi-belofte weer niet waargemaakt. Af en toe kan ik een signaal oppikken, maar we zijn niet van plan daar 3 euro per dag voor te betalen.

Zaterdag 24 november

Ik slik mijn woorden van gisteren terug in, om een of andere onverklaarbare reden is er nu wel een prima verbinding met het wereldwijde web. Een dag internet is hier trouwens best betaalbaar, drie euro. Op de camping heerst weinig sfeer, door de koele temperaturen zit iedereen binnen. Het overdekt zwembad gaat een week dicht voor onderhoudswerken en de tennisterreinen zijn opgebroken, we hebben dus de beste periode van het jaar gekozen. We zijn dan maar met de bus naar het centrum gereden en zijn de dijk op- en af gewandeld.

Maandag 26 november

Gisteren nog 120 km naar het noorden opgeschoven, terug naar Blanes waar we ook in het voorjaar waren. In Vilanova drong er haast geen zon door op de kampeerplaatsen en hier staan we volop in de zon, die de laatste 2 dagen de hele dag voor een stralend blauwe hemel zorgt. Er staat altijd een frisse wind en 's morgens is het echt koud. Aan de receptie werkt (ook hier weer) een jongeman uit België, onderweg zijn we regelmatig zulke "exemplaren" tegengekomen die alles in België hebben achtergelaten om hier een nieuw leven te beginnen. Als zo een jonge kerel dat kan, dan moeten wij met alle onze levenswijsheid :-) daar toch ook in kunnen slagen ? Tot uiterlijk mijn 50e verjaardag wil ik het nog uithouden en dan is het echt genoeg geweest. Als ik dan nog in Antwerpen blijf rondhangen beschouw ik mijn plannen/dromen als mislukt en blijf ik als een brave werkmens mijn pensioen afwachten ...

Dinsdag 27 november

Het zonnetje blijft hier maar schijnen, dus blijven we nog een dagje staan. Veel ondernemen doen we niet meer, maar lachen doen we nog altijd graag. Gisterenavond was het weer prijs. Er is een al wat ouder Frans echtpaar (dat eruit ziet alsof net uit een stripverhaal weggelopen) aangekomen met een oude camper die ze tweedehands gekocht hebben. Ze moeten alles nog een beetje uitzoeken en gisterenavond waren ze aan het prutsen om hun rolgordijntjes dicht te krijgen. Ik vroeg hen of de vorige eigenaar de afstandsbediening misschien vergeten was en had onze afstandsbediening van de autoradio in mijn hand. Ik drukte op een knopje en terwijl gingen onze gordijntjes dicht (die Nancy stiekem naar beneden trok). Ja, dat gingen ze dan nog eens navragen in de garage. Zelfs na een jaartje vakantie komt ons slecht karakter nog bovendrijven ...

Woensdag 28 november

Vandaag hebben we Spanje vaarwel gezegd, alhoewel er de laatste week nauwelijks nog sprake was van Spanje maar wel van Catalonë - steeds meer is Catalaans hier de voertaal. Niet altijd even gemakkelijk én frustrerend - je gaat 4 jaar naar de avondschool en dan begrijp je de mensen nog niet ... De dag begon al goed, we wilden om 9 u doorrijden, maar de receptie ging pas open om 10u en we moesten nog betalen. Langs de NII zagen we net als in februari weer overal hoertjes langs de baan staan. Het was nu duidelijk kouder want hier en daar hadden ze een kampvuurtje gemaakt. Na het bezichtigen van de de opgewarmde koopwaar hebben we dan betaald voor de autosnelweg tot de Spaanse grens om daarna langs de Franse kust (o.a. Leucate en Barcarès) verder te rijden. Onderweg hebben we nog enkele flamingo's gezien maar er was niet direct een plaatsje om te stoppen en een foto te nemen. Veel parkings aan de zee zijn trouwens zelfs in het laagseizoen ontoegankelijk voor voertuigen boven de 2 meter. Het laatste stuk tot Montpellier hebben we nog een stuk autoroute genomen om uiteindelijk in Clapiers een plaatsje te krijgen op een camping van de Sunélia groep. Het vriendelijke meisje aan de receptie had duidelijk het warm water niet uitgevonden. Het vervullen van de formaliteiten duurde een eeuwigheid en toen ze meeging om onze plaats te wijzen liep ze verkeerd, bovendien moest ze nog een keer teruglopen om de sleutel van het sanitair te gaan halen. De camping komt niet echt gezellig over met al de lege plaatsen en bungalows. Op onze plaats hebben we privé sanitair, een overbodige (want onverwarmde) luxe en een praatje maken met de buren tijdens de afwas zit er dan ook niet in. In het hoogseizoen zal het hier ongetwijfeld een levendig vakantiedorp zijn.

Donderdag 29 november

Het is koud geweest vannacht, alles was bedekt met een fijn ijslaagje. Vandaag hebben we ons amper 100 km verplaatst en tegen de middag zijn we in Avignon camping Bagatelle opgereden. Eerst had ons navigatiesysteem ons een zeer smal doodlopend straatje ingestuurd. 's Middags hadden we dus nog tijd genoeg om de stad nog een keertje te bezoeken. In het centrum waren ze, rond de altijd aanwezige paardenmolen, de kraampjes voor de kerstmarkt aan het installeren. Na de stadswandeling konden we nog genieten van de laatste zonnestralen en was er nog een beetje tijd over om de eendjes te voeren. De walm van opgestookte bladeren die over heel de camping hing, was intussen verdwenen.

Vrijdag 30 november

Ze hadden voor deze dag regen voorspeld, maar het is de hele dag droog gebleven en daarmee is onze laatste vakantiemaand er eentje geworden met amper een halve dag regen ('s nachts tellen we nooit mee). We hebben vandaag afwisselend de route nationale en de autoroute gevolgd, om snelheid en betaalbaarheid een beetje te combineren. Onderweg spelen we altijd de meest onnozele spelletjes en volgend voorbeeld moet bewijzen dat tenminste één van ons twee rijp is voor een dwangbuis. Iedereen kent waarschijnlijk wel het woordspel waarbij je met de laatste letter van het vorige woord een nieuw woord in een bepaalde categorie moet maken. We waren deze keer bezig met fruit en in het rijtje banaan - nectarine wist ik niet meteen een volgend woord te bedenken dat begint met een e en zei dan maar : "elastiekpetat !" waarop Nancy verontwaardigd riep : ne petat is geen fruit !" Jaja, onnozel als je het leest maar onderweg zorgen zulke dingen soms voor hilarische toestanden. Een mens moet zich toch met iets bezighouden terwijl de kilometers onder de wielen wegglijden. Vandaag waren het trouwens ongeveer 400 km die ons tot in Vignoles brachten.

Zaterdag 1 december

We waren amper 100 meter de camping afgereden en het begon te motregenen. Dat is de hele voormiddag zo gebleven tot Langres, waar een dichte mist hing. Daarna alleen wolken en af en toe een beetje zon, perfect weer om te rijden dus. En rijden hebben we gedaan, meer dan 400 km om uiteindelijk in Neufchâteau een laatste keer te overnachten tijdens onze "grote vakantie".

Zondag 2 december

Oh wat is thuiskomen plezant : wind, regen, een dode muis in de slaapkamer maar gelukkig was ook het hele huis versierd met slingers. Een verbinding met internet wil net als in juli weer niet lukken. Je mag Telenet wel elke maand blijven betalen, maar als je te lang afwezig bent gaat er bij thuiskomst telkens iets mis ! Morgen weer lekker lang aan het lijntje gehouden op een betaalnummer, ik kijk er al naar uit. Gelukkig valt er hier in de buurt hier en daar nog wel een open verbinding te gebruiken ... ssssttt